5-YUNUS GİBİ - DEVELİLİ AŞIK ALİ ÇATAK

Allah Allah diye gezer
Hak’tan hakikati sezer
Sabrı ile nefsin ezer
Gelmez bir can Yunus gibi

İçip badesini kandı
Dumansız ateşe yandı
Daim Mevlâ’ya inandı
Gelmez bir can Yunus gibi

Sadıkların odur piri
Gönüllerde büyük yen
Hak yolunun gerçek eri
Gelmez bir can Yunus gibi

Ondaki dil gayet sade
Öztürkçe bütün ifade
Tasavvuf ilmi ziyade
Gelmez bir can Yunus gibi

Hûda’nın ateşi sönmez
Akar gözyaşları dinmez
Kendi fani ismi ölmez
Gelmez bir can Yunus gibi

Âşık Çatak al cevheri
Aşk ateşi yaksın seri
Cihanda gözümün feri
Gelmez bir can Yunus gibi

DEVELİLİ AŞIK ALİ ÇATAK ŞİİRLERİ

 

YUNUS'UN AŞKI - FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

Aşkını duyduğum gün “Göynümdedir yâr” dedin,
Yârini görmeyince ağladın uzak diye.
Vücut oldun, canım şimdi Mevlâ belledin,
Bülbül oldun, güllere yandın sonra Hak diye.

Âleme göz yumunca vardı O’ndan haberin
Göz açmca örtüldü perde perde her yerin
Nice derviş ağzında senin İlâhilerin
Ardın sıra gezdüer Hakk’a ulaksak diye.

Kalbini gösterirdin birini sorsalardı,
Kendisi yoksa bile yârinin aşkı vardı
Senin gözünde Yunus, her yol Hakk’a çıkardı
Titriyorken biz bugün “sonumuz toprak” diye.

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL ŞİİRLERİ

 

YUNUS GİBİ - AŞIK FEYMANİ

Aşk ile mestane olmuş
Yunus’u sevdada gördüm
Bekâdan mekâna gelmiş
Yunus’u dünyada gördüm

Bir dem bulutta eğlendi
Yağmur olup yere indi
Buhardan rahmete döndü
Yunus’u deryada gördüm

Arzu fidanları soldu
Kabil-i feyz ile doldu
Gözümüz gönlümüz oldu
Yunus’u manada gördüm

Her şey Yunus’ta var oldu
Yunus’ta hakla sır oldu
İsim cisim ten bir oldu
Yunus’u Mevlâ’da gördüm

Melekler merhaba dedi
Vasfını beyan eyledi  
Mislinde âşık gelmedi
Yunusu semada gördüm

Aşk yolunda en baştaydı
Pir görünür genç yastaydı
Benlik ile savaştaydı
Yunusu dâvada gördüm

Gâh çiçek oldu gâhi bal oldu    -
Gâh yolcu gâhi yol oldu
Gâh hak oldu gâhi kul oldu
Yunus’u dünyada gördüm

Coştu yüreği sevince
Dervişlik onun gönlünce
Değişti fikir düşünce
Yunus’u rızada gördüm

Hizmet fırınında pişti
Yolu Taptuk’a erişti
Herkes ona öz kardeşti.
Yunus’u sefada gördüm

Feymâni’ye cevher sattı
Dostluk elini uzattı
Bunu kendisi anlattı
Yunusu rüyada gördüm

 

AŞIK FEYMANİ ŞİİRLERİ

 

BİZİM YUNUSÇA - AŞIK FEYMANİ

Her varlıkta Hakk’ı arar
Gözüm Yunus'ca Yunus’ca
Kınarsa nefsini kınar özüm
Yunus’ca Yunus’ca

Kâinat denen mânâyı
Arzularım dost olmayı
 Benliğe saldı hay hayı
Sözüm Yunusça Yunusça

Teslim ettim varım ere
Hizmet eyledim bir pire
Baş indirdim sürdüm yere    
Yüzüm Yunusça Yunusça

El ele Hakk’a varalım
Kemlik yarasın saralım
Düşkünün halin soralım
Bizim Yunusça Yunusça

Ey gafü gafletten ayık
Dertsiz baş bostana hoyuk
Taşı etti oyuk oyuk
Bizim Yunusça Yunusça

Bu zalim nefsim kararsız
Akrepten yılandan arsız
Vahşiyi eder zararsız
Azim Yunusça Yunusça

Acı dil cahil bağrıdır
Taşa değse de ağrıdır
Kardeşliğe ¡bir çağrıdır
Tezim Yunusça Yunusça

Dost ararız akşamları
Sevgi siler evhamları
Pişirir nice hamları
Közüm Yunusça Yunusça

