Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

KÖYDE YANKILANAN SES-BERRU ULUSOY

Bursa'da öğretmenliğe yeni başlayan bir öğretmenin hisleri...

Bursa'nın yemyeşil tarlalarının
Derya gibi göğe doğru uzandığı bir köydü.
Kim bilir hangi yıldan kalma bir arabanın
Tekerleri içinde gencecik mazim döndü.

Ankara'nın hiç bilmediğim bir semtinde
Yıllarca emek vermiş, çok da çabalamıştım
Kışın kardan buz tutan Beytepe kampüsünde
Zihnim uçurumdayken yokuşlarda kaymıştım.

Ayaz gecelerin ıslık çalan sedasında
Tenhalaşan odalarda sessizlikten ürkmüştüm.
Yağmurun dağ kokulu nemli damlalarında
Kendim ıslanır iken kitapları örtmüştüm.

Gördükçe sokaklarda oynayan çocukları
Sevgiyle kucaklaşan masumca bakışları
Onlara kavuşacağım güne hasret çekerdim
Öğretmenim' sözüne dünyaları verirdim.
 
İşte şimdi;
Kazdığım madene kavuşuyordum
Vasıtasız gidiyor sanki ben koşuyordum.
Köy yoluna serilmiş bekleyen çocukları
Düşündükçe kabıma sığmıyor taşıyordum.

Sınıfa benden ayrı, ayrı ben giriyordu
Sanki evvelden beri onlarla yaşıyordu
Yüreğimde biriken dibi görünmeyen kuyudan
Her biri avuçlarıyla suyundan çekiyordu.
Gencecik bir ses titrek, Cennet dolu bakışla
"Günaydın" ipinden bir uçurtma yapmıştı
Çocuklarımın bulutsuz masmavi havasında
Sözcüklerden bir yankı' Öğretmenim ' yazmıştı.

 Berru ULUSOY

Öğretmen Dergisi, sayı:29

 

 

SON EKLENENLER

Üye Girişi