SAKARYA -ORHAN ŞAİK GÖKYAY 
Sakarya boynunu gezdim düşümde,
Kenarı gölgeli, suyu coşkundu;
Yeşil sularında bir kız medfundu,
Onu böyle gördüm, her görüşümde.
Gürleyen muzaffer edası vardı
Şehit topraklardan geçtiği yerde;
Dağları dolaşan sadası vardı
Şafaklar sökerken mor vadilerde…
Kayalar düşerdi büyük yarlardan,
Seher vakti sular tekbir alırdı;
Ardından gözlerim dolar kalırdı
Atını sürünce her bir kahraman.
Nehirler ayrılır, dağlar yol verir,
Kıvılcımlar çıkar nallar altından;
Maşrıktan mağrıba okunan destan
Bu büyük ilhamın eseridir.
Uzun saçlarını çözüp bırakmış,
Kınalar yakmış da şehit kanından;
Gazi kafileler geçmiş yanından
Bu kan hangi kızıl yaradan akmış?
Ne zaman rüyada görsem bunları
Aktığı ummandan büyük görünür;
Yüzüme sanki bir yele sürünür
Andıkça bu yerde döğüşenleri.
Görünür rüyada, suda, çemende;
Bir kızdır vatanın hayali bende,
Sakarya'yı onun saçı sanırdım,
Yoluna nice can veren tanırım.
İLGİLİ İÇERİK
ŞİİRLER
ORHAN ŞAİK GÖKYAY ŞİİRLERİ
