ŞERMİN’İN ELİFBASI
“Elifbanı oku cicim.”
“Elif, be, pe, te, se , cim, çim,
Ha, hı, dal, zel, sin… Yok zel, rı,
Ze, je, sin, şın, sad, dat, tı, zı
Ayın, gayın, fe, kaf, kef, lam,
Yok la; bir de gef var.
Bir de üç noktalı kef var.”
“Hangi harfler kalındırlar?”
“Ha, hı, sat, dat, tı, zı, ayın,
Gayın. Peki, bir de kaf var.
En kalını ayın, gayın”
“Hangileri bitişmiyor?”
“Kendinden sonrakine.”
Hoca yedi harf var, diyor.
Elif, dal, zel, rı, ze… Yine.
Ben yoruldum artık.”
“Peki yalnız söyle, hemze nedir?”
“Hemze… Hemze… Evet o bilir.
Küçün ayın başıdır ki,
E okunur, i okunur.
Bazen eliflere konur.
“Harf-i imlâ hangileridir?
“Bilmiyorum.”
“Yok bilirsin.”
“Elif, vav, he, ye değil mi?
Artık nine bana izxin.”
“Peki yavrum haydi oyna.
Koca bir aferin sana.”
Harf-i imlâ: imla harfleri
İLGİLİ İÇERİK
SİS ŞİİRİNİN TAHLİLİ - TEVFİK FİKRET
DOKSAN BEŞE DOĞRU --TEVFİK FİKRET
