DENİZ ŞİİRLERİ

Page 7 of 7

SAYFA:7 / 61-70

61-DENİZE SERENAD- RÜŞTÜ ONUR

Neyim varsa
Sana bırakmalıyım deniz.
Sende geçmeli mevsimlerim,
Sende çiçek açmalı ağaçlarım…

Sende yaşamalıyım deniz,
Asi ve hür…
Sende ölmeliyim,
Bulutlara bakarak…

GEMİ - ORHAN SEYFİ ORHON

Sahilden uzaklaşan,
Yüce dalgalar aşan
Beyaz kanatlı gemi.

Şimdi bocalayarak
Götürüyor pek uzak
Bir yere sevdiğimi.

Ey gemi, senin için
Bir tek acı söz demem.
Ağlarım için,
Şikâyetler edemem.

Dilerim ki: Şu deniz;
Korkusuz, tehlikesiz
Geçilen bir yol olsun!

Kolların ufka açık;
Yürü, enginlere çık;
Rüzgârların bol olsun!

Gerçi sendin, bu sabah,
Ayıran ikimizi.
Fakat yine sensin, ah,
Kavuşturacak bizi!

DENİZİN KENTİNİ YAKTIM - SEZAİ KARAKOÇ

Denizin kentini yaktım
Vızıldayıp duran kafamın ortasında
Denizin kentini yaktım
Hurma şırıltılarıyla

Denizin kentini yaktım
Beni çocukluğumdan koparan
Denizin kentini yaktım
Bir kent kadın kabuklarından

Denizin kentini yaktım
Miras kalmış bir alevle
Denizin kentini yaktım
Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle

Tanrıyı anarak kalbi atan
Cami sütunları boğdu
Sararmış gözyaşlarıyla
Kararmış denizin kentini

İstanbul ey sevgili şehir
Dön dön karadan gelen sesime
Son veren zaman yatırında
Denizden getirilen biçimine

EGE DALGALARI - ŞÜKRAN KURDAKUL

Denizdi, kıyılarında sürüklendiğimiz
Solmayan, eskimeyen,
yalnızlığını sarhoşluğa vuran deniz.

Değişik uyumları içinde batı rüzgârlarının
Delikanlı dalgalarla dalga geçiyor baktım.

Duyulmamış şarkıları soluğunda çıldıran
Ey tadı düşüncemde yeşeren kavram.

Gençlik gibi yalnız düşlerle kelepçeli
Yaşamın arkasına düşmeyen özgür elleri.

Coşkusunu çizdikçe bu rüzgârların
Görülmemiş boyutlarla bildik çıkardım.

Benimle gülerdi bu renk, bu çatı,
Sustuğum yerde evren bile durmayı arzulardı.

Vardık, sabırsız dönüşümler içinde sürekli
İmbat bile saçlarımıza değinemezdi belki.

Vardık.. bakışla, düşünceyle, dalınçla
Geceyle sarmaş dolaş, şafaklarla kol kola.

Öyle bizdendi ki kıyı çizgisinden ötesi
Mavi içinde yiter, mavilerde bulurduk kendimizi.

65-GEMİCİLER- YUSUF ZİYA ORTAÇ

Biz denizin çocukları şen gemiciler,
Fırtınalı, ıssız enginleri severiz.
Hayatımız köpürmüş dalgaya benzer,
Rüzgârların ninnisiyle uyur kalbimiz
Sular tanır ay yıldızlı bayrağımızı,
Güneş ufka gömülürken bizi selâmlar,
Duâ eder arkamızdan bir denizkızı,
Gözlerimiz enginlerde düşmanı arar.
Ah... ölünce dalgalara gömsünler bizi,
Gönül ıssız, fırtınalı bir umman ister,
Târihlere bırakırız hayâlimizi
Biz denizin çocukları şen gemiciler...

DENİZ –CAHİT IRGAT
I
Sana hoş mu görünüyor
Kalçaları katran kokan
Gemilerin sarhoş hali?

Ölüm rüzgârları var limanlarında
Haberin yok,
Her kıyında fabrikalar
Zulmediyor.

Kıyıların kan ağlıyor
Kıyıların leş dolu,
Utan ikiyüzlü deniz,
Açlara karşı utan
İçin için kaynamaya.

DENİZ

II
Bir daha dönmeyecek çocuklar
Bin bir çeşit balığına yem oldu.

Yolcusunu istiyor eteklerinde
Sana doğru açılmış
Milyonlarca avuç.

