VAKİT SARI TUNÇ KARA DEMİR -CAHİT ZARİFOĞLU

VAKİT SARI TUNÇ KARA DEMİR -CAHİT ZARİFOĞLU

İnsanın delikanlılığı üzerine konuşalım
Parmağıyla bir zincir sallayarak geçiyor önümüzden

Bu bir müzik
De ki balyozlanan kaburgalar
İşkence odaları hayır diyorum ki
Kulağımızı dayadık mı kumluklarına
Kadırga kırıkları deniz dibi fısıltıları

Elbette bu suçları
Bu suçları
Bakın nasıl utanıyorlar
İnsanlık bizde kalsın fakat Allah
Onları sorguya çekecek

Bir zebani düşünemeyiz daha
Dünyaya ait beş duyumuzla

Ateşi bilemeyiz daha
Dünyaya ait beş duyumuzla

Bir adımını bir iskele gibi şöyle uzat
Bir hesap yapıp durduğun belli

Ara bakalım çölleri
Boynunu kütürdetip gezinen bir kutup ayısı ol
Eşle bakalım geleceklerin çulunu patırtısını

Şöyle bağıracaksın
Kala ölüm meleğinin vurmasına bir vakit
- Bana bir kaldıraç bulun
Gücüm orta yerde görmenin tam sırası

Derken
Oğlunu görmen bir baba gördüm
Açılıp duruyor gibi kafatası
Elleri gidip kapanıyordu başına

Saçları incelip savruluyor tel tel
Rüzgar mı var mezar mı uğulduyor
Pek sesli bangır bangır selviler
Güneş öğle vakti sarı tunç kara demir

İşte geçti gitti bitti
Göçmen kuşlar gibi zaferler naralar
Gök bir zaman oldu boşaldı
Sırtın eğik başın kambur
Birbirine birşey soran bakışların
Parkta ateş parkında
Arasında apaçık açılan defkerlerin

Hayat bunu ilaveten yanımıza koydu
Bu bilgi sağlam
Ne vakit bilmem
Çıkar kurt başı korkunun
Çıkar havlı başı recanın
Üstümüze diker bakışını