Bir Âşık Feymânî olduk
Gâh çağrıldık gâh kovulduk
Birlikte dirlikte bulduk
Çözüm Yunusça Yunusça

AŞIK FEYMANİ ŞİİRLERİ

YUNUS'A HASRET-HALİDE NUSRET ZORLUTUNA

Esiyor hasretin rüzgârı yine serde
Pirim bir deva yok mu beni yakan bu derde
Göster kerametini, yakın olsun ıraklar
Bir göz yumup açınca varayım Karaman’a

Vuslatın şarabını içeyim kana kana
Ruhumu sarsın yine özlediğim o bahar
Yahut sen bir geliver, esen ¡rüzgâra sin de
Bir lahza tenezzül et vîran gönlüme in de

Karanlık köşelere can gelsin, ışık dolsun
Sen Rabb’a erdiren sabrından bana da ver '
Sonsuz feragatinin büyük sırrım göster
 Bu içimde kaynayan cehennem cennet olsun

10-BİR GÖRÜN -HALİDE NUSRET ZORLUTUNA

Kapında kul olmak âr değil bana
Toprağına yüzüm sürmek dilerim
Sen’den gayrı kimse yâr değil bana
Bir görün Yunus’um görmek dilerim

Yıllardır koşarım izinde pîrim
Ağlamak isterim dizinde pîrim
Bulamazsam bu yeryüzünde pîrim
Kanatlanıp göğe ermek dilerim

Geldin ateş gibi geçtin âb gibi
Hasretinle hâlim pek harâb gibi
Yunus’um kalbimi bir kitap gibi
Senin huzuruna sermek dilerim

Bu aşkın uğruna aşklar kül oldu
Bu aşkın uğruna dil bülbül oldu
Göğsümde yüreğin kızıl gül oldu
Koparıp da sana vermek dilerim

Rüzgâr ol şafakta alnıma sürün
Bulutlara sarın mehtaba bürün
Görün bana pîrim bir kere görün
Vuslatın gülünü dermek dilerimi

 

İLGİLİ İÇERİK

CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRLERİ

DİVAN EDEBİYATI ŞİİRLERİ

HALK EDEBİYATI ŞİİRLERİ

KONULARINA GÖRE ŞİİRLER

29 EKİM CUMHURİYET BAYRAMI İLE İLGİLİ ŞİİRLER

19 MAYIS ATATÜRK’Ü ANMA HAFTASI ŞİİRLERİ

23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK ve ÇOCUK BAYRAMI ŞİİRLERİ

ATATÜRK ŞİİRLERİ

ÖLÜM ŞİİRLERİ

TÜRKÇE İLE İLGİLİ ŞİİRLER

ÇANAKKALE İLE İLGİLİ ŞİİRLER

İSTANBUL İLE İLGİLİ ŞİİRLER

BAŞÖRTÜSÜ ve ÖRTÜNMEK İLE İLGİLİ ŞİİRLER

AY ŞİİRLERİ

MARŞLAR

ÇOCUK ŞİİRLER

 

SAYFA:2 /11-20

11-YUNUS EMRE’YE ARMAĞAN - RIZA TEVFİK BÖLÜKBAŞI

Yüce dağlar ardından 

Deniz aşırı geldim.

Evliyâlar yurdundan 

Selâm tapşuru geldim.

 

Ulu bir şara vardım,

Dosta armağanım var. 

Erenlerin bağından 

Güller devşirü geldim.

 

Boz bulanık bir çaydım, 

Aşk iline baş urdum. 

Çalkanıp safâ buldum, 

Süzülüp duru geldim.

 

Yunus’un toprağına 

Vardım yüzüm sürmeye; 

Sildim gönül pasını 

Yunuben aru geldim.

 

Cûşa geldim, çağlarım; 

Âşık oldum ağlarım.

Canda coşan esrârı 

Döküp taşıru geldim.

 

Rıza Tevfik, Allah’tan 

Ayrılma ol dergâhtan;

Ben kurtuldum günahtan; 

Eğriydim, doğru geldim!..

RIZA TEVFİK BÖLÜKBAŞI'NIN ŞİİRLERİ

YUNMUŞ YUNUS - NİYAZİ YILDIRIM GENÇOSMANOĞLU

Yönelmiş O'ndan yana
Ki, ateş düşsün cana
Abestir özge mânâ
Yunus yanmış demektir

Gök içre cümbüş visal
Olmuştur, değil masal
Dokuz seyyare misal
Yunus, dönmüş demektir

Elinde aşk fanusu,
Geçerken okyanusu
Görenler var Yunus’u
Yunus, yunmuş demektir.

