NUR İÇİNDE NUR - MEHMED ASLAN
Bu kirlenmiş dudaklarla Seni övmek ne günah!
O dil-dudak övsün Seni, virdi Kur'ân, Bismillah!
Nida gelir göklerden: Lâilâhe İllallâh!
Ey kelamı Kelamullah! Misk kokuyan vücudu!
Sen öğretdin ümmetine Hak önünde sücudu!
Çimen-çiçek fısıldasın o mübarek ismilli!
Bağ-bahçede kızılgüller hatmeyleyip resmini.
Hasretinden coşan sular dil-dil ötür vasfını.
İahiden sevilen Sen, övülen Sen, ancak Sen!
Amâline, kemaline, cemaline bin ahsen!
Şüphe ışık, göze nursun! Işık ölmez, nur ölmez!
Tecellinle ölmeyenler kıyametde dirilmez!
Şefkatinle örülmeyen yıkık gönül örülmez!
Sen gönüller mimarısın: şifa Sende, ruh Sende!
Ömrümüze bahar eser-Sen kalplere esende!
Deva senden, şifa Senden, Kân-i irfan! ya Resul!
Sübh-i mesa, nur-u ehad, mülke sultan, ya Resul!
Evliyalar mürşidisin, Fahr-i Cihan, ya Resul!
Güzelliğin sebebkârı gökte Allah, yerde Sen!
Sen bakisin, Sen dirisin, bir ilahi sırdasın!
Sevildikçe çevre-çevre yakınlaşan ufuksen!
Bize bizden daha yakın, gönlümüze refiksen!
Penahsızlar penahısın, imdadsıza tevfiksen!
Aç kolunu, bas bağrrıa ne kadar ki, miskin var!
Çaresiz var, nasıbsiz var, talihinden küskün var!
Sıyrıl mah-i taban gibi bu zülmetin içinden!
Halas eyle ümmetini müsibetin içinden!
Kurtar beşer evladını kesafetin içinden!
Nizam Sende, düzen Sende: Sen dirilik kaynağı!
Başımızın tacı olsun ayağının toprağı!
Mucize tek indirildi; Kurân, Senin adına!
Özü güzel, ismi güzel! Kurban Senin adına!
Gönül ister, feda olsun her an Senin adına!
Ellerinin teraveti sinmiş güle, gülzara!
Kıyas edib vasf etmeye itrın hara, söz hara!
Her buyruğun-dinç ırağı, her kelamın-vecize!
Kadir-kıymet ayarında her vecizen-mücize!
Bir ilahi nur çilenip her nefese, her cüz'e!
Hayatın baştan-başa sırrullahdır, ya Resul!
Gelen Sensen! Kalan Sensen! gayrı lafdır, ya Resul!
Eyle büyük Sultansın ki, düşmanın var hele de.
Havf etmezsin-Sana karşı bin bir yağı gele de!
Yiğit baş kavgadadır, iman ehli Evlada,
Şerle hayır vuruşmada: gece-gündüz didişer,
Ne dünyamız bir usandı bu kavgadan, ne beşer...
Ya Peygamber! Bizi Senden koparmağa kalktılar.
Senin yüce bayrağını yandırdılar, yaktılar.
Hakkın ulu kitabını süngülere taktılar.
O dehşet de, o vahşet de, dize çıkan o kan da
Becermedi unuttursun Seni bir an cihanda.
Dağıtıldı Allah evi Haçlıların haçıyla,
Kucakladık Kur'ânını udduğumuz acıyla.
Dağlar boyda müsibetle, volkan kadar sancıyla
Yine Sana arkalandık, keremine sığındık,
Işığınla, ümidinle, tesellinle avunduk.
Tuzak üsten tuzak geldi, savuştukça tuzaktan.
Kadağalar sertleştikce sevgi doğdu yasaktan!
Yapışarak eteyinden el çekmedik biz Hakdan!
Ne derinmiş mehrin Senin, ya Peygamber, ne derin!
Seni tuttuk, Seni andık çemberinde kederin.
Sana olan sevgimizden azap çekdik bir bele,
Karşımızda bin-bin "yezid", her yan deşd-i Kerbela.
Bela ki, var: yutmak olar, bela olsa bir bela;
Salkım-salkım musibete bizi düçar ettiler,
Harda iman gördülerse, çiğnediler, diddiler...
Gögermeğe suya hasret, güne hasret bir dendik,
Ya Peygamer, açılmaya Sana muhtaç madendik.
Bilirdik ki: hankı dinden, hankı ruhdan, nedendik:
Yetniş yılda o sebebden kurumadık, doğrusu,
Yüce ruhun bahş eyledi bize hayat, bize su!
Sana sevgi izharıdır verdiğimiz şehitler!
Bayrağını yüce tütül alp-erenler, yiğitler!
Şehid kanı-gönüllerde mühürlenmiş tevhidler!
Ümmetine örnek olsun şehid kanım, ya Resul!
Hakka elçim, Hak divanım, Hak Sultanım, ya Resul!
Arsız dünya düzen bular, ahlakından barınsa!
Serçeşmeler berrak olur nefesinle arınsa!
Nasihatın gözlenilse, yol-erkânın konınsa,
Senin Kur'ân ahlakınla, ya Hazret-i Muhammed,
Galip gelir akıl-zekâ, galip gelir hakikat!
Bu cihanda bulduğumuz hayır Senden, şer bizden.
Temizlersin bulutlan kirlendikçe her bizden!
Bir dünya nur gönderirsin-çekildikçe nur bizden!
Senin yüzün hürmetine o güneş ki, göyde var!
Avazının timsalıdır o neva ki, neyde var!
Sen ki, Senden ezel vardın, yine varsın, ya Resul!
Kurtar yüzün hünnetine, bize yarsan, ya Resul!
Biz günahkâr fanilere havadarsan, ya Resul!
Sen ebedi kömekdarsın! Hakikat bu, söz budur!
Kerem eyle, bu teklenmiş ümmetine arka dur!
Bu kâinat kitabında bir ayet-i kübra Sen!
Telatümken sığınmışsın tahammüle, sabra Sen!
Ölümünle şeref verdin ölüme Sen, kabre Sen!
Ölmek Sana kavuşmaktır-bu vuslatta müjde var!
Bu vahdette şükran borcu milyon-milyon secde var!
Ta haşredek sürüp gider-Senin dinin zirvede!
Müminlerin yüreğinde saf duygusun her vâde!
Biz Seninle yüz tutarık savaşa da, harbe de!
Ne kadar ki, kâinat var: gülzarına yok zeval!
Ya Muhammed! Şemsül-Hüda! Ya Hebibi-Zülcelal!
Bakü 18-20 Ocak 1994
TÜRK EDEBİYATI DERGİSİ
İLGİLİ İÇERİK