BU DÜNYALAR BİZİM ÇOCUKLAR (TİYATRO) - YİĞİT TUNCAY

BU DÜNYALAR BİZİM ÇOCUKLAR - YİĞİT TUNCAY

Bu çocuk müzikali, Çankaya Belediyesi'nin açtığı "I. Çocuk Tiyatro Oyunu Yazma Yarışması"nda "Övgüye Değer Ödülü"nü almıştır.
Seçici Kurul Üyeleri
M. Doğan Taşdelen: Çankaya Belediye Başkanı
M. Celal Kızıldağ: Çankaya Tiyatrosu Oyun Yönetmeni
Ümit Denizer: Oyun Yazarı
Prof. Dr. İnci San: Öğretim Üyesi
Prof. Dr. Berka Özdoğan: Öğretim Üyesi
Canan Arısoy: TRT Çocuk Programları Sorumlusu
Nart Bozkurt: Çankaya Belediyesi Eğitim Kültür Ve Sosyal İşler Müdürü

“BU DÜNYALAR BİZİM ÇOCUKLAR” ÇOCUK MÜZİKALİ

Yazan: Yiğit TUNCAY

İKİ BÖLÜM

KİŞİLER:

• PETER PAN
• HANSEL
• PİTKİN DEDE
• PAPALİNA (DENİZ KIZI)
• SİHİRBAZ KADIN
• HANSEL’İN RUHU
• OYUNCU (RAHİP - ŞEYH - TACİR)
• BİR DANS GRUBU

GİRİŞ MÜZİĞİ...

TÜM KADRO
GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ OLALIM
SİZ OLALIM
BİZ-SİZ OLALIM

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ CAN OLALIM
BİZ KAN OLALIM
BERABER AKALIM

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
HANİ ELLERİNİZ
UZATIN BİZLERE

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ - SİZ OLALIM
NEŞE KATALIM
NEŞEMİZE

BİZ ÇOCUKLARIZ
BİZ DÜNYAYIZ
GELİN HEPİMİZ
TOPLANALIM
YÜREĞİMİZE
SEVGİMİZE

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ BİZE OLALIM
GÖZ GÖZE DİZ DİZE
MUTLULUĞA KOŞALIM
HEP BİRLİKTE
HEP BİRLİKTE

PETER PAN : (PERDE ÖNÜ) - İşte geeeldimmmmm... Merhaba çocuklar, merhaba sizlere. Ya da hepimize. Niye mi geldim? Eee çağırdınız ondan geldim. Efendim, ben kim miyim? Ama bunu ben söylemeyeceğim, bunu sizler bileceksiniz. Aranızda beni tanıyan var mı? Yaa demek yok. O zaman tanıtayım kendimi size. Benim adım Peter Pan. Evet doğru işittiniz, Peter Pan. Benim babam Barrie... Hay allah şimdi de Barrie kim diyeceksiniz. Bakın anlatayım size. James Matthew Barrie 9 mayıs 1860’da İskoçya’da doğmuş ünlü bir yazar. Belki de diyorsunuz ki, iyi de Barrie nereden senin baban oluyor? Bilirsiniz yazarlar, yazdıkları tüm eserlerinde çeşitli tipler yaratırlar. Barrie’de bir çok öykü yazdı. Bu öykülerden birinin kahramanı da benim. Yani beni o düşündü, hayalinde o yarattı. Şimdi söyleyin bakalım, Barrie babam sayılmaz mı? Hem beni öylesine yarattı ki, ölümsüz de kıldı. Bakın bu günlere, sizlere kadar ulaştım. Öyle değil mi? Ayrıca bana bir özellik daha verdi. Ben büyümeyen bir kahramanım. Barrie baba, (üzgün) 1937’de Londra’da öldü. Her yıl ölüm gününde mezarına giderim, bütün çocuklarla birlikte. Anneleriniz babalarınız beni bilirler. Onların anne babaları da tanırlardı beni. Bakın bu gün sizlerle de tanıştık... Kim bilir belki yarın sizin çocuklarınızla da tanışırız. Olamaz mı?
Evet, benim adım Peter Pan... Büyümek istemeyen çocuk, Peter Pan. Hayallerinizdeki arkadaşınızım ben. Rüyalarınızdaki. Bu gün buraya neden geldim bilir misiniz? Sizlerle yeni bir hayal kurmaya.. Kuralım mı ister misiniz? Var mısınız? Hadi, hadi gelin hepiniz. Gelin benimle. Gidelim ülkeme. Gelin biz, biz olalım. (Hep birlikte konuşmasını sürdürür. Bu bir çağrıdır.) AÇILSIN KAPILAR BİZİM OLSUN HAYALLER YAŞASIN VE YAŞANSIN MACERALAR...

