HELAL KILDI MAŞUKA AŞIK KENDİ KANINI - YUNUS EMRE
Helâl kıldı ma‘şûka ‘âşık kendü kanını
Ma‘şûk nakşından okur her ‘âşık Kur'ân'ını
Yârdan ayru olınca asılup ölmek yigdür
‘Âşık kendü bıragur boynına urganını
Gitmez ‘âşık gözinden hergiz ma‘şûk hayâli
Nitekim Zelhâ virür Yûsuf'un nişânını
Dirlik budur ‘âşıka Ma‘şûk yolında öle
Sorarlarsa eyidem ‘âşıkun burhânını
Belkîs'ıla Süleymân ‘ışka düşdi bir zamân
İsteyüp bulmadılar bu derdün dermânını
Gökdeki Hârût-Mârût ‘ışk içün indi yire
Zühre yüzin göricek unıtdı Rahmân'ını
Güzâf görmen siz ‘ışkı kime ugradıyısa
Sultânı iltür başdan yitürür hânmânını
Ferhâd bu ‘ışk yolında başın külünge tutdı
Hüsrev Şîrîn derdinden dosta virdi cânını
Leylî'yle Mecnûn işi ‘aceb gelür bu halka
Abdü'r-rezzâk terk itdi ‘ışk içün îmânını
Zamân bî-vefâları cefâ kılur Yûnus'a
Bir togru yâr bulıcak fidî kılur cânını
Yunus Emre
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Helal kıldı maşuka aşık kendi kanını,
Maşuk nakşından okur her aşık Kuran'ını.
Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir,
Aşık kendi bırakır boynuna urganını.
Gitmez aşık gözünden asla maşuk hayali,
Nitekim Zelha verir Yusuf’un nişanını.
Dirlik budur aşıka maşuk yolunda öle,
Sorarlarsa söylerim aşıkın burhanını.
Belkis ile Süleyman aşka düştü bir zaman,
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını.
Gökteki Harut Marut aşk için indi yere,
Zühre yüzün görüncek unuttu Rahman’ını.
Güzaf görmen siz aşkı kime uğradı ise,
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını.
Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu,
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını.
Layla'yla Mecnun işi aceb gelir bu halka,
Abdürrezzak terketti aşk için imanını.
Zaman vefasızları cefa kılar Yunus'a,
Bir doğru yar bulursa feda eder canını.
Yunus Emre
