ÇIĞLIK – DENİZ İNAN

Uykuya yatar şehir
Renkler susar,
Annem ağlar hatıralarda..
Yatağımda sallanırken pembesi dökülmüş düşler
Yuvarlak bir kentten kadifemsi kucaklara düşerim.
Eller birleşip uzanır çocukluğuma
Çıplaklık, bu kadar yakışır mıydı bana…
Ansızın gözlerim büyür
Yaşanmışlık akıtan bir çeşmeyimdir düş başında
Avuçlar uzanır,
Uzanır da
Utandırır yamalı kadınlığımı.
Yaklaşmayın diyeceğim duvarlarıma
Ama şimdi
Duvarları yıkma vaktidir.
Şuh bir öpüşle kabul ederim tazecik bir bedeni
Üstelik
Özlemiş
Ve özlenmişimdir…
Ne önemi vardır ki anne
Sen başucumdaki fotoğrafta ağlarken
Tenime susayan bedenin cinsiyetinin…
Bak,
Patlamaya duruyor avuçlarda günahlar
Bir kadın, hücrelerini sürüyor gözbebeklerime
Gece uzaklaşıyor, evrensizleşiyor inançlar
Kaygan bir rüyada sokağımı kaybediyorum.
Dişlerini kenetliyor acıyla sevi kadını
Aşk istiyor dudaklarımdan
Bir öpücük çıkartıp avuçlarımdan
Arsızca yayıyorum özlemlerine
Acılarım rahatlıyor.
Her yerde aşka
Her yerde sevişmeye davetliyim
İlk defa korkusuzum anne
Belimi kavramış sıcacık bir el
Çığlık çığlığa soluğum,
Geliyorum..
Deniz İnan