YURT ACILARI* - ARİF NİHAT ASYA

Gözlerimiz kan dolu.. gezer, ağlarız,
Biz öksüz diyarların öksüzleriyiz!
Avâre âşıklarız, aşkımız temiz..
Bir onmaz şelâleyiz, gama çağlarız..
Kalbimiz göz yaşından bir ulu deniz,
Dalgalarında vatan ağlar, dolaşır,
Arar ufuklarında handeli bir iz..
Ufukları kan rengi bir karanlıktır.
Karanlıklardan ölüm yüzlü kartallar
Yurdun iniltisine kahkaha yollar..
Sararmış kıyılarda nazlı bülbüller
Dalgalanan denize nâleler döker..
İşitilen enîne yürek dayanmaz..
Yüce Türk oğlu nasıl bu derde yanmaz?
Elbette kuşlar ağlar, dalgalar ağlar,
Her şeyin kalbini yurt acısı dağlar.
Nerede ah vatanın eski neş’esi?
Niçin işitiyorum bir baykuş sesi?
Hilâle mi söğüyor o uğursuz ses?
Vatanım kalıyor mu benimle bîkes?
Ey hâtefin nefesi, sus, cevap verme!
Anlıyorum ki, ermiş gam hilâlime..
Vurulmuş ta kalbinden zavallı vatan!
Ey Türk, bu acı. Fakat doğrudur, inan:
Yok, yok, yalan, inanma inanma kalbim!
Ben zehirli dilimle yalan söyledim..
Kessinler bu uğursuz paslı dilimi..
Lâkin aman yine bir ses var enginde;
Ne o, öten siyah bir baykuş dili mi?
Mutlak odur, âh, odur duydum deminde!

*  Kastamonu Sultânisi’nde iken 20 dolayında şiir yazmış ve bunlar Açıksöz gazetesi ile Gençlik ve Doğu dergilerinde yayımlanmış. Ortaokul yıllarında şiir yazdığını bilen yok.  “Yurt Acılarından” başlıklı şiir, onun ilk eseri olmalı. Gençlik dergisinin 7. sayısında, 20 Ocak 1921 günü yayımlanmış.