(Işıklar değişir, perde yavaş yavaş, karanlıkta ve müzik eşliğinde açılır. Sahnenin sol tarafında bir balıkçı kulübesi vardır. Üç tane de kayık görürüz. Sahnenin geri kalan kısmı deniz olarak düşünülmektedir. O bölüm zaman zaman değişen diğer mekanlar olacaktır.)

(Kulübenin önünde yaşlı bir balıkçı ağ örmektedir.. Az sonra, uykudan yeni kalkmış genç balıkçı, Hansel çıkacaktır.)

HANSEL - (Gizlice gelerek) Bööööö...
DEDE - Ayyyy, ayyy, ödümü kopardın.
HANSEL - Günaydın dede.
DEDE - Günaydın, günaydın da ödümü kopardın be evlat.
HANSEL - Ne o bugün erkencisin.
DEDE - Evet bugün öyle oldu.
HANSEL - Yoksa bu sabah sende mi balığa geliyorsun?
DEDE - Yok evlat yok.. Şu eskiyen ağları onarmak için erken kalktım.
HANSEL - Keşke bir gün de şu kayığı elden geçirebilsek.
DEDE - Acele etme her şeyin bir zamanı var.
HANSEL - Acelesi mi kaldı dede, baksana dökülüyor.
DEDE - Neresi dökülüyor canım? Hem ondan başka iki tane daha var, onlarla çık balığa.
HANSEL - Bilirsin ben en çok onu severim. Deniz Kızlarının yanı başka. Sanki o denizin ta kendisi.
DEDE - Gene başladı.

HANSEL - İnan ki onu bana deniz kendisi armağan etmiş.

DEDE - Neden olmasın oğlum? Belli beni bile deniz yarattı. Olmaz mı? Her şeyimdir o benim. Anam, babam kardeşim.. Tüm yaşamım. En önemlisi tutkum. Her şeyim. Bu güne dek yalnız onunla var oldum ben. Hepimiz. Evet evlat, ne verdiyse deniz verdi bize. Hiçbir karşılık beklemeden... Bıkmadan, usanmadan o verdi her şeyi...

HANSEL - Öyle ama dedeciğim, ara sıra en sevdiklerimizi de aldığı olmuyor mu?

DEDE - Evet evlat haklısın. Ama denizlerin de öfkelendiği olmaz mı? Zaman zaman diğer canlıların kendisine karşı yaptıklarına bir cevap veriyor belki.. Bir kükreyiş belki. Olamaz mı? Şunu aklından çıkarma oğlum. Deniz kendisini seveni sever. Hiçbir şeyini esirgemez ondan.. Ama alabileceğin kadarını alacaksın. Fazlası yok. O vakit onun da senden isteyecekleri olacaktır. Karşılıksız hiçbir şey yok bu evrende. Denizin de kıymetini bileceksin ki, kızıp acımasız olmasın sana karşı.

ŞARKI

DEDE - Deniz bir tutkudur
Yaşamın olur, sonsuza dek
Onunla insan mutludur
Yaşamın olur severek
HANSEL - Deniz bir coşkudur
Kıymetini bilene dek
Onda insan hep genç olur
İsterse olur tek yürek

BİRLİKTE - Sev denizi
Sar denizi
Say denizi
Bütün varlığıyla sevsin bizi
Bak denize
Koş denize
Var denize
Bütün varlığıyla sarsın bizi.
Birimizi
İkimizi
Hepimizi
Hepimizi, hepimizi, hepimizi...

PETER PAN - (Sahnenin bir yerinden, belki de salondan ve birden) Merhaba!..

DEDE - (Korkarak) Merhaba!..
HANSEL - Merhaba... Şey, kimsin sen?
PETER PAN - Aaa, siz beni tanımıyor musunuz?
HANSEL - (Çekinerek) Hayır, tanımıyoruz.
DEDE - İyi de, tanımamız şart mı?
PETER PAN - Yoo, şart değil tabi de.. Ama beni tüm dünya çocukları tanır. Öyle değil mi çocuklar?
(Çocuklardan yanıt gelir?) Gördünüz mü?
DEDE - Ben bu yaşıma geldim, inan seni ilk kez görüyorum.
HANSEL - Ben de, ben de ilk kez..
PETER PAN - Ama ben sizleri tanıyorum.

