FİRAK - ÂDEM KANDEMİR 
Yine düştü firakın koru, yakar tâ ellerinden
Kahrın vuruşu var, kan gider can şehrinden
Şu dünya ki bir, işi bin bir, ucu uzundur
Bir yurt tutamadım, hâtıralarım mahzundur
Hâlden hâle düştüm, aklım başa yâr değil
Ah bu suç, bu utanç, bu çile kâr değil
Meğer hastanın hâlini bilmezmiş sağlar
Yazık ki yastık melül, döşek kan ağlar
Ey yitik şıvgınların ocağı! Beri gel, kerem eyle!
Çisil çisil yağ, çiğdem çiğdem yeşer gözlerimde
Kapa o altın kapıları, gümüş ve bakırları da
Toprak kapıları aç, sefer tohumları saç her yana
Gel, bir deli ağaç eyle, domur domur açayım
El eliyle yılan tutanlara gizli sıtma olayım
Gayrı zaman yok, el’aman, küllü men aleyha fân1
Her kişinin öz ağrısı kendi yüreğinde ummân
Ey cân! Gel, kanım ol, koçakların sazından dem tutayım
Demir çarık demir asa, şu dâr-ı cihanda bir yol bulayım
1 Yerin üstünde olan herkes fanidir. (Rahman suresi, ayet 26)
İLGİLİ İÇERİK
