FERDA -TEVFİK FİKRET
Bugünün gençlerine
Ferdâ senin; senin bu teceddüd, bu inkılâb...
Her şey senin değil mi ki zâten?.. Sen, ey şebâb,
Ey çehre-yî behîc-i ümîd, işte ma’kesin
Karşında: Bir semâ-yı seher, sâf ü bî-sehâb,
Âgûş-ı lerze-dârı açık, bekliyor., şitâb!
Ey fecr-i hande-zâd-ı hayât, işte herkesin
Enzârı sende; sen ki hayâtın ümidisin.
Alnında bir sitâre-yi nev, yok, bir âfitâb,
Âfâka doğ, önünde şu mâzî-yi pür-mihen
Sönsün müebbeden.
Sönsün müebbeden o cehennem; senin bugün
Cennet kadar güzel vatanın var. Şu gördüğün
Zümrüd bakışlı, inci şetâretli kızcağız
Kimdir bilir misin? Vatanın... şimdi saygısız
Bir göz bu nazlı çehreye - Allah esirgesin! -
Kem bir nazarla baksa tahammül eder misin?
İster misin, şu ak sakalın pâk ü muhteşem
Pîşâni-yî vekârına, bir kirli el demem,
Hattâ yabancı bir el uzansın? Şu makberi.
Razı olur musun, taşa tutsun şu serseri?
Elbet hayır, o makber, o pîşâni-yî vakur
Kudsî birer misâl-i vatandır... vatan gayûr
İnsanların omuzları üstünde yükselir.
Gençler, bütün ümîd-i vatan şimdi sizdedir:
Her şey sizin, vatan da sizin, her şeref sizin;
Lâkin unutmayın ki zaman tünd ü mutmain
Bir hatve-yi samût ile ta’kîb eder bizi.
Önden koşan, fakat yine dikkatle her izi
Ta’mîke yol bulan bu yanılmaz muâkıbin
Şermende-yi itâbı kalırsak, yazık!.. Demin
"Ferda senin!" dedim, beni alkışladın; hayır.
Bir şey senin değil, sana ferdâ vedîadır;
Her şey vedîadır sana, ey genç, unutma ki
Senden de bir hesâb arar âtî-yi müştekî.
Mâzîye şimdi sen bakıyorsun pür intibah.
Âtî de senden eyleyecek böyle iştibâh.
Her uzvu gird-bâd-ı havâyicle sarsılan
Bir neslin oğlusun; bunu yâd et zamân zamân.
Asrın, unutma, bârikalar asr-ı feyzidir:
Her yıldırımda bir gece, bir gölge devrilir,
Bir ufk-ı i’tilâ açılır, yükselir hayât;
Yükselmeyen düşer: ya terakkî, ya inhitât!
Yükselmeli, dokunmalı alnın semâlara;
Doymaz beşer dedikleri kuş i’tilâlara...
Uğraş, didin, düşün, ara, bul, koş, atıl, bağır;
Durmak zamânı geçti, çalışmak zamânıdır!
Kelimeler:
Ferda: yarın - Teceddüd: yenilenme, yenilik - Şebab: gençlik - Çehre-i behic-i ümid: ümidin güzel yüzü - Ma'kes: aksedecek yer - Saf ü bi-sehab: saf ve bulutsuz - Ağuş -i lerzedar: titreyen kucak. - Şitab: acele - fecr-i hande-zad-ı hayat: hayatın gülümsemekten doğan fecri - Enzar: bakışlar - Sitare-nev: yeni yıldız - Atab: güneşler - Şetaret: neşelilik, şuhluk - Kem: kötü - Pişan-ı vakaar: vakarın alnı - Pişan-ı vakur: vakurlu alın - Gayur: gayretli - Tünd ü mutmain: sert ve emin - Hatve-i samut: sessiz adım - Ta'mik: derinleştirme - Maâkıp:takip eden, takipçi - Şemende-i itab: azarlamanın mahcubu, azarlamadan dolayı mahcup olan - Vedia: emanet - Ati-i müşteki: şikayetçi gelecek - Pür-intibah: çok uyanık - İştibah: şüphe - Girdibad-i havayiç: ihtiyaçlar kasırgası - Barika: parıltı - Ufk-i'tila: yükselme ufku- İnhitat: gerileme, çökme
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİYLE
YARIN (FERDA)
…………………- Bugünün gençlerine –
Yarınlar senin; senin bu devrim, bu yenilik..
Her şey senin değil mi zaten?.. Sen, ey gençlik,
Ey umudun güzel yüzü, işte karşında aynan:
Temiz ve bulutsuz, ağaran bir gök,
Titreyen kucağını açmış, bekliyor.. Koş, çabuk!
Ey hayatın gülerek doğan sabahı, işte herkesin
Gözleri sende; sen ki hayatın umudusun,
Alnında yeni bir yıldız, hayır, bir güneş.
Doğ ufuklara, önünde şu sıkıntılı geçmiş
Sönsün sonsuza değin.
Bir daha yaşanmasın o cehennem; senin bugün
Cennet kadar güzel yurdun var; şu gördüğün
Zümrüt bakışlı; inci gülüşlü kızcağız
Kimdir, bilir misin? Yurdun.. şimdi saygısız
Bir göz bu nazlı yüze -Tanrı esirgesin-
Kötü bir gözle baksa, katlanabilir misin?
İster misin, şu ak sakalın temiz, görkemli,
Onurlu alnına, bir kirli el şöyle dursun,
Hatta yabancı bir el uzansın? Şu mezarı
Bırakır mısın, taşa tutsun bir serseri?
Elbette hayır; o mezar, o onurlu alın
Kutsal birer örneğidir yurdun.. Yurt çalışkan
İnsanların omuzları üstünde yükselir.
Gençler, yurdun bütün umudu şimdi sizdedir.
Her şey sizin, yurt da sizin, şeref de sizin;
Ama unutmayın ki zaman ağır, güvenli,
Sessiz adımlarla arkamızdan gelir.
Önden koşan, ama dikkatle her izi
İncelemeye yol bulan bu şaşmaz izleyici
Paylayıp utandırırsa bizi, yazık! Demin
’’Yarınlar senin’’, dedim, beni alkışladın; hayır,
Bir şey senin değil, sana yarın emanettir;
Her şey emanettir sana, ey genç, unutma:
Senden de hesap sorar, yakınır gelecek.
Geçmişe şimdi sen ibretle bakıyorsun,
Gelecek de senden böyle kuşkulanacak.
Her organı ihtiyaç kasırgasıyla sarsılan
Bir kuşağın oğlusun; bunu arasıra anımsa.
Unutma; çağın şimşeklerin bollaştığı çağdır:
Her yıldırımda bir gece, bir gölge yıkılır,
Bir yükseliş ufku açılır, yükselir yaşamak;
Yükselmeyen düşer: ya ilerlemek, ya yıkılmak!
Yükselmeli, dokunmalı alnın göklere;
Doymaz insan denilen kuş yükselmelere…
Uğraş, didin, düşün, ara, bul, koş, atıl, bağır;
Durmak zamanı geçti, çalışmak zamanıdır!
(Sadeleştiren: Asım Bezirci)
İLGİLİ İÇERİK