DEDE - Tanıyor musun?

PETER PAN - Elbette. Yalnız sizleri değil, dünya üstünde yaşayan bütün balıkçıları tanırım ben.

HANSEL - Bütün ballıkçıları mı?

PETER PAN - Evet bütün balıkçıları. Örneğin, senin adın Pitkin Dede. Senin adın da Hansel değil mi?

HANSEL - Aaa, beni tanıyor.
DEDE - Beni de. Bu garip giysilerinle ve her şeyi bildiğine göre sen, sen cin falan olmayasın. (Korkarak) Yürü evlat, kalk gidelim buradan.
PETER PAN - Durun, durun kaçmayın. Cin falan değilim ben. Ben, ben Peter Pan’ım. Tek amacım var benim, tüm insanlara yardım etmek.
DEDE - İyi de, bizimle daha açık konuş o zaman.
PETER PAN - (Sevecen) Önce, dostça el sıkışalım.. Tamam mı? (Elini uzatır, ötekiler hala çekinmektedir) Korkmayın. Ne dedik, dostça, kardeşçe el sıkışacağız.. (El sıkışırlar..)

PETER PAN - Gördünüz mü, bir şey olmadı.. Ben, ben yalnızca iyilikler için yaratılmışım, benden korkulmaz. Cin falan değilim...

HANSEL - Peki, kimsin?

ŞARKI

PETER PAN -
Peter Pan’dır adım
Beni yaratan adam
İskoçya’dandır babam
Barrie’dir yazarım
Peter Pan’dır adım
Çocukların rüyası
Büyüklerin dünyası
Hayallerde yaşarım
Peter Pan’dır adım
Çocuklardır yaşamım
Ben her gün onlarda
Güzelliğe doğarım.
(Müzikle birlikte ışıklar değişir.)

PETER PAN - (Sahne kenarında) Evet sevgili çocuklar, o günden sonra Hansel’le çok iyi arkadaş oldum. Tabii Pitkin dedeyle de. Hansel’in başına bir şeyler geleceğini biliyordum. Bir gün beni balığa davet etmişti. Birlikte çıkacaktık. İşte ne olacaksa, o gün olacaktı. Ne dersiniz çocuklar, gideyim mi onunla denize? Efendim, tamam, tamam gidiyorum.. (Peter Pan kaybolurken, ışıklar değişir ve sahne aydınlanır. Ortada bir kayık vardır.. Hansel ve Peter Pan ağ atmış beklemektedirler..)

PETER PAN - Ne zamandır balıkçılık yapıyorsun Hansel?
HANSEL - Doğduğumdan beri. Denizde doğmuşum ben. Anamı da babamı da denizde kaybettim ben. Çok küçükken.. O günden beri Pitkin Dedeyle yaşarım.

PETER PAN - Peki seviyor musun balıkçılığı?
HANSEL - Benim için balıklar güzellik, denizse sevgidir. Burada, denizde özgür olurum ben. Sanki bir martı olmuşum gibi gelir. Kanatlanırım. Uçmak uçmak, sonsuza kadar uçmak gelir içimden.

ŞARKI

HANSEL - Balıklar güzellik
Sevgiler denizdir
Kanat bulur uçarım
Özgürlük benimdir.
Bulduğum güzellik
Duyduğum sevgidir
Yüreğim özgürlük
Denizler benimdir.

PETER PAN - Ne güzel.. İnsanların güzelliği bulması, sevgiyi bulması, özgürlüğü duyması. Öyle değil mi çocuklar? Bilir misin Hansel, benim güzelliğim de çocuklar. Sevgilerim iyilik. Özgürlüğümse uçmak, uçmak. İşte bütün bunlar da benim yaşamım.

HANSEL - İyiden iyiye öğrendim balıkçılığı.. Hadi bakalım. Bir.. İki.. Üç.. (Bir ucu kayıkta bir ucu kuliste olan ağı müzik eşliğinde ve belki koreoğrafik bir biçimde çekmeğe başlarlar.)

İKİSİ - Hooppp... Hooppp. Hoopp.
HANSEL - Aman tanrım ne kadar ağır bugün..

