ATATÜRK ŞİİRLERİ

Page 10 of 11

SAYFA:9/91-100

91-BİR MUSTAFA KEMAL VARDI - ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Bir Mustafa Kemal vardı, ışık ışık...
Karanlık girmezdi ayak bastığı yere.
Gelişini doğan güneşten anlardık,
Mavi gözleriyle hükmederdi göklere.

Bir Mustafa Kemal vardı, dalga dalga;
Koşup gelirdi her derdine memleketin.
Düşünür, bir çare bulurdu mutlaka
Oydu bayrağı istiklâl ve hürriyetin.

Bir Mustafa Kemal vardı, alev alev...
Bir bakışıyla dağlar, ovalar tutuşurdu.
Kürsüye çıktı mı; orada bir dev.
Orada bir vatan, bir cihan konuşurdu.

Bir Mustafa Kemal vardı, yürek yürek
Tanırdı bütün insanlarını yurdumun,
Tek başına ve bir aslanca kükreyerek;
Çıkardı karşısına nice dağ gibi ordunun.

Bir Mustafa Kemal vardı, bayrak bayrak
Dalgalanırdı burcunda kalelerin...
Ağlıyoruz şimdi o burçlara bakarak,
Üzüntümüz öyle büyük, öyle derin!

Bir Mustafa Kemal vardı, rüzgâr rüzgâr
Eserdi vatan dağlarında sonsuz...
Şimdi, Ankara'da, Anıtkabir'de yatar,
Her yerde bir karanlık ve biz onsuz!

Ah, Ne kadar belli,
Mustafa Kemal'siz olduğumuz...

ON KASIM- CAHİT SITKI TARANCI

Yıl Otuz Sekiz On Kasım Perşembe
Hatırdan çıkmayacak bir sonbahar
Sarsılıyor İstanbul yedi tepe
Yaman esmiş Dolmabahçe'de rüzgâr
Gerçek olamaz olsa olsa bir düş
Dokuzu beş geçe Atatürk ölmüş
Böyle toptan bir yas nerde görülmüş
Beraber ağlıyoruz kurtlar kuşlar
Bu memlekete en çok hizmet eden
Bu aşk ile dağlara gücü yeten
On sekiz milyonun omzunda giden
Atam Ankara sırtlarında yatar.

SEN VARSIN ATATÜRK'ÜM HER ŞEYİMİZDE- M. ESAT TOZKOPARAN

Bu gün yatağımdan hür kalkıyorsam
Ekmeğim ak, suyum berraksa,
Ağaçlar çiçek açıyor
Topraklar ısınabiliyorsa,

Sesim gür çıkıyor
Özgür özgür bakabiliyorsam,
Sen varsın göz bebeklerimde
Sen varsın Atatürk'üm, sen varsın.

Yazabiliyorsam gönlümce
Okuyabiliyorsam...
Kazabiliyorsam toprağımı
Gün ışığında çapa, kürek elde,

Çalışabiliyorsam gece gündüz
Ekip biçebiliyorsam dilediğimce,
Sen varsın yüreğimde
Sen varsın Atatürk'üm sen varsın

Güç kattın gücümüze
Başakların altın sarısı
Sen öğrettin bize
Savaşı barışı...

Uzaylara sığmaz özlemin
Sendedir ne varsa içimizde
Seninle doğduk, yeniden, seninle yaşayacağız
Sen varsın Atatürk'üm her şeyimizde.

10 KASIMDA ATATÜRK'E SESLENİŞ- ULUĞ TURANLIOĞLU

Nereye baksak seni görüyoruz,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!
Bizden daha genç, daha dirisin,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

Güneş yüzünü seyredelim kana kana,
Kalbimize nur yağsın mavi gözlerinden.
Sana selâmlar getirdik Anafartalar'dan,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

Selânik, Çanakkale, Samsun, Sakarya'dan,
Sana karanfiller derledik deste deste.
Ne olur bize sesleniver Çankaya'dan,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

Bayraklar yarıya inmiş, yalandır,
Şu zafer tâkları senin içindir.
Adın, nabzımızda vuran kandır,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

Ülkün, çiçek çiçek, dal daldır,
Seninle övünüyor, seninle yaşıyoruz
Ölüm... Bu bir rüya, bu bir masaldır,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

Kaldır başını bir daha görelim seni,
Özlemimiz, tutkumuz kalmasın yarım.
Son kez öpelim o güzel ellerini,
Sen ölmedin Atam, ölmedin!

