ŞEHİR ve İLÇE ADLARIYLA İLGİLİ ŞİİRLER

Page 4 of 12

SAYFA:3/ 21-30

21-BEYŞEHİR GÖLÜNDE AKŞAM

Akşam geliyordu uzaklardan göle
Yıkanacaktı keyfince suda.
Dağları almıştı yanına yüceden
Soyundular beraberce suda.

Öte yollardan kalkan bu toz nedir?
Göle bir esmer gece gelmektedir.
Bütün gün kaderince susan Beyşehir;
Konuşacak bütün gece suda.

Uzaklar kaybolunca tepelerin ardında
Ay da indi göle, bir kuşun kanadında
Yıldızlar Mevlâna’nın yüce katında
Döndüler Mevlevice suda.

Karşıda Beyşehir’in elektrikleri,
Martıları çağırıyor geri.
Sabahın dağlara söyleyecekleri
Çırpmıyor hece hece suda.

GÖNEN (I)-HALİL SOYUER

Her yanı çevrili güzelliklerle
Güzelin en güzel eşi Gönen’de.
Gidip güzelliğin dizine koy da
Sen o zaman seyret başı Gönen’de.

Bütün insanları hep sana yakın,
Gönen’de başka şey düşünme sakın.
Dur da etrafına şöyle bir bakın
İnsanın gençleşir yaşı Gönen’de.

Onun kıymetini bilen biliyor,
Gelemeyen, üzgün gelen biliyor
Mevsimler bir başka güzel geliyor
Gel de geçir yazı, kışı Gönen’de

Gönen’e gelişin sana ün olsun,
Her yerin Gönenli çiçekle dolsun.
Bir ay olmasa da on beş gün olsun
Sağlık bayrağını taşı Gönen’de.

GÖNEN (II)-HALİ LSOYUER

Şu cihanda Gönen derler adına
Kışın bahar ile yattığı şehir.
Bir derdine şifa diye insana
Gelirse on şifa kattığı şehir.

Sen ilçesin Balıkesir ilindir,
Gülen yüzler pencerende tülündür.
Derman bahçelerde açan gülündür,
Dostluğun dumanca tüttüğü şehir.

Deren bir başkadır, çayın bir başka
Şifalıdır, sıcak suyun bir başka,
Gökte gülüp duran ayın bir başka
Güneşin bir başka battığı şehir.

Giden milyonlardır yüzü gülüp de,
Sana koşar kıymetini bilip de,
Kucağına iki büklüm gelip de
Doğrulup değneksiz gittiği şehir.

Şifalarla Hak’tan yere inensin,
Pehlivansın, hastalığı yenensin.
Türkiye’mde eşin yok ki Gönen’sin
Allah’ın iltimas ettiği şehir.

Tütüyorsun insanlığın gözünde,
Asırlardır içtenliğin özünde,
Sağlık dağıtmada dünya yüzünde
Rekoru elinde tuttuğu şehir.

BAYBURT- YAHYA AKENGİN

Düşlerimin zor geçitleriydi kop'lar, ziganalar,
Her gün bir leyla'nın göçüp
Bin hasretin tutuştuğu seneler...
Kanatlarında suskun müjdeler,
Dolanırdı Çoruh boylarında turnalar

Sesini arayan bir şehrin uğultusu,
Uzunardı burçlarına kale'nin
Güzellikler Beyböyrek'in Yavuklusu,
Yiğitlikler sahibiydi her çilenin

Çeşmelerden duaları dökülürdü ermişlerin,
Dilinde Dedem Korkut'un çağrıları...
Hicranları Zihni'den beri derin
Sılamdır ve ordan bir selam gibi gelir,
Kalbimin en eski ağrıları

Kursun çadırların artık otursun Leyla,
Söylensin otağında vuslat türküleri
Biryanı gümüş diyarı bir yanı yayla
Atlaslarda açan yeni bir çiçek
Gören gözler BAYBURT diyecek