PETER PAN - Galiba denizin tüm balıklarını tuttuk bu gün.
HANSEL - Ya da batık bir gemi takıldı ağıma.
(Ağ yavaş yavaş çekilmektedir. Bu sırada bir inlemeğe benzer ses duyulur.)
PAPALİNA - İmdaat.. İmdat. Kurtarın beni. Kurtarın lütfen. İnsanların ağına düştüm.. İmdat.. imdat..
HANSEL - Peter yakaladığımız varlık konuşuyor, duyuyor musun?
PETER PAN - Evet, müthiş bir şey bu.
PAPALİNA - İmdat, imdatt. Baba, babacığım yardım et bana.
HANSEL - Aman Allah'ım olamaz. Bu bir deniz kızı. Dur yavaş olalım canı yanmasın. Yardım et Peter kayığa alalım.. (Birlikte kızı kayığa alırlar.)
PAPALİNA - (Yalvarmaktadır) No’lur no’lur bırakın beni. Bırakın gideyim. Lütfen, bir kralın tek kızıyım ben. Babam hem çok yaşlı, hem de yalnız. Beni düşünmezseniz onu düşünün lütfen. Hayattaki tek varlığı benim.
(Hansel büyülenmiş gibi kıza bakmaktadır.)
PETER PAN - Durun durun korkmayın. Bizden zarar gelmez size. İnanın.
HANSEL - (Kendi kendine) Tanrım bu güne dek yakaladığım en değerli varlık bu olmalı. Ya da denizden beklediğim.. (Heyecanla) Şey.. Ben Hansel’im. Adım Hansel. (Kız korkarak kaçınır.) Korkmayın. Lütfen korkmayın. (Kız biraz rahatlar.)
PAPALİNA - Benim, benim de adım Papalina.
PETER PAN - Ben Peter Pan.
PAPALİNA - Beni bırakacaksınız değil mi?
HANSEL - Bir şartla.
PAPALİNA - Ne isterseniz yaparım, yeter ki salın beni. Denizden ayırmayın.
HANSEL - (Çok heyecanlıdır) Eğer seni her çağırdığımda gelip bana bir şarkı söylemeyi vadedersen salarım seni. Sen şarkı söyledikçe tüm balıklar sesine ve de benim ağıma gelecek demektir.
PAPALİNA - Bu sözü verirsem beni gerçekten bırakacak mısın? Özgürlüğümü geri verecek misin?
HANSEL - Ne demek ben kimim ki senin özgürlüğünü kısıtlayayım, bu sadece bir istek Papalina.
PAPALİNA - Tamam. Söz veriyorum. Ne zaman çağırsan geleceğim. Deniz sözü.
HANSEL - Anlaştık. Gidebilirsin Papalina. Hadi yüz özgürce.. Bu sular seni babana götürsün... Selam söyle bizden.
PAPALİNA - (Denizde) Sağ olun, teşekkür ediyorum sizlere. İyiliğinize.
PETER PAN - Tanıştığımıza çok sevindim Papalina.
PAPALİNA - Ben de. İnanın. Hoşça kalın. Hoşça kalın...
HANSEL - Görüşmek üzere.
PAPALİNA - Görüşmek üzere...
İKİSİ - Hoşça kalın Papalina... Hoşça kalın...
HANSEL - (Sonsuz heyecanlı) Peter, Peter kimin aklına gelir böyle bir şey? Bu bana senden sonraki ikinci sürpriz. Sen sen bana dost oldun, gerçek bir dost.. O ise, Papalina’ysa sevgimi aldı. Tanrım biriniz gökten, biriniz denizden geldiniz bana. İkinize de sonsuza dek sahip olmak isterdim.. Ama ulaşamıyorum sizlere.
PETER PAN - Ulaşman gerekmez ki Hansel.. Hem nedir ulaşmak? Bak bizi görüyorsun, bize dokunabiliyorsun.. Mutluluk değil mi bu?
HANSEL - Haklısın Peter, çok haklısın yetinmeyi bilmeliyim. Çok mutluyum.
PETER PAN - İnsan küçük şeylerden bile mutlu olmasını bilmeli. Elinde var olanla yetinmesini bilmeli ki, onu da yitirmesin...

ŞARKI

HANSEL - Mutluluk
Yalnız gülmek midir
Mutluluk
Sevmeyi bilmek midir
Mutluluk
Yaşamı sevmek midir?

PETER PAN - Mutluluk
İyiliğe koşmak mıdır
Mutluluk
İnsanları tanımak mıdır
Mutluluk
Sevgiye ulaşmak mıdır?

