LAHİT - AHMET KUTSİ TECER
Sinmiş ebediyet, o gölge, o tül,
Yüzünün en ince çizgilerine.
Müsterih, asırlar geçsin ve örtül
Hulyandan bir lahza ayrılma yine.
Ne baharın ıtrı ve ayın sihri.
Ne yazın hulyası ve günün şiiri.
Fani mevsimlerin artık hiçbiri
Uğramaz örtülmüş kirpiklerine.
En fazla tanıyan çünkü nazını,
Ardından çekmesin diye yasını,
Teninin en gizli inhinasını (1)
Nakşetmiş bu mermer laht (2) üzerine.
(1) İnhina: Eğrilme. bükülme, baş eğme.
Burada, büklüm. kıvrım anlamında
kullanıldığı görülüyor.
(2) Laht: Lahit, mezar
İLGİLİ İÇERİK