Türk Yunus, Derviş Yunus..
Dileğe ermiş Yunus,
Kendi de dermiş Yunus,
Yunus, kanmış demektir.

NİYAZİ YILDIRIM GENÇOSMANOĞLU'NUN DİĞER ŞİİRLERİ İÇİN ...

 

RUHUNDA MAVERA UĞULTULARI YUNUS - NİYAZİ YILDIRIM GENÇOSMANOĞLU

Ruhunda mâvera uğultuları
Şuurunda şiir çağıltıları
Gözlerinde iki cihan göğünün
Parıltıları

Ahunda secde nakışı
Sırtında Temmuz sıcağı
Çıkageldi toz-toprak ter içinde
Sanki bir şey yanar, tüter içinde
Aşk.. Aşk., deyu deyu şeyda bülbüller
Öter içinde

Selam verdi, farzı eda eyledi
Bağır basıp, tarzı eda eyledi
Edeple, el pençe divan durüben
Arzı eda eyledi

İlim, yitiğimdir buraya geldim
Petek boş gerekmez, dolmaya geldim
Denildiği gibi olmaya geldim
Verecek şeyim yok, kayıtsız, şartsız
Almaya geldim..

Yanaklarında gülücük,
Muhabbet dolu kucağı

Dedim: Sefalar getirdin
Gamı, gussayı götürdün
Misk-amber kokan deminle
Şol uğurlu kademinle

Şenlendi Tapduk ocağı
Yine der ki ulu Tapduk,
Dervişi biz Yunus yaptık
Damlaydı okyanus yaptık
Ne ucu var ne bucağı

NİYAZİ YILDIRIM GENÇOSMANOĞLU'NUN DİĞER ŞİİRLERİ İÇİN ...

YANKISI ŞU DAĞLARDA - ÇOŞKUN ERTEPINAR

Yankısı şu dağlarda dilim var benim.
Duygu, düşünce gergefinde işlenmiş bunca yılım
Sana ona
Bir çocuk saflığında uzanan
Dostluğu candan elim var benim...

Sevgi rüzgâr rüzgâr savrulurken içimden
Yalnızlığın ateş akan ırmaklarından geçtim ben
Yine de gülümsedim dört bir yana..
Hep aynı ses dalgalandı kulaklarımda, ruhumda
Aşarak zaman perdesini,
Parmak dokunmamış bir sazda telim var benim...

Ondan almışım bu sevgiyi
Yunus’tan almışım
Dağıtırım tüketemem, harcarım tüketemem..
Bitmez bu hazine bitmez derim
Şöyleşine zenginliğim
Şöylece saltanatım, şöyle halim var benim...

Sıyrıldım bütün ağırlıklardan tüy gibi,
Şu ufuk suyunda mavi, şu ufuk yangınında közüm.
Işıkta, renkte, çizgide, gölgedeyim.
İki cihan içinde iki cihan olmuş gözüm
Yunus bahçesinde açılmış gülüm var benim...

15-YUNUS YUNUS - TARIK KUTLU

Dilde Allah adı dilde
Ateş yanar ruhta kalpte
Varırsa âlem huzura
Bir de Yunus var Cennet’te

Irmaklar Mevlâm der akar
Nergisler sümbüller kokar
Aşıka Muhammed bakar
Bir de Yunus var Cennet’te

Söze gelir hep iyiler Emre,
Dertli gibi erler
Onlar Allah’a ermişler
Bir de Yunus var Cennet’te

Hak götürsün öyle yola
Vasıl olmak nasip ola
Dolapta verirsek mola
Bir de Yunus var Cennet’te

 

YUNUS EMRE VE SONRASI - GÖKTÜRK MEHMET UYTUN

Sarıköy’de bir Türkmen düşündü ussun uzun,
Ve sonra öküzünü sürdü yüce dağlara.
Gözlerinde büyüdü yıllar “Bizim Yunussun,
Akıl erdiremedi gönüldeki bağlara.

Hacı Bektaş Veli’ye nasıl gitsin eli boş,
Bağdaki ağaçlardan alıç topladı bir bir
Yüreğinin başına gelip oturdu tekbir.

Vardı ulu kişinin huzuruna dikildi,
Alıçları getirip ortaya bıraktılar.
“Perişanız Hünkârım, köycek hep açız” dedi,
Huzurunda bulunanlar birbirine baktılar.

“Buğday mı istiyorsun? Nefes vereyim sana
Uzak yoldan gelmişsin, hele var git bir düşün
Kararını verince gene uğrarsın bana,
Gönül bağıdır bunlar, şakası yok bu işin.”