BİRLİKTE - Mutlu olunsun
Birlikte
İyilikler
Gerek bize.
Güzelliğe.. Sevgiye..
Koşalım gülmeğe.
Birlikte..
Mutluluk, mutluluk
Yaraşır bize.
Mutlu olalım
Umutlu olalım..
Birlikte.
Koşalım
Koşalım
İyiye, güzele, sevgiye..
Birlikte. Hep birlikte.

(IŞIKLAR DEĞİŞİR. PETER PAN YİNE SAHNENİN BİR KÖŞESİNDEDİR.)

PETER PAN - Evet çocuklar, Deniz kızı Papalina ile Hansel ilk kez böyle karşılaşırlar. O günden sonra Hansel her akşam denize açılıyor, Papalina'yı arıyordu.. Papalina sözünde durmuş, Hansel ne zaman çağırsa gelip onun için şarkılar söyler olmuştu. Bu sayede Hansel’in ağı balıklarla doluyor, delikanlı mutluluktan adeta uçuyordu. Ama Papalina hiçbir zaman Hansel’in kendisine dokunabileceği kadar yaklaşmıyordu. Hansel zaman zaman yaklaşmasını istiyor ama Papalina aldırış etmiyordu. Bu uzunca bir süre böylece gitti.. Ama giderek Hansel durgunlaşıyor, giderek içine kapanıyordu. Pitkin Dede, sonunda onunla konuşmaya karar verdi. Ne dersiniz çocuklar biz de kulak verelim mi bu konuşmaya?
(ışıklar değişir. Bu kez balıkçı kulübesinin önü aydınlanır.)

DEDE - N’oldu evlat, neyin var gene?
HANSEL - Bir şeyim yok dede.
DEDE - Hadii, ben seni yıllardır tanırım.. Yalan söyleme bana. Senin bir derdin var?
HANSEL - Yok bir şeyim dede yalnızca düşünüyorum.
DEDE - Peki ne düşünüyorsun?
HANSEL - ............................
DEDE - Güzel. Demek cevap vermiyorsun? Yalnız ben konuşacağım.. Kararlıyım.. Son günlerde ağlar hep boş geliyor.. Neden? Ha? Yoksa şu, şu deniz kızı mı?
HANSEL - Dede...
DEDE - Yok anlatmalısın evlat. İnsanlar dertlerini yakınlarıyla paylaşmazlarsa mutluluğu bulamazlar.. Hadi bakalım anlat bana.
HANSEL - Anlatacak ne var ki dede. Ne zaman denize açılsam onu görüyorum. Bana şarkılar söylüyor.. Mutlu oluyorum..
DEDE - Eeee?
HANSEL - Acaba diyorum, deniz annemle babamı aldığı içi, onların yerine bana Papalina’nın sevgisini mi sundu? Ne dersin dede?
DEDE - Bilemem evlat. Bildiğim tek şey bunun adının sevda olduğudur.
HANSEL - Belki de bunu bana annemle babam yolladılar. Olamaz mı dede?
DEDE - Olur mu evlat, o karada nasıl yaşar?
HANSEL - O yaşamazsa ben denizde yaşamanın bir yolunu bulurum.
DEDE - O da olmaz. Olamaz. Sizin bir arada yaşamanız olanaksız. Unutma bunu.
HANSEL - Hayır dede mutlaka bunun bir çaresi olmalı.
DEDE - Bak evlat, bana kalırsa sen bu sevdadan vazgeç.
HANSEL - Ölsem vazgeçmem. Tamam buldum. Ben ona gidiyorum. Papalina’ya. Belki de o bir çare bulur.
DEDE - Gitme evlat, lütfen dinle beni.
HANSEL - (Giderek) Hoşçakal dede. Hoşçakal.

(Müzik girer.)

ŞARKI

HANSEL - Papalinaaaa. Papalinaaaa...

PAPALİNA - Papalina.
Ben deniz kızı
Denizlerin kraliçesi
Bir akvaryumun sesi
Papalina.
Yaşamımız Deniz
Mavi bir dünyada yüzeriz
Dalgalar türkülerimiz
Papalina...
Okyanus, Ege, Akdeniz
Sonsuzluğa yüzeriz
Evimizdir bizim deniz
Papalina...
Neşemiz
Derdimiz
Sevincimiz
Yaşamımızdır bizim deniz
Dünyamızdır bizim deniz...

HANSEL - Papalina, lütfen buraya gel, sana söyleyeceklerim var.

