ÇOCUKLUK ÖZLEMİ - MESUT ÖZÜNLÜ
Çocukluk günlerimde
Bizim köyün adamları
Kocaman kocamandı
Ama içlerinde en büyük
En büyük babamdı
Öyle dalardık ki oyuna
Bizi kıskanırdı masallar
Düşler diyarına taşırdı
Söğüt dallarından atlar
Karpuz kabuğundan sallar…
Bazen yakan top
Bazen birdirbir
Bazen kaydırak veya seksek…
Karanlık çökene
Evden babam ünleyene
Gel oğlum akşam oldu
Bırak artık oyunu
Bırak… Diyene dek…
Kurtulsam bir gün
Beni aşan dağca yüklerden
Çekip gitsem
Pamuk şekeri kadar renkli
Hafif ve şen çocukluğuma
Sonra el ele verip
Bir oyun kursam küçüklerden
Değmeyin keyfime
Değmeyin derim mutluluğuma…