BAYBURT GÜZELLEMESİ- HALİL SOYUER

Yahya Akengin’e
İlk defa ayakbastım kutsal topraklarına
Ey içimden yıllardır Çoruh’ça taşan Bayburt.
Sen benim ata yurdum, sen baba diyarımsın
Tarihte, coğrafyada Türk’e yaraşan Bayburt

Allah kısmet etti de, işte koştum bağrına,
Yıllardan sonra işte mesafeleri aştım.
Babamın diyarında ben dün sabahtan beri
Çoruh’un kolu oldum, adetâ Çoruh’laştım.

Nasıl ki her mevsimin bir vakti var dünyada,
Her meyvanın nasıl ki dalında zamanı var,
Bayburt sevgisi yaşar senelerdir içimde
Çünkü damarlarımda bir Bayburtlu kanı var.

Gururla dolaşırken geniş caddelerinde
Gönül çiçeklerimden sana bir taç ördüm ben.
Genç olsun, yaşlı olsun karşıma kim çıktıysa
Hepsinin yüzlerinde hep babamı gördüm ben.

Kokunu taşıyamayan rüzgârlar rüzgâr değil,
Her akşam doğmalısın günün battığı yerden.
Otların, ağaçların, çiçeklerin bambaşka
Yeşilin bile başka ey Bayburt yeşillerden...

Bayburtlu bir sabaha açtım ya gözlerimi
İşte dünya gözüyle seni gelip gördüm ya,
Gam yemem artık Bayburt, şu dünya cennetinde
Seni başta taşısın Ey Bayburt artık dünya.

Affet beni ey Bayburt bir dahaki gelişte
Koklayıp yiyeceğim Kop dağındaki karı.
Ankara’dan geçerse hemen tanıyacağım,
Senin üstünden gelen Bayburtlu bulutları.

Ey Bayburt sana geldim kulak ver şu sesime
Bu sevda dile düştü, bu hasret taşı deler.
Dün sabah uyanınca ziyaretime geldi
Etrafını gururla çevreleyen tepeler.

Ölürsem de gözlerim açık gitmez ki artık
Bayburt’ta işittim ya bir Bayburtlu sesini.
Bayburtlu sabahları iyi göreyim diye
Geceleri örtmedim odamın perdesini.

İlk defa selâmladım, yüreğimle ilk defa
Kucağıma atılan Bayburtlu bir sabahı.
Döksem gözyaşlarına şu Çoruh’a karışsa
Tepene anıt yapsam, dilimden düşen ah’ı...

Sen aldırma nüfusta kaydım Balıkesir’se
Sen nasıl Bayburtlusun diyenlere şaşarım.
Çünkü ben şu dünyada yetmiş yedi senedir
Bir Bayburtlu olmanın gururuyla yaşarım.

Yarın on altı temmuz beni sökecek senden,
Amma yıllar ararsa beni sende bulacak.
Doğduğumdan beri sen hep bende kalıyordun
Bundan sonra Soyuer, artık sende kalacak...

25-BAYBURT GÜZELLEMSİ-ORHAN ŞAİK GÖKYAY

Sıla dedim, geldim, gurbete düştüm,
Gurbetten de beter buldum Bayburd’u.
Kavuşmak diledim, hasrete düştüm,
Ta bağrımda tüter buldum Bayburd’u.

Döne döne akan suları vardı,
Bana bana bakan sulan vardı,
Yana yana akan sulan vardı,
Bağrı yanık yatar buldum Bayburdd’u

Ne bir filiz, ne bir umut yeşerir,
Bir halın var, yarama köz düşürür,
Baka baka kuru gözüm yaşarır,
Derdime dert katar buldum Bayburd’u.