PAPALİNA - Ne oldu, neyin var Hansel?
HANSEL - Karar verdim Papalina, düşündüm taşındım sonunda karar verdim
PAPALİNA - Neye karar verdin?
HANSEL - Birlikte yaşamaya sen ve ben. Bir de dedem.
PAPALİNA - Olamaz Hansel, ben karada yaşayamam ki. Ayrıca ben seni sevemem Hansel anla bunu.
HANSEL - Nedenmiş o?
PAPALİNA - Çünkü, çünkü sen insan ruhu taşıyorsun.
HANSEL - Bu benim elimde olan bir şey değil ki, böyle doğmuşum ben.
PAPALİNA - Eğer bir gün ruhundan kurtulabilirsen belki o zaman ben de seni sevebilirim.
HANSEL - İyi ama nasıl kurtulur insan ruhundan?
PAPALİNA - Onu bilemem ki.
HANSEL - Ruhumu kovacağım Papalina, kurtulacağım ondan ve sana kavuşacağım. Ama nasıl tanrım, nasıl kurtulur insan ruhundan?
PAPALİNA - Bilemem Hansel... Ben bilemem.. Hadi hoşçakal... (Gider)
HANSEL - Dur gitme Paplina. Lütfen gitme.. Papalina.. Gitti.
Nasıl kovacağım ruhumu tanrım, yardım et bana. Evet, gidip dedeme sorarım. O bir yol gösterir bana.

IŞIKLAR DEĞİŞTİĞİNDE MÜZİK DE DEĞİŞİR
DEDE AĞINI ÖRMEYE DEVAM ETMEKTEDİR.

HANSEL - Dede, dede....
DEDE - Ayy. Ödümü kopardın Hansel. İnan birgün senin yüzünden kalpten gideceğim burada... Gene neyin var?
HANSEL - Buldum dede. Buldum.
DEDE - İyi de bu sefer ne buldun?
HANSEL - Ruh dede ruh.
DEDE - (Ürkerek) Nee, hani nerede?
HANSEL - Ne nerede?
DEDE - Ruhlar geldi dedin ya...
HANSEL - Onu da nereden çıkardın.
DEDE - Ben çıkarmadım,sen çıkardın.
HANSEL - Dedeciğim bu ruh öyle ruh değil.
DEDE - Nasıl bir ruhmuş?
HANSEL - Beni bir dinlesen hemen anlayacaksın...
DEDE - Tamam tamam dinliyorum, anlat bakalım.
HANSEL - (Şaka yaparak) Böööö
DEDE - Anneeeeee..
HANSEL - (Gülerek) Şaka dedeciğim şaka... Otur şuraya da dinle beni, akıl ver bana.
DEDE - (Çekinerek oturur.) Sor bakalım,
HANSEL - Dedeciğim, benim Papalina'ya kavuşabilmem, onunla yaşayabilmem için ruhumdan kurtulmam gerekiyor.
DEDE - Nasıl yani, nasıl kurtulman gerekiyor?
HANSEL - Bayağı. Ruhumu kovmalıyım, bana yardım et.
DEDE - Hansel, aman tanrım sen, sen aklını kaçırdın. Mutlaka.
HANSEL - Neden dedeciğim, hem ruhumun bana ne yararı var ki?
DEDE - Ruh, ruh insanı insan yapan, onu diğer insanlardan ayıran en önemli şeydir.
HANSEL - Ama dede ben onu tanımıyorum bile. Ne dokunabiliyorum, ne de görebiliyorum.
DEDE - Tabii göremezsin.. O içimizde Hansel. İnsan ruhunu başıboş bırakamaz. Gel oğlum vazgeç fikirden.
HANSEL - Hayır dede ben kararımı verdim. Ölsem vazgeçmem.
DEDE - Gel büyük sözü dinle Hansel. Bilirsin seni nasıl severim.
HANSEL - Sen yardım etmezsen, ben de gider başkasını bulurum. Bana yardım edecek mutlaka biri vardır bu dünyada. (Kalkar gitmek üzeredir.)
DEDE - Gitme Hansel, gel beni dinle oğlum...

