NAĞME - ABDÜLHAK HAMİT TARHAN
Bir zamanlar karargâhım idi
Bedeviler gibi beyâbanlar;
Buna mucib de iştibâhım idi;
Nasıl imrâr-ı vakt eder anlar.
Belde halkında görmedin hayfa
Gördüğün ünsü ehl-i vahşette!
Bedeviler sukûn u rahatte;
Sürdüğü dâima ganemle sefâ.
Beledî muttasıl esir-i cefa;
İntiaş âleminde zulmetde!
Biri endişeden aman bulmaz;
Biri endişeye zaman bulmaz.
Ne hoş eyler muhabbeti ta’rif,
Şu garîb bülbül âşiyânımda.
Ben de gûyâ idim zamanında
Âşiyânımdı bir nihâl-i zârif,
Esti bir zemherir-i zehr-efşân,
Ne çemen kaldı ‘akıbet ne fidân
Kelimeler
Karar-gâh: f. Karar verilen yer. Karar yeri. * Askerî birlikte kurmay heyetinin toplandığı yer. Merkez.
Beyaban: f. Çöl. Sahra. * İmar olunmamış arazi. * Kır.
İstibah: Mübah ve helâl sayma. * Birçok kimsenin kanını dökmeğe izin verme.
Zemherir: Karakış dönümünden (12 Aralıktan) 31 Ocağa kadar olan şiddetli soğuk devresi.
Zehr-efşan: f. Zehir saçan.
Nihal-i zarif: İnce, güzel dal.
Garîb: Batan. Gurub eden. * İki omuz arası. * Devenin hörgücüyle boynu arası.
İLGİLİ İÇERİK
ABDÜLHAK HAMİT TARHAN ŞİİRLERİ
