ÇANAKKALE'DEN BİR TÜRK ASKERİNİN MEKTUBU - OSMANLICA

Çanakkale'den Bir Askerin Mektubu                                                       Anafartalar, 18 Kanuni Evvel 1915

Sevgili Anacığım!

Babacığım (?) hatırında mıdır? Sana son mektubumu İngilizleri ve Fransızları Allah'ımın izniyle yakında büsbütün (?) koğacağımızı hepsini denize atacağımızı yazmıştım. Bak, söylediğim ne kadar doğru çıktı. Bir cuma günü sabah idi. Zabitimiz yeni bir hücuma hazır olmamızı bizlere sert ve kati (?) sesle emir eyledi. Sabah namazını toplarımızın bombardımanı ile kıldık. Toplarımız düşman mevzilerini toz ve dumana boğduktan sonra birdenbire her köşeden hücum borusu işitildi. Biz derhal siperlerden başımızı çıkararak Allah, Allah! diyerek hücuma koyulduk. Aman Ya Rabbi! O ne güzel unutulmaz dakika idi! Askerlerimiz her taraftan yuvalarından çıkmış tepeyi aşağı doğru koşarak iniyorlardı. .......... Derken düşman makineli tüfekler ile karadan atılan ve gemilerden savrulan top gülleri ile üzerimize yağmur gibi kurşun yağdırmaya başladı. Halbuki biz ölmek var dönmek yok diyerek ve kurşuna, gülleye hiç bir şeye aldırmayarak ilerledik. hendeklerine atladık. İşte bu dakikadaki manzara hiç tarif edilemez! Biz silah arkadaşlarımızla Allah, Allah diye süngülerle yumruklarla dipçiklerle tepme ile düşmanı öyle bir paraladık ki hendek düşmanın leşleri ile doldu ve her taraf kana bulandı. İkinci hendekte de yine yüzlerce İngiliz ve Fransız'ı geberttik. ....