Page 18 of 31
BAHAR KALFA
Bahar… bahar… Hatta adı,
O nazlı, Dilruba adı.
Başka ada benzemiyor,
Güzel ve herkes seviyor.
Güneşin doğduğu yerden,
Geliyormuş; görünce ben.
Dedim: bu bir güneş kızı,
Güneşin altın yaldızı,
Parıldıyor kâkülünde,
Yanaklarının gülünde.
Pembe bir neşe var; birer,
Mavi nilüfer o sözler,
Bahar kalfa gül yanaklı.
Kırmızı gonca dudaklı.
Bir dilber Çerkez kızıdır.
İnsanı baktıkça alır,
Çerkez… Demek bir çetrefil!
Çetrefil mi? Hiçte değil.
Dinleyenin ömrü artar,
Ben o güle, bülbül derdim.
Söz söz söyleyen bülbül olsa.
Kıvrım kıvrım saçları var,
Ben onlara sümbül derdim.
Eğer altın, sümbül olsa.
Dil-rübâ: Gönül alan, güzel, Kâkül: Perçem, Çetrefil: Karışık
İLGİLİ İÇERİK
SİS ŞİİRİNİN TAHLİLİ - TEVFİK FİKRET
DOKSAN BEŞE DOĞRU --TEVFİK FİKRET
