ŞİİR DEFTERİ İÇİN ŞİİRLER

Page 8 of 8

SAYFA:8/ 71-80

71-ŞEHİT MEHMETÇİKLER…- DİLAVER CEBECİ.

Edirne kapının şehitliğinde,
Göğsüme AY-YILDIZI taktım ağladım.
Kabirlerin arasında dolaştım,
Yazılara baktım, baktım ağladım.

Kimisi fidandır, kimisi çınar,
Yaraları hâlâ sızılar kanar.
Mermere dokunsan ellerin yanar.
Sarıldım bağrımı yaktım ağladım.

Her taşta bir bayrak açmış gül gibi,
Tarih, hayalimden geçti yel gibi,
Hiç durmadan kan döktüler göl gibi,
Başımı önüme yıktım ağladım.

Cennetteki ervah ile görüştüm,
Kutlu menzillere doğru yarıştım,
Gözyaşımın ırmağına karıştım,
Hüzün deryasına aktım ağladım.

Tekbirler ağarken mavi göklere,
Dünya ellerimde oldu bir küre,
Bu nasıl hal Yarab sığmadım bir yere,
Yeter artık deyip, baktım ağladım.

Yazık olsun ‘uygar’ denen bu çağa,
Nice yiğidimi kardı toprağa,
Mehmed’ime kurşun atan alçağa,
Yumruğumu sıktım, sıktım ağladım…

YANMAK İSTİYORUM -ORHAN ŞAİK GÖKYAY

Bana söz etmeyin aşktan, sevgiden,
Ben aşkın, sevdanın kendisiyim ben.
Hem yakan benimdir, hem de yanan ben,
Yanmak istiyorum, yandığım kadar.

Âdem'im, cennetten kovulan benim.
Seyyit Nesimî'yle soyulan benim!
İçip sarhoş olup, ayılan benim,
Yanmak istiyorum, yandığım kadar.

Buyruğumda değil ayağım, elim
Söyleten kim bilmem, söyleyen dilim.
Beni benden aldı, ben, ben değilim,
Yanmak istiyorum, yandığım kadar.

73-HECE- CEMAL SAFİ

Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim…

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğime Toroslar’dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim…

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,

Yerle bir eylerim taç ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim…

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim’i,
Her oyunu bozan gizli zor benim…

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı için kül eyledim Kerem’i.
İbrahim’in atıldığı kor benim…

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin’di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim…

İlahimle Mevlana’yı döndürdüm.
Yunus’umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla’danım, hayır benim, şer benim…

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim

Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Enbiyanın yüzündeki nur benim

Kimsesizim hışmım da yok hasmımda,
Görünmezim cismimde yok resmimde,
Dil üzmezim tek hece var ismimde,
Barınağım gönül denen yer benim.

SERENAT –FEYZİ HALICI

Geceye uzanır bir sarmaşık
Şarkılarla hep seni hatırlarım
Kar çiçekleri akar köprülerden
Şarkılarla hep seni hatırlarım.

Sevda özlemi bunlar dolunay değil
Bu sabrın çilesi gün değil ay değil
Ne yapayım unutması kolay değil
Şarkılarla hep seni hatırlarım

Düşeyim derin yollara olmaz
O ne sedef gülüş ne ipekten naz.
Bir sevgi bu kar gibi bembeyaz
Şarkılarla hep seni hatırlarım

İlk maviliklerle erken erken sen
Bir sonrasızlığa dönerken sen
Sofrada üç öğün yemek yerken sen
Şarkılarla hep seni hatırlarım

Sevgi ırmağında bin ışıktan iz
Duruşu minyatür, gözleri iz
Kıskanmak ne demek, ah bir bilseniz
Şarkılarla hep seni hatırlarım

Ne vakit yüreğim kalırsa darda
Şavkır karanfiller gibi art arda
Sırılsıklam yağmurlu havalarda
Şarkılarla hep seni hatırlarım

75-BENİ – HALİL SOYUER

Ben sevda yolunun yabancısıyım
Gel tut ellerimden, alıştır beni
Eğer şu ellerim doğru durmazsa
Olmaz de, yapma de, eleştir beni.

Başladı başımın dönmesi yine
Gözümdeki cihan döndü tersine
Dizine yatır da sevda dersine
Razıyım, bir ömür çalıştır beni

Bir senden vazgeçemem bir de dinimden
Sensiz hayır gelmez geçen günümden
Tek ayakla koş da üç ay önümden
Üç ay seke seke dolaştır beni

Bak işte sonunda çıktı dediğin
Kaç aydır günde bir öğün yediğim
Gel de çok sevdiğim, çok özlediğim
Kor dudaklarınla buluştur beni.

Mutluyum, gördüm ya, dünya gözüyle
Avunur dururum kader sözüyle
Koynunda meleyen ikiz kuzuyla
Çağır da beraber meleştir beni

Bugünden birlikte çıksak yarına
Birlikte koyulsak aşk yollarına
Bir göğsüne yatır, bir kollarına
İster her yerine bölüştür beni.

VEDALAR- ALİ İHSAN KOLCU

öylesine gideceğim
taş yürekli yolları kamçılayacak çizmem
başımda hercai aşklarımdan bir çelenk
bir istasyon kaçağı zifiri tren
karda fayton çığlıkları, sarıkamış’tan
öylesine gideceğim
gölgem kalacak

oralarda da akşam olacak
akşamlar ki aşkın uzak öyküleridir
metruk varoşlarında buzdan bir şehrin
bir mevsimin yalazından bir gönül çıkmazından
çerkez’in kahvede ‘merhaba’ korosundan
sivas dolu bir sevdadan öylesine gideceğim
yüreğim kalacak.

öylesine gideceğim
-bugün mü desem-
üç vakte kadar çökecek mihrabım
telli ve tellerinden eylül sarkan bir duvak
açılmayı bekleyecek ayışığı boyunca
çiçeğini kıyamete saklayan bir diyardan
büyümüş bir inkardan, gecikmiş bir intihardan
öylesine gideceğim
neyim kalacak

niğde’de meyhane sokağında
hoyratça dolaştım üç gün üç gece
baharda, zemheride, yazda üç gece
imkansız bir sevdadan, esmer bir yalnızlıktan
yankısı içerimde saklı bir sonbahardan
yorgun, yılgın, mağrur
öylesine gideceğim
sen kalacaksın

öylesine gideceğim
üsküdar’da udiler hüzzam bir meltem çalacak
gemiler demir alacak, gözlerinden
tedirgin menekşeler solacak
aşk sisli hatıradır, eylüldür efendim!
bir sürgün gibi eski zamandan
öylesine gideceğim
ahım kalacak
seni sevmek gibi bir günahım kalacak.

öylesine gideceğim
sen yoksun, bu bir gizli hazandır
bilemezsin, fena halde yalnızım
sen, ey kalbimin gizli tarihi!
-bir sairin nesi vardır acaba-
bir şairin nesi varsa onları
alıp da gideceğim
sen kalacaksın!

öylesine gideceğim
silinecek hafızam, aşkım, korkum, kederim
içimdeki canilerin cinayet saatidir
n’olur çıkagelme! yağmurum gizli kalsın
gizli kalsın avazem, çığlığım, şiirim gizli kalsın
mağlubum gideceğim
adım kalacak
seni sevmek gibi bir inadım kalacak

öylesine gideceğim bilmem ki n’em kalacak
içime bıraktığın cehennem kalacak…
cehennem kalacak…