Başı döndü Yunus’un nefesi anlamadı
Buğday mı alarak yollara düştü yine.
Yüreğinde usulca bir şeyler kımıldadı,
Dönmek istemiyordu özlediği köyüne.

Yunus’u yeni baştan huzura çıkardılar,
Kararlıydı bu sefer nefes isteyecekti.
Hünkâr’ın önünde etrafını sardılar,
“Bağışla beni pirim, bağışla” diyecekti.

Taptuk Emre bakacak bugünden sonra sana,
Kalbin anahtarım O’na verdik bunu bil..
Durma, eğlenme burda, koş artık Sultanına,
Gözlerinin yaşını gönül Sultanınla sil.

Yol göründü Yunus’a, yürüdü, dağlar aştı,
Vardı Taptuk Emre’nin ellerine sarıldı.
Unuttu bu dünyayı mânayla kucaklaştı
Ne bir tek gönül kırdı, ne kimseye kırıldı.

Hak yoluna yöneldi, gece-gündüz çalıştı,
“Sevelim, sevilelim, kardeş olalım” dedi.
Kırk yıl boyu her yerde, her çileye alıştı.
Başı hep secdedeydi, az uyudu, az yedi.

İmanıyla ummandı, sevgisiyle güneşti,
Kine, gayza düşmedi, hayatında bir kere.
Sakarya kıyıları Yunusla bütünleşti,
Yunusla yeni baştan umut dolu kalplere.

Koca Yunus hep sustu, çevresini dinledi,
Hak aşkıyla tutuşan, yanan bir muma döndü.
Sular gibi çağladı, dolaplarla inledi,
Akan gözyaşlarında nice ateşler söndü.

Suskun Yunus, Şeyhinden destur aldı konuştu,
Dil çözüldü birden berrak su gibi aktı
Mevlâm tamam deyince Yunus kuş olup uçtu,
Sevgiyi, kardeşliği bize miras bıraktı.

Boşuna aramayın mezarım toprakta,
İnanan her gönülde bugün bir Yunus vardır.
Belki yanı başında belki biraz uzakta,
Allah diyen her dilde mutlak pir Yunus vardır.

YAN DEDİ BANA - REFET KÖRÜKLÜ

Yunus ateş verdi “yan” dedi bana
O günden bu güne yanar ağlarım
Döndüm dağ başında gezen dumana
Ne zaman Yunus’u bulacam Tanrım.

Yunus’u sabır teşbihime dizmişim;
Dağ dağ duman duman gezmişim
Şu tatlı canımdan artık bezmişim
Ne zaman Yunus’u bulacam Tanrım.

Yunus şurda, Yunus bunda dediler   
Yıllar var ki diyar diyar ararım    
Cümle sevdiklerim göçüp gittiler
Ne zaman Yunus’u bulacam Tanrım.

Yunus sazın alıp cevap ver bana
Şimdi hangi elde gezip durusun
O sazının telini ger de rüzgâra
Seni senden alıp bize duyursun...

SONSUZLUK MERDİVENİNDE - M. HALİSİDDİN KUKUL

Gönül hoşsa bir diyarda
Kol bükülür baş mı düşer?
Mahsur kalsa bir hisarda,
Gözden damla yaş mı düşer?

Hüküm acı, yüküm alıç
Gönül dostu çağır beni.
Yok ekinim bomboş sarnıç
Tut elimden kaldır beni.

Yolu yürüt, dağı aşır
Su içir duru pınardan
Âlemler bende kaynaşır
Kâh soğuktan, kâh kaynardan.

Hacı Bektaş-ı Veli’sin
Geldim sığındım kapma
Bu illerin erenisin
Kabul eyle divanına

Dileğim şu arz edeyim.
Ne ekinim ne mülküm var.
Pek de garip bir kimseyim
Bana yardım lütfet hünkâr.

Buğday versen alıcıma
Sevindirsen bu garibi
Merhem sürsen her acıma
Dinse yüreğimde tipi

Şifa Hak rızası için,
Lâkin sana nefes gerek
Gönülleri yapmak için,
Yeni bir his, bir ses gerek.

Benden iste; bire on al.
— Nefes karın doyurmaz ki.
—    Boş sözlere olma hamal.
— Aç acına durulmaz ki.

Yunus’u nefes alması iğin tekrar ikna etmek isterler:
—    Çekirdeğe de mi değmez?
Tanesine on verelim
—    Çoluk-çocuk aç beklemez
Boş soluğu neyleyeyim.
Fakat buğday almak için ısrarlı olan
Yunus’un çuvalları buğdayla doldurulur:

Öküze yüklendi buğday
Yunus yola revan oldu
Geçildi dere tepe çay
Yüreğine bir hâl oldu.

