DUYDUM Kİ -ORHAN ŞAİK GÖKYAY 
(Dicle’nin melali)
Dağılmış saçları kara gecenin
Dicle’nin yüzüne bir duvak olmuş,
Kıvrılmış yaprağı açan goncanın
Ağlamak isteyen bir dudak olmuş.
Kenarda söğütler eğmiş dalını,
Matemden kararmış ufkun alını,
Çobanlar bırakmış şen kavalını,
Kızların türküsü ağlamak olmuş.
Melâlin sisleri inmiş engine,
Bir teselli bulmuş dil özencine,
Hilâl doğmuş ufkun yanan rengine
Bu, ufka çekilmiş al sancak olmuş.
Dicle vücudun vurmuş taşlara,
Kimseler bakmamış akan yaşlara
Öpmeye kıyılmaz nazlı başlara,
Zulmün parmakları bir tarak olmuş..
.
Saçma kederden gamdan ak düşmüş,
Herkesin kalbine bir merak düşmüş,
Yaklaşsın dedikçe çok uzak düşmüş,
Bu firkat ateşten bir yaprak olmuş.
O yerler tılsımlı bir cevahirdi,
Kutsiyyeti bizce Kâbe’yle birdi,
Vaktâ ki düşmanın ayağı girdi,
Bozulmuş büyüsü, hep toprak olmuş.
İLGİLİ İÇERİK
ŞİİRLER
ORHAN ŞAİK GÖKYAY ŞİİRLERİ
