MİNHACÎ
Asıl adı Ali olup muhtemelen 1862’de Kangal’ın Deliktaş bucağında doğmuş, 1899’da (bazılarına göre 19Ol’de) vefat etmiştir. Ünlü âşık Ruhsâtî’nin oğludur. Medreseye devam etmiş; hastalanması, eşinin kendisini terk etmesi gibi sebeplerle genç yaşta vefat etmiştir.
Âşık bir babanın oğlu olması sebebiyle mesleğinde kısa zamanda ilerlemiş, pek çok bilgiye sahip olmuştur. Hece vezni ile söylemiştir. Sade bir dille söylediği şiirlerinde konuyu acılan teşkil etmiştir.
Bölgenin bütün şairnâme yazarları kendisine yer vermişlerdir. Feryâdî’nin “Minhaci yedi yıl bekledi bağlı” ve “Minhaci bağlı durdu kınamam”, İsmetî’nin “Minhaci de bağlı yetti ne yazık” demelerini anlamak güçtür. Bazıları da (Gülhânî) onun genç yaşta ölmesine temas etmişlerdir.
Kara gözlüm seni saran
Kullar irer muradına
Dudağından bade alan
Diller irer muradına
Vücudumu yaktın nâre
Yüzü ay gün, kaşı kara
Nazınan gelsen pınara
Yollar irer muradına
Gezsen bir hoş sadâ ile
Aman gamzen cüdâ eyle
Bağa girsen edâ ile
Güller irer muradına
Münhac yanar suzanında
Vefası yok cihanın da
Dane dane gerdanında
Haller irer muradına