— Vilâyet erine vardım
Gafil oldum nasibine
Gururlandım, yakarmadım
Diz çökmedim eşiğine.

Mahrum kaldım himmetinden
Dönmeliyim hemen geri.
İzzetinden, hikmetinden
Almam gerek nasipleri.

***
Arz edildi hâl Velî’ye:
—    Vakit geçti, şimdi olmaz.
Anahtar Tapduk Emre’ye
Verilmiştir, O’ndadır haz.

Ne alıcı, ne buğdayı
Düşünür oldu o anda.
Tutuştu gönül sarayı
Bu ulvi aşkla dolanda.

Niyetimde temiz, safım
Gönlüm sonsuzluğa vurgun.
Surla çevrilse etrafım
Göl değilim kalmam durgun.

Yol yürüdü aç ve susuz
Dura dura, sora sora
Nefsini ezdi sorgusuz.
Çilesi çok sıra sıra.

Düştü bir aşkın peşine
Bir mukaddes hazzı tattı
Kavuşunca mürşidine
Olanları hep anlattı:
—    Selamlarım getirdim
Hacı Bektaş-ı Veli’nin
Ben ki nefsime esirdim
Oldum çiği aşk selinin.    

Tapduk Emre’ye hâl malum
Dedi : “Hizmet et, nasip al”
—    Ne iş olursa kabulüm
Olmaktansa kör ve topal”

Tapduk tekkesi ardında
Bir dağ var ki koca orman  
Odun keser ve sırtında,
Taşırdı Yunus durmadan.    ,

Yaz demedi, kış demedi.
Ne gündüz dedi, ne gece.
Uyumadı, dinlenmedi
Hep düşündü ince ince.

Ne yaş kesti, ne de eğri
Tam kırk yıl sürdü bu çile.
Her doğan günün seheri
“Yunus” dedi ilden ile.

Gönlü açıldı Yunus’un
Gözlerinden kalktı perde
İçinde bir okyanusun
Kulaç attı enginlerde.

Erdi hakikat sırrına
Hünkârdan aldı nefesi
Her zamanın yarınına
Yankılandı duru sesi

Gönül hoşsa bir diyarda
Kol bükülür baş mı düşer
Mahsur kalsa bir hisarda
Gözden damla yaş mı düşeri

**

Yolların ucunu ucuna bağla.
Göğüs kafesime sığsın kâinat
Kuşat çevremizi rengârenk ağla,
Hırslara, kinlere, nefrete inat.    

Örtsün karanlığı nurdan perdeler
Dalga dalga iman sır içinde sır
Bir muzaffer haz ki mermeri deler,
Yürekte merhamet alında nasır

Nasıl ki baharda yer buğu buğu
Tellenir kokular serinliklerde.
Ve çimlenir tohum yarar kabuğu
Magmadan arşa dek derinliklerde.

Gönlümüze düşen kaçıncı cemre,    ,
Kaçıncı çırpmış, kaçıncı seher
Hakk’a giden yolda ey Yunus Emre
Daim muhabbeti rüzgârın eser.

 

EY DOST, EY CAN - RIZA ÜMİT

Ey dost, ey can, ey dervişim,
Söylen nice hâlettir bu
Sen bir derya, sen bir umman
Ben tasında bir damla su.
Hû Sultanım, Yunus’um hû

Ey benim içre canım,
Tek önderim, tek sultanım
Her şeyim, her şeyim benim.
Dervişim hû, Yunus’um hû..

İşte geldim bas bağrına,
Koştum İlâhî çağrına
Koydum başımı uğruna
Her dem Allah deyu deyu
Dervişim hû, Yunus’um hû..

Akar sulayın çağladım
Dost dost deyü ağladım
Umudum sana bağladım
Dervişim hû, Yunus’um hû..

Aşkıma Çalap tanıktır
Bağrım ezelden yanıktır
Sensiz dünyam karanlıktır
Nefsimde bir kemter pusu
Dervişim hû, Yunus’um hû..

Ben ne gedâ ne uluyum
Aşk bendesi, yâr kuluyum
Senin derdinden deliyim
Dervişim hû, Yunus’um hû..

İnanmışım sana belli
Aşkın kılmış beni deli
Ey yüce pir, koca velî
Yitirdim gümüni, usu
Dervişim hıû, Yunus’um hû..

Ben, senlik benlik sarım
Yıkıp eyledim zarım
Göster gayrı dîdârım
Dervişim hû, Yunus’um hû..

Benden Özge kemter m’ola
Senden uca bir yâr m’ola
Yolunda ölsem ar m’ola
Yanıp burulu burulu
Dervişim hû, Yunus’um hû..

