ÖLÜNÜN ODASI -NECİP FAZIL KISAKÜREK
Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmiş;
Yerde çıplak bir gömlek, korkusundan dirilmiş.
Süt beyaz duvarlarda çivilerin gölgesi;
Artık ne bir çıtırdı, nede bir ayak sesi....
Yatıyor yatağında, dimdik, upuzun, ölü;
Üstü boynuna kadar bir çarşafla örtülü.
Bezin üstünde ayak parmaklarının izi;
Mum alevinden sarı, baygın ve donuk benzi.
Son nefesle göğsü boş, eli boş uzanmış yana;
Gözleri renkli bir cam, mıhlı ahzap tavana.
Sarkık dudaklarının ucunda bir iz var;
Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir an kadar.
Sarkık dudaklarında sılı titrek bir an;
Belliki birden bire gitmis çarpınamadan.
Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm..
Bana geldiği zaman, böyle gelecek ölüm....
İLGİLİ İÇERİK
NECİP FAZIL KISAKÜREK ŞİİRLERİ
NECİP FAZIL KISAKÜREK'TEN ŞİİRLER
NECİP FAZIL KISAKÜREK (1905 - 25 MAYIS 1983)
NECİP FAZIL KISAKÜREK HAYATI ve ESERLERİ
ZİNDANDAN MEHMET'E MEKTUP OSMANLICA METNİ - NECİP FAZIL KISAKÜREK
