KIT'A ÖRNEKLERİ
Örnek-1
x a x a x a kafiyeli kıt’a
Der-medh-i Sultân Ahmed
1. Ebü’l-feth Sultân Ahmed k'odur
Sipihr-i âsitân şâh-ı gerdûn-vekâr
2. O sultân-ı gâzl ki dergâhına
Yüzin sürmeğe teşne sad tâcdâr
3. Dahi görmedi dîde-i rüzgâr
Feridûn-meniş böyle bir şehriyâr
4. Zamanında âsûde halk-ı cihân
Vücûdıyla mâmûre şehr ü diyâr
5. Kimün cânı var tokuna kimseye
Meğer zülf-i yâre nesîm-i bahâr
6. Rikâb-ı hümâyûmna cezb idüp
Bu eski kulına edüp i’tibâr
7. Hatâdan Hudâ hıfz idüp zâtını
Serîr-i saltanatda ede karâr
İsmeti
Örnek-2
Kıt’a-i kebîre
1. Ey vücûd-ı kâmilün âyinedâr-ı feyz-i Hak
Âsitânun kıble-i hâcât-ı erbâb-ı yakîn
2. Ey kemâl-i re’fetün sermâye-i emn ü emân
V'ey cemâl-i şevketün pîrâye-i diinye vü dîn
3. Hüsn-i re’yün âfitâb-ı âlem-i sıdk u safâ
Hâk-i pâyün menşe’-i cem’iyyet-i rûy-ı zemin
4. Gelmemiş bir sen kimi pâkîze-tıynet âleme
Tâ binâ-yı âlem etmiş nakş-bend-i mâ u tin
5. Mesned-i Nûşirevândur buk’a-i Dârü’s-selâm
Sensen istihkâk ile Nûşirevâna câ-nişîn
6. Cismdür ma’nide burc-ı evliyâ sen rûh-ı pâk
Bî-ningîndür hıtta-i Bağdâd sen nakş-ı nigîn
7. Serverâ yüz şükr kim feyz-i kemâl-i re’fetün
Evliyâ burcını kılmış reşk-i firdevs-i berin
8. Hâs u âm olmış nevâl-i ni’metünden behre-mend
Aferin ey şehriyâr-ı mülk-perver âferîn
9. Men ki bir kemter du'â-gûyem nazar saldım mana
Koymadun hâk-i mezelletde kalam zâr u hazin
10. Zayi’ iken kadrimi bildürdün ehl-i âleme
Tire iken eyledim hâk-i vücûdum anberîn
11. Ebr-i lütfün kıldı hâr-ı huşkumı gülbergi ter
Feyz-i cûdun kıldı eşk-i hânımı dürr-i semin
12. Ni’metün şükri mana farz kıldı ızhâr-ı senâ
Şefkattin tavkı meni kıldı gulâm-ı kemterîn
13. Gam degül ehl-i garaz eylerse menden men’-i hayr
Gam degül ehl-i hased men miskine bağlarsa kin
14. Rüzgâr ile menüm maksûdumı hâsıl kılup
Ol ki men’ eyler olur bedhâh-ı Rabbü’l-âlemin
15. Hiç şek yok kim yeter maksûda kalmaz nâ-ümîd
Hırmen-i eltâfun etrâfmda olan hûşe-çîn
16. Var ümîdüm mihr ü mâlı etdükçe devrân olasan
Kâmyâb u kâmrân u kâmbahş u kâmbîn.
Fuzûll
Örnek 3.
x a x a kafiyeli iki beyitli kıt’a
İlim kesbiylep ye-i rif’at
Ârzû-yı muhâl imiş ancak
Aşk imiş her ne var âlemde
İlm bir kil ü kâl imiş ancak
Fuzûll
Terrahhum eyleyüp silmez benüm ol bî-vefâ yaşum
Anun-çün girye vü zârum demâdem artar eksilmez
Bana âşıkluğumdan sordı dilber ben sükut etdüm
Dedi bîçâre gör kim hayretinden n’olduğm bilmez
Nev’i
Örnek 4.
ab ab kafiyeli kıt’a
Kûhsâra erse şu’le-i şemşîr-i heybeti
Deryâlara atardı havfdan özin peleng
Deryâya düşse sâye-i tıg-i mehâbeti
Pertâb ederdi kendüyi sahrâlara neheng
Bâki
Yâ Rab ne eksilürdi deryâ-yı rahmetünden
Peymâne-i vücûda zehrâb dolmasaydı
Âsûde-ser olurdum âsîb-i derd ü gamdan
Yâ dehre gelmeseydüm yâ aklum olmasaydı
Ziyâ Paşa
Örnek-5
Kıt’a-i kebîre
Berây-ı inşâ vü nüzûl-kerden-i Üçanbarlı
1. Bahr ü ber hâkânı Sultân Ahmed-i gerdûn haşem
Yokdur ednâ bendesinün şevketi Behrâmda
2. Bir solağında olan haşmet sözün sağı budur
Olmamışdur rû-nümâ ne Zâlde ne Samda
3. Saltanat tahtın dahi zeynetmedi bir şehriyâr
Bu celâletde bu şevketde bu nâm u kârda
4. Sem'-i ikbâline fânûs olmadan gayrı meğer
Var mıdur bir maslahat çarh-ı bilûrin-fâmda
5. Emr ü fermânıyla yapıldı bu üçanbarlı kim
Yokdur anun misli zîr-i çarh-ı nüh-ecrâmda
6. Pîlten gûş eyleseydi ger sadâ-yı tûpmı
Haşre-dek kalurdı başı illet-i sersâmda
7. Hamdülillah kim edüp sa’y-ı beliğ oldı tamâm
Dîv-destân-ı binâ her kârını itmâmda
8. Sonra fenn-i cerr-i eşkâli bilen üstâdlar
Koydılar ol kûhı derya üstine bayramda
9. Himmetiyle ol şeiıenşâh-ı hümâyûn-pâyenün
Dâima mansûr olsun düşmene ikdamda
10. Alıcak kilkin Nedîmâ ben de şevk ile ele
Oldı târih ana her mısra’ bu beyt-i tamda
11. Âba Üçanbarlı kıldı meymenet ile nüzûl (1135)
Şükr İlaha indi Üçanbarlı sa’d eyyamda (1135)
Nedim
KITA
Eğer desem ki hevalar açıldı geldi behar
Murad oldur ki benimle mahabbet eyledi yar
Ya söylesem ki çemen güncelerle doldu
Odur garez ki tebesümle söyledi dildar
ŞEYH GALİP
- << Önceki
- Sonraki
