DEVRİYE - İBRAHİM SAĞIR
Kevn-ü mekân, devr-i zaman yoğ iken,
Zat-ı Mutlak ile sırda ben vardım.
“Ol” emriyle var olunca mevcudat,
Zerre zerre anasırda ben vardım.
Hayli zaman anasırda dolaştım,
Her maddenin boyasına bulaştım,
Gâhî narda, gâhî abda yol aştım,
Yağmurda, doluda, karda ben vardım.
Nebatat katında ıss-ı can oldum,
Bilmedim o halde kaç asır kaldım,
Çimen oldum, ağaç oldum, gül oldum,
Üzümde, ayvada, narda ben vardım.
Özümden beslendi nesl-i hayvanat,
Kan geldi bedene devindi hayat,
Sardı varlığımı tekmil hissiyat,
Denizde, havada, yerde ben vardım.
Âdem suretinde cennete idim,
Havva ile bir hoş halvette idim,
Nefse uyup yasak meyveden yedim,
Bab-ı cennetteki nurda ben vardım.
İsyanım sebebi arza sürüldüm,
İlk peygamber Âdem diye görüldüm,
Kırk yılda Havva’yı buldum duruldum,
İlk insan olarak berrde ben vardım.
Nuh’un gemisiyle deryalar aştım,
Eyyüb ile nice bin derde düştüm,
Yahya ile kanım yerlere saçtım,
İbrahim Nebiyle harda ben vardım.
Yusuf oldum kör kuyuya atıldım,
Bir kervanda esir olup tutuldum,
Mısır diyarında köle satıldım,
Yakup ile ah-u zarda ben vardım.
Musa ile Firavunu uyardım,
Asam ile Kızıl denizi yardım,
Mazlumları zalimlerden kurtardım,
Tecelli mekânı Tur’da ben vardım.
İsa ile ölüleri dirilttim,
Hastaları, âmâları ey’ettim,
Muhammed’in muştusunu eyittim,
Nasıra denilen şarda ben vardım.
Geldim gittim, gittim geldim çok zaman,
Böyle tertip düzen eyledi Rahman,
Ahir Muhammed’e eyledim iman
Saadet bahş, vakt asırda ben vardım.
Ol Muhammed Mustafa’ya yâr idim,
Müşriklerden pek kati bîzar idim,
Ebu Bekir, Ömer, Osman, Haydardım,
Sevr Dağında kutlu gârda ben vardım
Çok şükür ki şair Sağır göründüm,
Ol Nebi’nin hırkasına büründüm,
İman ettim müşriklikten arındım,
Ashab ile hem Bedir’de ben vardım.
Veysel Karani’yle deve güderdim,
Kerbela’da Hüseyin’e su verdim,
Hallac-ı Mansur’la enel Hakk derdim,
Bühtan Ateşiyle dârda ben vardım
İLGİLİ İÇERİK