HANSEL SEYİRCİYE DOĞRU YÜRÜRKEN DEDE KARANLIKTA KALIR
HANSEL - (SEYİRCİ İLE YÜZ YÜZE) Ne garip şey. Dedem insan ruhunun en önemli şey olduğunu söyledi.. Oysa ben onu tanımıyorum bile... Hem de insanın içindeymiş.. Bu doğru olmalı. Keşke içimde olmasaydı benim ruhum, ondan kurtulmak çok kolay olurdu... Evett, şimdi bana yardım edecek birini bulmalıyım. Kim olabilir, kim olabilir? Çocuklar, sizce bana kim yardım edebilir? Aaa, buldum, evet buldum... Körfezin orada, mağarada yaşayan bir büyücü kadından söz etmişlerdi bir zamanlar. Müthiş büyüler yaparmış.. Gidip onu bulacağım. Evet bana ancak böyle biri yardım edebilir... Hemen gitmeliyim.. Vakit kaybetmeden.

HANSEL TÜM BUNLARI SÖYLERKEN SEYİRCİLERİN ARASINDAN GEÇMİŞ, ARKALARINDAN DOLAŞMIŞTIR.
IŞIKLAR YANDIĞINDA SAHNENİN BAŞKA BİR KÖŞESİNDE SİHİRBAZ KADINI GÖRÜRÜZ.

B. KADIN - Avuçlarım kaşınıyor.. Avuçlarım kaşınıyor. Bir gelen var demek ki.. (O SIRADA HANSEL BİR KENARDA BELİRİR.) Haa, sen miydin, gel bakalım şöyle.. Yaklaş yakışıklı delikenlı... Anlat bakalım derdin nedir? Bana geldiğine göre mutlaka bir sorunun var... Rüzgar elverişli olmadığı zamanlar ağını dolduracak balıklar mı istiyorsun? Bir fülütüm var.. Bir üflerim,bütün balıklar körfezine dolar... hadi anlat derdini torbamda hiçbir rüzgarın beceremediği fırtınalarım var. Emret denizlerdeki tüm tekneleri batırayım. Çünkü ben rüzgardan bile güçlü bir efendinin hizmetindeyim... Şu ilerdeki vadide bir çiçeğim var her derde devadır o. Mor çiçekler açar... Hem kış gününde. Yüreğimde bir yıldız açar, o yıldızlarla kraliçeleri bile kul köle ederim sana... Çabuk ol söyle derdini... İçimde seller var taşıyorum. Hadi.

HANSEL - Şey, benim derdim o saydıklarınız kadar zor değil sayın büyücü.

B. KADIN - Daha iyi ya hemen çare buluruz. Hadi öt bakalım...
HANSEL - Eee, şey efendim. Ben, ben ruhumdan ayrılmak istiyorum.
B. KADIN - (Peleriniyle yüzünü örterek) OOOOOO, OOOOOO, bu müthiş birşey.
HANSEL - Bana yardım edersiniz, size ne isterseniz veririm.
B. KADIN - Yaa? Seni ruhundan kurtarırsam ne verirsin bana?
HANSEL - Beş altınım var.. Ayrıca tüm ağlarımı da veririm. İçinde yaşadığım kulübeni, sandalımı. Her şeyimi. Yeter ki beni ruhumdan kurtarın. Yalvarıyorum size.
B. KADIN - (Kahkahalar atarak, elindeki asa ile Hansel'in omuzuna dokunur.) Sonbahar yaprakları som altına çevirebilirim. Canım isterse soluk ay ışıklarından gümüş sepetler örerim. Çünkü benim efendim bu dünyadaki tüm kıralların da kralıdır.
HANSEL - Bu söylediklerimden başka hiçbir şeyim yok sana verecek.
B. KADIN - Yaa, öyle mi? O saydıkların vız gelir bana. Hiçbir şey istemiyorum senden... Tek dileğim var..

HANSEL - Nedir?

B. KADIN - Benimle dans edeceksin.
HANSEL - O kadarcık mı?
B. KADIN - Evet.. Bu kadarcık. Dolunay olunca, bu gece dağın tepesine geleceksin ve benimle sabaha kadar dans edeceksin. Hem, o da orada olacak.
HANSEL - O dediğiniz kimdir?
B. KADIN - Sen orasına karışma... Sadece bu gece o tepeye gel tamam mı?
HANSEL - Tamam efendim, mutlaka geleceğim. Mutlaka.
B. KADIN - Dans.. Dans.. Sabaha kadar dans.
HANSEL - Sonunda ruhumdan kurtulacağım söz değil mi?
B. KADIN - Söz.. (Yavaş yavaş kaybolurken) Söz.. Keçinin tırnakları üstüne yemin ederim ki söz. KAYBOLUR.
HANSEL - (Ardından) Sen, sen büyücülerin en mükemmelisin. Ben de sana söz veriyorum, bütün gece seninle dans edeceğim.. Tan ağarana kadar.