Bülbül olubeni öttüm
Daim züht-taat ettim
Gayrı koşup sana yettüm
 Dervişim hû, Yunus’um hû..

Yirmi yıldır yan yan dedin
“Benim aşıma ben” dedin.
Şol Rıza’na kurban buldun
Yuca Çalabın uğruna
İşte geldim bas bağrına.
Bitsin bu hicran kaygusu
Dervişim hû, Yunus’um hû

20-KITALARDA YUNUS EMRE- MUHSİN UYAS SUBAŞI

Ruhun tasavvufu içtiği çeşme,
Bende kervanının geçtiği diyar,
İlâhi Şua’lar menbağı Yunus,
Aşkın Hadim’liğe seçtiği Baki..

Bırakın Niza’yı gelin buraya
Yunus ne toprakta, ne gülde yatar.
Dinleyin bu sözü, bakın oraya
Yunus sonsuzlukta gönülde yatar..

Aşkı Mevlânâ’da arayıp buldum
Neyinden dinledim şarkılarım  
İçtim tasavvufu ben yudum yudum,
Okudum Yunus’un sayfalarını...

 

İLGİLİ İÇERİK

CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRLERİ

DİVAN EDEBİYATI ŞİİRLERİ

HALK EDEBİYATI ŞİİRLERİ

KONULARINA GÖRE ŞİİRLER

29 EKİM CUMHURİYET BAYRAMI İLE İLGİLİ ŞİİRLER

19 MAYIS ATATÜRK’Ü ANMA HAFTASI ŞİİRLERİ

23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK ve ÇOCUK BAYRAMI ŞİİRLERİ

ATATÜRK ŞİİRLERİ

ÖLÜM ŞİİRLERİ

TÜRKÇE İLE İLGİLİ ŞİİRLER

ÇANAKKALE İLE İLGİLİ ŞİİRLER

İSTANBUL İLE İLGİLİ ŞİİRLER

BAŞÖRTÜSÜ ve ÖRTÜNMEK İLE İLGİLİ ŞİİRLER

AY ŞİİRLERİ

MARŞLAR

ÇOCUK ŞİİRLER

SAYFA:3/21-30

21-YUNUS EMRE - MEVLÜT İHSANİ

Yunus Hakk’a doğru açan bir çiçek
Sözü şirin dili baldır Yunus’un
Erenler râhından ölmeyen gerçek
Arzusunda elif daldır Yunus’un

Pirine sadıktı, severdi içten
Yüklerdi sırtına çamdan, ardıçtan
Dönmezdi geriye atsaydı taştan
Güzel ahlâk bu kemaldir Yunus’un

Eyyub’un sabrından almış götürü
Kâinat ¡görüşü Mevlânâ türü
Severdi herkesi Haktan ötürü
Hakk’ın lütfü bu ahvâldir Yunus’un

Ona lütfeyledi Gani Çelebi
Dolmuştu nur ile gönlünün kabı
Hakikatin rafı aşkın dolabı
Arzusunda tek cemaldir Yunus’un

Aldı himmetini Taptuk Emre’den
Ak ile karayı ayırdı den den
Gönül gözlerini açmıştı tenden
Hakikati bir hilâldir Yunus’un

Dolanmış her yanı Hakk’ı överek
Ağlayı sızlayı bağrın döverek
Mal devlet istemem bana sen gerek
Aradan perdeyi kaldır Yunus’un

Yunus Emre’nindir tâ ezel baştan
Sürdü arabayı Hacı Bektaş’tan
Taptuk pay ayırdı yediği aştan
Pahası yok devlet maldır Yunus’un

Yolundan ayrılma gel Mevlüt İhsan
Cümleye lütfeden Cenâb-ı Süphan
Ne Cennet istedi, ne huri gılman
Arzusunda başka haldir Yunus’un

GEL GÖR BİZİ YUNUS EMRE - YAHYA AKENGİN

Dar kalıplar içinde dar boğazlara saptık
Beynimizi kemiren bir çağdayız artık
Kurşuna dizildi gönlümüz insanlık adına
Kurtuluş arayıp maddeye taptık

Uygarlık adına
Bizden içre bizi unuttukça
Duyuşlarımıza ağu katan düşünceler,
Gel gör bizi taş eyledi

Yayılsa bir yol nefesin
Körelmiş gönül gözlerine ilaç olurdu
Bir yol bulup girse içimize sesin
İnsan olma kıvancı
Başımızda taç olurdu

Ruhsuz ellerde çanlar acı acı
Hep ilim adına çaldı
Gel gör bizi boş neyledi

Çıksam doruklara sorsam
Hangi ufuklardan gördü
Yunus Emre’m Yeryüzü cennetinde
Tuba dallarını
Kardeşlik muştularıyla her güne ¡girsem
 Pusu diye düşünmesem her yarını


Şimdi dostluk, özgürlük
İnsanlık adına robotlar bölük bölük
Gel gör gönlümüzü kış eyledi

 

YUNUS EMRE - NECİP FAZIL KISAKÜREK

Kaç mevsim bekleyim daha kapında
Ayağımda zencir, boynumda kement.
Beni de piştiğin eza kabında
Kaynata kaynata buhara kalbet.    