95-SENİ ANAR, SENİ ARARIZ- OKTAY YİVLİ

İçli şarkılar gibi dolaşır
Dudaklarımızda ismin,
Sevgin çiçek çiçek
Açar gönüllerimizde.
Bir yıldız, bir güneş, bir Samanyolu,
Bizim için bir evren oluverirsin;
Seni anar, seni ararız
Ağlayan gözlerimizle.

Düşüncelerin fidan olur, dal olur
Boy boy filiz sürer, ağaç olur;
Al al, mor mor, sarı sarı
Çiçekler açar vatan vadilerinde
Sonra bahar olur,
Sensiz baharların tadı gelmez;
Baharlar güz olur...
Gönüllerimiz seni anar, seni bekler
Sararan güz gecelerinde...

Ciğerlerimize nefes nefes
Özlem dolar,
Sensiz güller
Solar gönül bahçelerimizde.
Gözyaşlarımız dere olur;
Irmak olur, deniz olur, okyanus olur;
Büyür büyür sonra Mustafa Kemal olur
Yaralı yüreklerimizde.
Ve asırlaşan On Kasımlarca
Sana ağlar, seni anar, seni ararız
Yattığın yerde, Anıtkabir'de...
(12 Mayıs 1981)

VATAN SANA MİNNETTARDIR - İDRİS NEBİ KARAKUŞ

Kemal Paşa, Kemal Paşa!
Vatan sana minnettardır.
İzindeyiz koşa koşa;
Vatan sana minnettardır.
Oğuz, Kayı hem Göktürk’üm,
Türk’e isnat benim türküm.
Büyük, lider Atatürk’üm!
Vatan sana minnettardır.
Rehberimiz ilkelerin,
Ki, başını ezer şerrin..
Doldurulmaz kalpte yerin;
Vatan sana minnettardır.
Mutlu Türk’üm, kutlu Türk’üm,
Hakk yolunda atlı Türk’üm,
Şimşekten kanatlı Türk’üm!
Vatan sana minnettardır.
Fikirlerin rehberimiz,
Yol olur seninle deniz.
Safındadır hep yerimiz;
Vatan sana minnettardır.
Erzurum ve Sivas’tayız,
Edirne, Van, ta Kars’tayız.
Sen gideli hep yastayız
Vatan sana minnettardır.
Büyük Ata! Unutmadık;
Unutup nankör olmadık.
Genç-ihtiyar, çoluk-çocuk
Vatan sana minnettardır.
İdris Nebi Karakuş’um
Seni andım geldi coş’um.
Ta yürekten vurulmuşum
Vatan sana minnettardır.

TEK ADAM - SEFİL SELİMİ

İstiklâl istikbâl hürriyet için,
Cephelerde ömür verdi Tek Adam.
Gericilik niçin, yobazlık niçin,
Türkiye’ye hayat verdi Tek Adam.

Ne bilmecedir, ne de bir masal,
Hiç benzeri yoktur, uymaz her misal,
Adı Cumhuriyet onu öncü al,
Aydın gönüllere girdi Tek Adam.

Öz veri, hoş veri, kafa yapısı,
Latin harfleriyle lisan yapısı,
Medeni kanundur, mührü tapusu,
“Kadın erkek eşit” derdi Tek Adam.

Bu vatan, bu millet her ülkeye baş,
Ellerinde cana geldi kara taş,
Soyadı, kıyafet, yenilikler hoş,
Eski ölçüleri kırdı Tek Adam.

Mutluluk, kutluluk iksiri sundu,
Tabiri caizse ölümü yendi,
Her bir kelimesi güneşe döndü,
Bu vatanda doğan nurdu Tek Adam.

Birlik-beraberlik tohumu ekti,
Zulüm bitkisini kökünden söktü,
Halkı halktan eden sebebi yıktı,
İnsan ayırmayan yardı Tek Adam.

Yanlışa hataya eksiğe yer yok,
Tatbike kalmayan dedikleri çok,
Bakmak istiyorsan o gözlere bak,
Bizi kendi gibi gördü Tek Adam.