Şimdi vinçler boşaltıyor
Yarı insan, yarı toprak olanları
Ve zafer marşları çalınıyor ha bire.

68-DENİZ - PABLO NERUDA

Bu ada fırdolayı,
Allah’ına deniz be.
Coşar kendiliğinden,
Dakkası bel’olmaz.
Tutturmuş, bir evet bir hayır,
Mavişken: evet,
Köpükken: evet;
Tırıs mı: hayır der hayır
Tek durma bilmez,
Tos vurur taşa;
“Ben deniz” der durur,
Gel de taşı inandır.
Al işte o zaman:
Yedi yeşil denizin,
Yedi yeşil kaplanın,
Yedi yeşil köpeğin,
Yedi yeşil diliyle;
Yine gelir, dolanır,
Taşı öper, ıslatır,
Bağrını, vura döğe.
Yine der ki: “Ben deniz”.
Elbet sana deniz derler,
Hay deniz arkadaş.
Suyun tükenmesin,
Çağın geçmesin.
Dellenme, n’oluyorsun,
Yardım et bize,
Biz kimiz zaten:
Kıyı insanları,
Balıkçılar işte...
Açız, üşürüz, hasmanemizsin,
Bağırma öyle, sert vurma,
Aç yeşil kutunu,
Dök avuçlarımıza;
Gümüş armağanını:
Gündelik balıktan.

Burda, her evde.
Dileğimiz bu:
Gümüşmüş te.
Sırçaymış da, vay aymış;
Ne çıkar, balık niye olmuş:
Dünyanın,
Fakir mutfakları için.
Soğuk, ıslak şimşekten
Dalgaların altına,
Kaydırma bakayım onu,
Saklama;
Hele, gidinin cimrisi.
Bir açılsana, gel,
Ko onu ellerimizin
Şuracığına.
Yardım et bize,
Yeşil, derin baba.
Yardım et ki bir gün,
Dünya yoksulluğu, kalka.
Dipte kalmış meyvenin,
Sırılsıklam yüceliğin,
Madenlerinin,
Öküzlerinin, üzümlerinin,
Sendeki bitip tükenmez,
Şeylerin:
Hasadını yapalım, yardım et.

Sana kim derler, biliriz
Okyanus baba.
Sürü sepet martıcıklar,
Adını serper, kumlara.
De akıllı dur,
Silkme yeleni.
Gözdağı verme, ortalığa,
Gıcırdatma, göğe karşı
Güzelim dişlerini.
Bi dakkacık dursun,
O şanlı hikâyelerin.
Sen, her gün balık ver
Balık.
Büyükmüş küçükmüş bakma
Ver gelsin:
Her kadın, her erkek, her bebeğe.
Gez, dünya sokaklarını,
Dağıt balıklarını.
Sonra da, bir bağır bir bağır.
Bağır ki işteki yoksullar,
Seni duysunlar.
Bağır ki:
Maden ağzına çıkanlar:
“Bak hele koca denize
Balık pay etmeden gelir” desinler.
Onlar gerçekte,
Çekip gidecekler, karanlıklara,
Gülerekten...
Ormandaki, caddedeki insanlar
Ve toprak:
Bir deniz gülüşüyle, gülecekler.
Yok ama, istemiyorsan
Sen bunu,
Dur bekle, düşüneceğiz.
Siftah, insan işlerini
Bir hale yola koymamız gerek:
Başta en önemlileri,
Sonra, ötekiler.
Gün ola,
Bir dalacağız sana:
Ateş bir kılıçla keseceğiz,
Dalgalarını.
Elektrik atla aşacağız,
Köpüğünden.
Türküler tutturarak,
İneceğiz karnının, en kuytu yerine.
Atom teli, saracak belini.
Bitkiler dikeceğiz:
Çimentodan, çelikten,
Derin bahçene;
Elini kolunu, bağlayacağız.
Ve koşum takarak sana,
Çekip çevireceğiz seni
Alacağız kaleni;
Salkımlarından, kopara tüküre
Basa basa geçeceğiz etinden.
Ama önce kendi dertlerimiz,
Seninkisi sonra.
Her şeyi düzenleyeceğiz,
Ufaktan, ufaktan:
Harika şeyler yapmaya
Zorlayacağız,
Toprak seni, deniz seni!
Harikalı şey, ekmek deniz,
Dediğin de ne?
Bunlar, kavganın içinde,
Zaten:
Bizdedir, bizde!