Bekletme Yunus’um bozuldu bağlar
Düşüyor yapraklar, geçiyor çağlar
Veriyor ayrılık dolu semâlar
İçime bayıltan acı bir lezzet.

Rüzgâra bir koku ver ki hırkandan    .
Geleyim izine doğru arkandan
Bırakmam tutmuşum artık yakandan
 Medet ey şairim, Yunus’um medet...




YOLLAR İNCİNMEMİŞ - GÜRÜNLÜ AŞIK GÜLHANİ

Birlik için insanları çağırmış
Diller incinmemiş Yunus Emre’den
Kırk yıl sevgi hamurunu yuğurmuş
Kollar incinmemiş Yunus Emre’den

İlâhi bir duygu gelince cana
Titredi vücudu düştü bir yana
Açıldı yelkenler daldı ummana
Yeller incinmemiş Yunus Emre’den

Çekilince yaylaların dumanı
Yunus’u Özlermiş çayır çimeni
Türkistan, Hindistan, Halep, Yemen’i
Yollar incinmemiş Yunus Emre’den

Gönlüne düşünce Mevlâ yangısı
Vücudunu yakmış tek bir çıngısı
Kalpleri delermiş aşkın süngüsü
Elleri incinmemiş Yunus Emre’den

Muhabbetin küpü sevgi kazam
Ne güzel sağlamış dirlik-düzeni
Dünya takdir etti böyle ozanı
İller incinmemiş Yunus Emre’den

Birlik için ileriye yürümüş
Gariplere kanat açmış korumuş
Aşkın potasında yanmış erimiş
Küller incinmemiş Yunus Emre’den

Gülhâni’yim hayran oldum huyuna
Eşitlik getirdi benlik köyüne
Dokunmadı bir canlının tüyüne
Kullar incinmemiş Yunus Emre’den

GÜRÜNLÜ AŞIK GÜLHANİ ŞİİRLERİ

 

25-YAŞAYAN YUNUS - AŞIK KEMALİ BÜLBÜL

Maddede ararken manada buldum    
Aşkın divanesi Yunus Emre’yi
Kalplere gizlenmiş tenhada buldum
Dinin dildanesi Yunus Emre’yi

Aç açık sersefil yolu yürüyen
Ödünün gereği dalı sürüyen
Yüz göz ıslanırken dili kuruyan
Şükrün şahanesi Yunus Emre’yi

Geceli gündüzlü Hakk’ı zikreden
Onu düşünerek bunu fikreden
Çileyi çektikçe gene şükreden
Sabrın dürdanesi Yunus Emre’yi

Cenab-ı Allah’tır âh ile vahi
Yalan yanaşmaz kelamda sahi
Mevlütte İlâhi doğada dahi
Zikrin mestanesi Yunus Emre’yi

Kemâli Bülbül’sem ötmek gerekir
Aşkından aşkıma katmak gerekir
Yürüdüğü yoldan gitmek gerekir
Dostlar dost hanesi Yunus Emre’yi

AŞIK KEMALİ BÜLBÜL ŞİİRLERİ

YUNUS'UM - AŞIK HASRETİ

Kudretten okudun pinhan künyeyi
Özünde seyrettim sırr-ı aynayı
Nice canlar ölçtü biçti dünyayı
Kırka böldü kırkı Yunus’um benim

Aşkın közü ile yanıp tutuşan
Sadıkların kervanına yetişen
Seher vakti Allah deyü Ötüşen
Bülbüllerin gülü Yunus’um benim

Sırrullahtı petekteki arıdan
Ziyasında karanlığı arıtan
Ah çektikçe dağı taşı eriten
Gözyaşının seli Yunus’um benim

Derviş Yunus Emre yıldız nişanın
Her kelamda Hakka’ çağrı lisanın
Senin benim insanlığın insanın
Tüm dünyanın malı Yunus’um benim

Der Hasreti bu sır hayli derindi
Zahir gezdi bir esrara büründü
Hak ile Hak, yâr ile yâr göründü
Cezb-i aşkın kulu Yunus’um benim