IŞIKLAR SÖNER... MÜZİK GİRER... YARI AYDINLIK BİR IŞIK SAHNEYİ DOLDURDUĞUNDA HANSEL İLE B. KADINI GÖRÜRÜZ BU KEZ DANS ETMEKTEDİRLER... UZUNCA SÜREN BU GÖSTERİNİN SONUNA DOĞRU B. KADIN YAVAŞ YAVAŞ HANSEL’DEN UZAKLAŞMAYA ÇALIŞIR.

HANSEL - Dur kaçma. Bana söz veridin. Ruhumdan kurtaracaktın beni. O sırrı vermeden bir yere bırakmam seni.

B. KADIN - Ne sırrı bırak beni.
HANSEL - Hayır bırakmıyorum. Söz verdin bana. Bir yere gidemezsin.
B. KADIN - Dur canımı yakma. İstediğin olsun. Ruh benim değil ya (Elinden kurtulmuştur. Kınında bir bıçak uzatır.) Al bakalım bunu.
HANSEL - Ne yapacağım bununla?
B. KADIN - Ruhunu keseceksin. İnsanların vücutlarının gölgesi sandıkları şey aslında onların ruhlarının gölgesidir.. Sırtını gökteki aya çevireceksin.. O anda ruhuna seni terk etmesini emredeceksin. O da emrine uyacaktır.. Bu kadar basit.. Hadi bakalım bana izin... Gidiyorum ben... (KAHKAHALAR ATARAK UZAKLAŞIR)
HANSEL - (Seslenerek) Bu söylediklerin doğru mu?
B. KADIN - (Uzaktan) (GENE KAHKAHALAR ATARAK) Göreceksin... Göreceksin.
HANSEL - (Sevinçle) Teşekkür ederim.. Çok teşekkür ederim.
(IŞIKLAR DEĞİŞİR. BU KEZ MAVİ BİR AY IŞIĞI GÖRÜRÜZ. HANSEL DENİZ KIYISINDADIR.)
HANSEL - Bakalım sihirbaz kadının dedikleri doğru mu? (Sırtını aya çevirerek, cebindeki bıçağı çıkarır.) Tanrım bana yardım et. Lütfen Papalina’ma kavuşmama yardım et. (Eğilir ve gölgesini keser) Ruhum sana emrediyorum. Dinle beni. Derhal vücudumu terk et.
(O ANDA ARKASINDA SİYAH TAYT GİYİNMİŞ BAŞKA BİR OYUNCU BELİRİR.)
SES - Yazıklar olsun sana. Bunca yıl seninle beraberdim. Sana ruh verdim. Ne olur ayırma beni senden. Sana ne kötülük ettim ben?
HANSEL - Hiç bir kötülük etmedin, biliyorum, ama ne yapabilirim, şu anda sana gereksinmem yok.. Lütfen bana rahat ver..
SES - Lütfen, korkuyorum beni kalpsiz bırakma Hansel..
HANSEL - Bağışla, o kalp Papalina'ya aittir. Hadi git artık beni yalnız bırak.. Git artık.
SES - Benim sana, senin bana ihtiyacın var Hansel.. Sen beni istemesen de, ben seni adım adım izleyeceğim.. Her gün deniz kıyısında seni bekleyeceğim... Her zaman.
HANSEL - Dilediğini yapabilirsin.. Sana karışmıyorum. Hadi hoşçakal. Papaliinaaaa. Papalinaaaa bekle beni sana geliyorum.. Bekle beni.
SES - (Çok üzgün) Güle güle Hansel. Seni asla yalnız bırakmayacağım.

ŞARKI (HANSEL)
Papalina
İstemiştim denizde
Bir evimiz olsun bizim.
İstemiştim yüzgecim olsun
Seninle sonsuza yüzebileyim
Papalina.
Heeeyyy, heeyy..
Hırçın deniz
Dalgaların kamçı
Yosunların bahçe
Mavin gökyüzü olsun bana.
Papalina.
Heeyyy, heeyy...
Uyan sonsuz su.
Uyan sar beni kollarınla
Geliyorum
Ana ol bana
Geliyorum
Baba ol bana
Geliyorum, geliyorum
Kavuştur beni,
Paplina’ma..
Heeeyyy, heeeyyy...

(SONSUZDA KAYBOLUR)
I. PERDE SONU