İsmi vatan, cismi vatan koca Türk,
Halkı seven, halkı tutan koca Türk,
SEFİL SELİMÎ’de yatan koca Türk,
Yalınız başına ordu tek adam.
1996

ATAMA AĞIT-KEMALETTİN KAMU
I.
Sırma sarısını yay saçlarına,
Gözüne rengini koy denizlerin;
Düşün dudakların en incesini,
Yüzüne tuncunu ver benizlerin.
Onda yürüyüşün en yiğitçesi,
Onda bükülmezi vardı dizlerin
Gezerdi ülkede bir hızır gibi
Em olup derdine çaresizlerin.
II.
Durgun bir denizi andırır dışı
İçi hiç sönmeyen bir yanardağı.
Sesinde ıslığı eser kuvvetin,
Sözünde şahlanır Hakkın bayrağı
Gökle Güneş gibi buluştu onda
Sezinin sağlamı, duyunun sağı
Yıkarak kökünden osmanlılığı
O gömdü tarihe bir ortaçağı.
III.
Dağlar dümdüz olur işaretiyle,
Ürperir ovalar avazesine;
Devrilir hıncına çarpar ordular
Kaleler dayanmaz yelpazesine.
Fikrin, güzelliğin, aşkın, her şeyin
Bağlıydı daima en tazesine
Yaşadı başı dik, dünyaya karşı
Getirdi dünyayı cenazesine!
IV.
Onsuz kaldığın bilse tabiat
Bağlar üzüm vermez, bahçeler kurur;
Okşar saçlarını ezelin eli,
Yüzüne ebedin ışığı vurur.
Övünür insanlık eserleriyle,
Yurt onun sevgisi üstünde durur.
Adıdır kurduğu devlete temel,
Ünü kurtardığı millete gurur!
V.
Fâni varlığını kaybetti ama,
Simgesi yurdumun burçlarındadır
Engin ufuklara uzanmış kolu,
Hızı altıokun uçlarındadır!
Kadının, erkeğin hafızasında
Gencin, ihtiyarın duşlarındadır
Yayla yellerinde eser gölgesi,
Sesi bahçemizin kuşlarındadır.
VI.
Ben mi yazacaktım göçüm gününü
Dökerek ardından böyle gözyaşı?
Ben ki ona büyük gezilerinde
Oldumdu bir küçük yol arkadaşı
En son durağına varmadan ömrün
Kapadı yolunu bir mezar taşı...
Büyük kurucusu cumhuriyetin
Hürriyet aşıkı milletin başı!

HATIRALAR - YUSUF ZİYA ORTAÇ

Yedi kat toprağa sor: kaç sene, kaç bin sene tam,
Kattı göz nûrunu ilk harcına dünyanın atam!

Şu dehâ kavsi kemerler, şu dehâ nûru çini,
Sardı ecdâdımın aşkıyle bu yurdun içini!

Onun el değdiği her zerreyi ürperme bürür,
Tunç, alev güller açar; kubbede mermer köpürür!

Çalkanır ismini andıkça denizler, karalar:
O masal yüzlü Oğuzlar, Hüseyin Baykaralar!

Kimdi bir hamlede sarkıp kuşatanlar Hindi?
Nâmı dünyayı tutan Gazneli bir şahindi!

Kayalardan denizin yolduğu tel tel şu yosun;
Saçıdır belki de Piri Reisin, Barbarosun!

İbn-i Sina büyük alnıyla asırlar kuşatıp
Doğdu: İnsanlığa bir merhale açsın diye tıp!

Ceddidir bin senelik felsefenin Fârabi
Düşünen başlar onun emrine hâlâ tabi...

Bir Fuzûliye açıktır şu gönüllerdeki sır,
Aşk onun ülkesidir, geçse de yüzlerce asır!

Gizli bir bûse dudaklarda Nedimin yâdı,
Bir alev kahkahadır onda gönül feryâdı...

Her seher vakti bulutlar bize Itrîyi taşır,
Ağaran gökte o tekbiri duyan Tanrılaşır...

100- GAZİ'YE TARİH - YUSUF ZİYA ORTAÇ

Onu tarihe sorun, yoktur eminim bir eşi,
O güneş yüzlü, güneş sözlü, güneşler güneşi
Sözü halkın dilidir, gözleri hakkın ateşi,
O güneş yüzlü, güneş sözlü, güneşler güneşi!
Yurdu sarmıştı karanlık, onu yırtıp atan O.
Soğuyan kanlara bir başka hararet katan O.
Kararan gözleri bir lâhzada aydınlatan O.
O güneş yüzlü, güneş sözlü, güneşler güneşi!
İnkılap ordusu nur ordusunun rehberidir,
Milletin şehperidir, memleketin şehperidir,
Onu beklerdi vatan bunca zamandan beridir,
O güneş yüzlü, güneş sözlü, güneşler güneşi!
Ayrılıp Çankaya'dan Hazreti Gazi geliyor,
Saçının huzmesi zulmetleri ok ok deliyor,
Şehre kalbindeki tarihi alıp yükseliyor:
"Bu güneş yüzlü, güneş sözlü, güneşler güneşi!"