BİR VÂİZE BİR MEV'İZE - ABDÜLHAK HAMİT TARHAN
Ey beşer çehreli hayvan, heyhat!
İlm ü irfan iledir zevk-i hayat
Anı hiç kullanamazsan, nadan
Neye vermiş sana nutku Yezdan
Yoksa zatınca hayatın hükmü,
Ne olur bizce o zatın hükmü?
Neye geldin bu cihana, söyle?
Düşünüp durmak için mi böyle?
Kimseye faiden olmaz şunda,
Ya niçin maiden olsun bunda?
Maksadın görmedeyim: azm-i cinan
Ya niçin eylemedin terk-i cihan?
Ahirette arıyorsun her an,
Burada yok mu sanırsın Rahman?
Nef'-i ukbayı edersin tafdil,
Buna ma'ni mi teavün, tahsil?
Kesb-i dünyaya bulursun tezyif,
Sana emreyledi m şer'-i şerif?
Vatan ü milleti bilmem dersin,
Ya niçin kendine âdem dersin?
Halk için hubb*ı vatan, imandan,
Sence şer'î mi değil hubb-ı vatan?
Niye dersin: 'O diğer ma'nadır.'
Ya'ni mazmun-ı vatan, ukbadır.
Ahirette arıyorsun her an
Burada yok mu sanırsın Rahman
Çünkü hep cennete gönlün meyyal
Ne için gâile-i ehl ü ıyal?
Vatan-ı zahiri sevmezsin sen!
Ne demek hubb-ı mahall ü mesken?
Görürüm hal ile kalin medhûl,
Sence ahkam-ı şeriat mechûl!
Sun'unu eylemiyorsun teslim
Bu mudur sence Huda'ya ta'zim?
İyi halk ettiği şey ukbada,
Böyle va'z etmedesin efrada.
Bize hep kahrını ettin izhar
Bu mudur rahmet-i Hakkı ikrar?
İyiden hali ise rû-yı zemin,
Nasıl ettin iyi şeyi tahmin?
Görmesen fark edemezdin kendin
Anı dünyada görüp öğrendin.
Öteden gelmediğin pek der-kar,
Ki bunu eylemezsin inkar.
İnanır sözlerine mağbunlar,
Hakka bühtan mı değildir bunlar?
Bir nefes tevbe kılıp abd-i hazin
Bunca isyanı eden affa karin,
İyi fark etmez isek nik ü bedi,
Bize eyler mi azab-ı ebedi
Sözlerin hep o azaba dair,
Anladık kahreder Allah kadir
Sözü yok anda olan gufranın
Yok mudur mağfireti rahmanın?
Azıcık ma'deletinden bahset,
Lutf ile merhametinden bahset
Olamaz sen ne kadar haykırsan,
İntikam alması hakkın kuldan.
Aldırır gelmek için hak yerine
Birinin sârını bir diğerine.
Bil ki hallak-ı cihan Rahmandır
Her ne halk etmişse ihsandır.
Cümle asarı güzeldir, hoştur,
Aleme boş dediğin pek boştur.
Yalınız âbid olaydı insan,
Görülür müydü cihanda umran?
Dediğin yolda gideydi her bâr.
Bulunur muydu bugünkü âsâr?
Adem etmezse bina vü îmâr,
Sen ne kâşâne bulursun, ne mezar.
Bunda her şeyi desem, şâyândır,
Yaratan Haksa yapan insandır.
'Medeniyet ne ' diyorsun 'bilmem',
Medeniyet yaşamaktır sersem!
Hazret-i âdemi fikret bari,
Serde var mıydı anın destarı?
Acaba var mıymış herkese sor ,
Hazret-i Nuh zamanında vapur?
O zaman pösteki, yaprak giyerek,
Meyve yoksa; mazı buğday yiyerek,
Galiba olmadığından çok taş,
Ederek daim ağaçlarla savaş,
Toprak altında bütün meskenler,
Kılarak tekne salllarla sefer,
Cezbe-i cerbezenin müncezibi,
Senden örnekler alan zümre gibi,
Bazı âdetleri yani görenek,
Nev-i hayvandan alıp öğrenerek
Bunda imrar-ı dem eylerler idi.
Sonunu anlara kim söyler idi?
Bir terakki ile gitmiş her şey,
Yani her âdet ü her söz her rey,
Sonra bulmuş bu kemali âlem
Eser-i kudret-i nev-i âdem
Kim çıkarmış yer içinden maden;
Neler olmuş bak o madanlerden.
Olamazdı dese bir ehl-i vukuf,
Volkan olmazsa maadin mekşuf.
Mesela sâikalar Rahmanın,
Çare-i def'i fakat insanın
Siper-i saika seyyale-i berk
Hem de keşti-i havâî bî fark
Mahv u icad eser-i azze ve cell
Şüphe yoktur gelir emriyle ecel.
Ya demir yollara var mı diyecek
Götürür şark ile garba yiyecek...
İLGİLİ İÇERİK
ABDÜLHAK HAMİT TARHAN ŞİİRLERİ