Sılam bana ses vermiyor, küs müdür?
Dağdan dağa bir perişan ses midir?
Türkü müdür, ağıt mıdır, yas mıdır?
Son deminde, beter buldum Bayburd’u
.
Gökyay’ım der, geldiğime peşiman,
Böyle m’olur, hasretine kavuşan?
Gül dalında bülbülleri perişan,
Yanık yanık öter buldum Bayburd’u.

BEYŞEHİR GÖLÜNDE AKŞAM-HALİL SOYUER

Akşam geliyordu uzaklardan göle
Yıkanacaktı keyfince suda.
Dağları almıştı yanına yüceden
Soyundular beraberce suda.

Öte yollardan kalkan bu toz nedir?
Göle bir esmer gece gelmektedir.
Bütün gün kaderince susan Beyşehir;
Konuşacak bütün gece suda.

Uzaklar kaybolunca tepelerin ardında
Ay da indi göle, bir kuşun kanadında
Yıldızlar Mevlâna’nın yüce katında
Döndüler Mevlevice suda.

Karşıda Beyşehir’in elektrikleri,
Martıları çağırıyor geri.
Sabahın dağlara söyleyecekleri
Çırpmıyor hece hece suda.

ŞİLE–HALİL SOYUER

İstanbul’un yoksa lâfı Şile’ye
Vardır İstanbul’a sözü Şile’nin.
Varsın eller hâla kör diye yansın
Çoktan açılmıştır gözü Şile’nin.

Adına cennettir dense de yeri,
Bu böyle geliyor bin yıldan beri,
Ne vakit bitecek diyecekleri,
Ne zaman gülecek yüzü Şile’nin

Denize açıktır çevre dağları,
Göğsünün süsüdür balık ağları,
Bir başka âlemdir kışı, baharı
Bir başka güzeldir yazı Şile’nin.

Masmavi denize suları akar,
Şile’deki güneş bir başka yakar,
Her yerde, her zaman karşına çıkar
Dillere destandır bezi Şile’nin.

ÇENGELKÖY–HALİL SOYUER

Zamanı uykusundan uyandırmak istemez
Tarih, perceresini açarken Çengelköy’de
Akşam böyle güzelse, sabahını bir düşün
Mevsim kaç renk düşürmüş göçerken Çengelköy’de.

Bu güzellik önünde sanki selâma durmuş
Ak kanatlı martılar uçarken Çengelköy’de.
Çınarların altında sanki mola veriyor,
Zaman, Beylerbeyi’ne geçerken Çengelköy’de.

KANLICA–HALİL SOYUER

Bir geceye bir ömür,
Verilir kanlıca’da.
İstanbul’un sırrına
Erilir Kanlıca’da.

Mehtap oynar su ile,
Işıklar gelir dile.
Ölmüş sevdalar bile
Dirilir Kanlıca’da.

BAŞKENT SABAHLARI-–HALİL SOYUER

Kayaş’tan mavi trenle
Tan ışığından törenle
Dikmen’le, Keçiören’le
Başkent’e sabah geliyor.

Sabahlar ikramdır haktan,
Memnun oluruz almaktan,
Yeşiller giymiş Mamak’tan
Başkent’e sabah geliyor.

Gökyüzünde uçanlarla
Yeryüzünde açanlarla,
Gölbaşı’na geçenlerle
Başkent’e sabah geliyor.

Altındağ’dan kalkan kuşlar,
Cebeci’de buluşmuşlar.
Kalkın yastıklardan başlar,
Başkent’e sabah geliyor

30-İZNİK’TE SABAH-–HALİL SOYUER

Bir başka heves, başka merak bekleme bizden
İznik gölünün rengini iç gözlerimizden.
Maviyle yeşil, kolkola girmiş, yola düşmüş
Tarih gülüyor, her adımın geçtiği izden.

Kuşlar uçuyor, çılgına dönmüş de niyazdan
Dallarda hüzün, askıda kalmış gibi yazdan
Yatsak suların göğsüne, gitsek de birazdan
Tarih gülüyor, her adımın geçtiği izden.