ADI KONULMAYAN ŞİİRLER - M. RAGIP KARCI 
işte sen
ve senin uzak denizlerin
yağmurun ortasında bir elif bir soluk
bu park da ne diyordun
işte parmaklarım dökülüyor toprağa
ve benim
elim ağzım
ayağım tortularım
nasıl üflerse toprak içinden kanı
bak işte gözlerinin önünde
hem yine parkın oralarda
mahzun ve çığlık çığlığa
Kim gelir bu belâlardan kim gider
ismailin uyanıp geldiği yekpâre uykudan
gözleri her gördüğünü say ki hüzne böler
ikide bir gölgesine güvercinler sokulur
gövdesinden boşanır
âteşin kıyısında durur
sonra bakarsın işte orda ölüm
kediler gibi ayaklarına dökülür
ve vuslat elbet döner müebbed bir dalgınlığa
Sen şimdi ey güvercinlerin şiiri
ey BİGÂNELİK
ben burda telâş içindeyim
beni gözle
bana aldan
bana döndüğünü söyle
İLGİLİ İÇERİK
