EFLATUNUN BAHÇESİ-CEYHUN ATUF KANSU

EFLATUNUN BAHÇESİ-CEYHUN ATUF KANSU

Kaçmıyorum bu yaşayıştan bu yaşayış zor
Sefilliğini yaşıyorum yurttaşlarımın yanyana.
Olmaz eliyorum bu çamurdan evlerle
Olmaz diyorum bu dar sokaklarla
Olmaz diyorum bu uçuk renklerle bu solgun renklerle
Olmaz diyorum, bu uygarlık değil!
İlkönce açacaksın pencerelerini,
Açacaksın kadınların yüzlerini,
Güneşin insanlar için doğduğunu öğreteceksin
İlkönce her eve güneş girmeli güneş!
Utanıyorum, başım eğik olmaz diyorum,
Olmaz diyorum böyle yaşanamaz.
Biz hayatın güzel olduğunu öğrendiysek
Kardeşlerimize de öğretmeliyiz bu şarkıyı.
Bağırıyorum isyan ediyorum haykırıyorum
Bir kere kımıldatmak bu ağır taşı.
Gürültülerle yuvarlamalıyız üstümüzden,
Bir kere gücümüz ortaya çıksın.
Bergamayı görmelisiniz ilk önce,
Aralarında otlar biten o anfilerde,
Bırakmalısınız doya doya o aydınlığa,
Nerede diye haykırmaksınız o miras.
Katılmalı gündelik işlerine Atinanın,
Hem önder gibi, hem yurttaş gibi
Bir zeytin ağacı altına bağdaş kurup
Bilge Eflatundan ders almalıyız.
İlkönce çocuklarınızı yıkayacağım
Ayaklarını yıkayacağım küçük derelerde.
İlkönce çocuklarınızı giydireceğim
Çocuklarınız çullar içinde çırıl çıplak.
Doğurmanın kutsallığını ilkönce sorumunu
Çiftleşmenin anlamını öğreteceğim size
Yüz yirmi milyon erkeklik hücresinden,
Niçin bir kalıyor öğreteceğim size.
Elele tutuşmanın, sevmenin, akşam sofrasının
Yorgun gündüzleri dinlendiren uykuların
Sabahları kutsal işlere uyanışların
Güzelliğini tazeliğini öğreteceğim size.
Ağaçları aşılamayı, çiçekler yetiştirmeyi
Tuğla evler kurmayı, geniş yollar açmayı
Pencerelerinize saksılar dizmeyi sulanmış.
Parklarda dinlenmeyi öğreteceğim size.
Birbirinize saygı göstermeyi vatandaşça
Birbirinize inanmayı, birbirinize dayanmayı.
Birbirinizi sevmeyi, birbirinizle yaşamayı,
Birbiriniz için ölmeyi öğreteceğim size.
Bu gökyüzü altında mesut olacaksınız,
- Ey, Anadolu göğü sana tapıyorum
-Nasıl da sana bakmadan yaşıyoruz,
Anadoluyu sevmeyi öğreteceğim size.
Bu ağaçların, bu göklerin, bu güneşin değeri yok,
Siz bilmedikten sonra, siz sevmedikten sonra,
Siz karanlıklarda kahrolduktan sonra.
Baştan ağaçlarınızı, göklerinizi, güneşinizi
öğreteceğim size.
İlkönce şunu bilmeliyiz bu götyüzü altında,
Yaşanırsa kardeşçe yaşanır insanca.
- Sana baktıkça ürperiyorum, utanıyorum,
Ne kadar habersiz yaşıyoruz senden
Sen Anadolu göğü, anam gözü, bengi sultan!
-Evliya Çelebi olsan böyle gökyüzü bulamazsın
Her gün sana yaşamanın kutsallığını hatırlatan!
Bu gökyüzüne layık olmayı öğreteceğim size.
Ceyhun Atuf Kansu