OKUYANLARA - FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

Bir geniş bahçe size açıktı derdim,

Durdunuz, seyrettiniz sıra heykeller gibi,

Ruhunuzun çölünde bütün bir ömrü verdim,

Kireçli bir tarlayı sabanla beller gibi...

Duyduğum en büyük dert yurdumda gurbet yası,

Gördüğüm en güzel yüz karşımda ağlayandı;

Her mısranın sonunda kalbimim bir parçası

Bir mızrağın ucundan sızan bir damla kandı!

Bir kanat çırpıntısı duymak için başımda

Gökte meleklerimi taşladım kuş diye,

Size tattırmak için hasreti gözyaşımda

Yârdan mı ayrılmadım beni unutmuş diye?

Size göstermek için gözümün gördüğünü

Dolaşmadık diyar mı, aşmadık yar mı kaldı?

Zengin cenazesi ile birdi fakir düğünü,

Göynüm ne ondan keder, ne bundan bir tad aldı.

Derdime dert ekledim ellerin kederinden,

Tek ruhumun azabı değildi gördüğümüz...

Nasıl yalnız âhımla kımıldardı yerinden

Binbir açık sesinden güç ürperen tüyünüz?

Yırtıcı rüzgârları andırdı birgün sesim,

Yalçın kayalıklara sert dalgalar savurdu,

Göynüme her sıçrayan kıvılcımdan, nefesim

Bir yangın ateşlemek için tükendi, durdu...

Geçer diye sürekli bir sıtma kalbinizden

Göğsüme ıstırabı tunç alevlerle yazdım,

Uğrunuzda can veren bir esir gibi sizden

Bir alkış almak için neler bağışlamazdım!

Pençeledim göğsümü, yüzümü tırnakladım,

Bir damla kan görünce sevinçle haykırdınız,

Siz beni seyrederken, yüzünüzden anladım,

Niçin şimdi güldünüz,sonra boyun kırdınız?

Ne yazık, hükmünüze yıllarca verdim değer,

Bir geniş nefes bile borçlu değilken size!

Bir günlük ömür bile, ebediyet ne gezer,

Elinizde değilken baş eğmişim nenize?

Faruk Nafiz Çamlıbel