MESLEKÎ
Asıl adı Bekir olup 1848’de Kangal’ın Kertme (Mescitli) bucağında doğmuş, 1930’da yine orada vefat etmiştir. Babasının adı Hasan’dır. Baba tarafından Muratoğulları diye bilinirler.
Bölgenin ünlü âşığı Ruhsâtî’nin çıraklarındandır. Yakın çevresini uzun yıllar onunla dolaşmış, bu sebeple şöhreti pek yaygınlaşamamıştır. Mahlası ustasının hatırasıdır.
Hece vezni ile sade bir dille söylediği şiirleri vardır. Aruza ilgi göstermemiştir.
Ustasının şairnâmesinde “Meslekî suzân var sen n’olacaksın” ve Kangallı
Noksânî’nin “Mesleki Küşe-i mihnette kalmış” dediklerine bakılırsa hayatı bazı sıkıntılarla geçmiş olabilir.
Gidersem sevdiğim gene gelirim
Sil gözünün yaşını aman ağlama
Vademde dolmuşsa elbet ölürüm
Top zülüflü telli ceran ağlama
Damarda kanımsın, tenimde canım
Seni görsem tazelenir imanım
Ey humar bakışlım, kaşı kemanım
Giyin kuşan ol şadüman ağlama
Hangi âşık görse vasfını öğer
Zülfünden bir tel ver dünyalar değer
Aşkınla köz oldu yandı bu ciğer
Sinni on beş taze civan ağlama
Naçardır bu gönül, gayretle naçar
Nerde güzel görsem gönlümü açar
Sanma ki sevdiğim senden vaz geçer
Hüsnüne bağlıdır iman ağlama
Kader ne yazmışsa onu düşürür
Kimisini karlı dağdan aşırır
Rakibler adamı yardan düşürür
Meslekîm sözüme inan ağlama