 

YUNUS’A ÇAĞRI – MUHARREM KUBAT

Kavganın, öfkenin yeri yok bizde,
Kini kökten sil de gel Yunus diye…
Sevmek, sevilmektir fikirde, özde,
Gönüllere dol da gel Yunus diye…

Duvarlar yıkılmış, kalkmış hudutlar,
Selam durmuş dağlar, bekler bulutlar,
Kapılar açılmış, yok ki kilitler,
Denizlere dal da gel Yunus diye…

Barıştır, birliktir her an sözümüz,
Engindir gönlümüz, güler yüzümüz,
Yanar kalbimiz, kor olmuş özümüz,
Yağmur, bulut ol da gel Yunus diye…

Bütün insanları kardeş bilmişsen,
Gönül alıp vermek için gelmişsen,
Umudun yok olmuş, zorda kalmışsan,
Kapıları çal da gel Yunus diye…

Beyaz güvercinler gökte uçarsa,
Koygun sisler kalkar, hava açarsa,
Sevgi pınarından herkes içerse,
Evreni dost bil de gel Yunus diye…

Tanrı sevgisiyle eğilir dallar,
İnanç yüklü kalpler, havada eller,
Dostluk için açar bahçede güller
Demet demet al da gel Yunus diye…

Çağlar ötesinden gelen ses gibi,
Yüzümüzde ılık bir nefes gibi,
İçimizde dolup taşan his gibi,
Hep gönülden gül de gel Yunus diye…

Yunus’un aşkıyla yanıyor özüm,
Çarpıyor yüreğim, yok oldu sızım,
İlahî bir aşka çağrıdır sözüm
Ayrım yok, her hâlde gel Yunus diye…



YUNUSLAYIN –BEKİR SITKI ERDOĞAN

İçimde bir dertli bülbül
Öter Yunus Yunus diye
Söz bahçemde her gün bir gül
Biter Yunus Yunus diye

Gündüz bir dert, gece bir dert
Bilemedim ah nice bir dert
Sol böğrüme ince bir dert
Batar Yunus Yunus diye

Ey dost artık ne dersen de
Geldim bu dergaha ben de
Şol başaklar yel esende
Yatar Yunus Yunus diye

DERVİŞİN SÖZÜ - HALİT FAHRİ OZANSON


Elinde âsası hurma dalından

Bir yol ki ufukta kaybolmuş ucu;
Üstünde titriyor sorgucu.
Bu ıssız hulyâlı hicran yolunda
Geceyle dertleşen garip bir yolcu.


"Dedim ki sen nasıl murada erdin?
Erenlerden olsan biraz gülerdin.
Senin bu sevgili Anadolunda
Bitmeyen dertlerden büyük mü derdin?


İnledi.Asâmı tutmuyor elim.
Bu yolu gülistan görmek isterim.
Hepiniz benimle birlik olun da
Bu dikenli yola güller serpelim!.."

30-BULANI BULANI BAĞLA - SEFİL SELİMİ

Gez bileni gez alanı,
Alanı alana bağla.
Bu alan ki aşk alanı;
Bulanı bulana bağla.

Ne bulandır ne de bulan
Ne dolandır ne de dolan
Aşık olup aşkça dolan
Dolanı dolana bağla.

Neler taşır bu ten küpü,
Nasıl şekil, nasıl yapı,
Herkesin sorduğu kapı,
Geleni gelene bağla.

Yunus derdi, Tanrı derdi,
Saf bedeni Huda yurdu,
Sevdi sevdiğine erdi,
Bileni bilene bağla.

Yunus taşımış boş sevda,
Hani kim var aynı tavda,
Lav karışır akar lavda
Olanı olana bağla.

Benzerlik aradım bende
Dedim adam hadi sende
Aynı mana birde binde
Kılanı kılana bağla.

Yunus Emre Yunus Emre
Talip ol İlâhî Emre,
Suya düşmüş olmuş cemre
Dalanı dalana bağla.

Ebedi şâd olsun ruhu,
Gönül deryasının Nuh'u
Yürekte sızısı ahı
Öleni ölene bağla.

Aşktan daha büyük var mı
Aşıklık Yunus'a zor mu
Dava çalmak sanki ar mı
Çalanı çalana bağla.

Can kemikten, kemik candan
Kan damardan, damar kandan
O sendendir sen de ondan
Kalanı kalana bağla.

Yaz Yunus'u satır satır
Sefil Selimi yap hatır
Al dergaha odun götür
Yılanı yılana bağla.

 SEFİL SELİMİ ŞİİRLERİ