İSTANBUL - HALİL SOYUER
İstanbul çok perişan geldi halin doğrusu
Gördüm ki her tarafın birer yürek ağrısı
Yaşarken gönlümüzde seni sevmek çağrısı
Bize yeniden getir seni bul da İstanbul
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Seveceğiz demiştik seni ölene kadar,
Ne kadar değişmişsin, ey İstanbul ne kadar?
Sabrımız yetecek mi yüzün gülene kadar
Gel artık gözlerimiz kaldı yolda İstanbul
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Doğal güzelliğinin her yanını kazmışlar,
Üstüne gecekondu, toplu konut dizmişler,
Güzellik pazarında terazini bozmuşlar
Hatıra gibi kaldın yaşlı dulda İstanbul,
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Bu halin sevenlerin yüreğini dağlıyor,
Yine de bizim deyip sana umut bağlıyor,
Erenköy, Kanlıca’da baharların ağlıyor,
Böyle mi kin olurmuş fani kulda İstanbul?
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Siyahlar işgal etmiş kar gibi beyazını,
Duymayan kaldı mı ki canhırâş âvâzını?
Kim sevsin Emirgan’m Tarabya’nm yazını?
Adın kötüye çıkmış para, pulda İstanbul,
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Artık eksi’ye dönmüş kaderinde artılar,
Haline ağlıyor bak, denizlerde martılar.
Hani nerde adına bestelenen şarkılar?
Nasıl darlığa düştün, bunca bolda İstanbul?
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul.
Hele şöyle bir düşün, elli yıl öncesini,
Boğaz yerde akvaryum, ay gökte bakır sini...
Hangi vicdan büyütmüş, sana karşı bu kini?
Kuru yaprak gibisin artık dalda İstanbul,
Yazık kaybolup gittin, İstanbul’da İstanbul..
İLGİLİ İÇERİK
