DENİZİN KIZI
Hırçın dalgalarıyla meşhur Karadeniz'in kızıyım ben. Denizle açtım hayata gözlerimi, denizle büyüdüm. Küçüktüm oyuncağım oldu, büyüdüm dert ortağım. Denizin kızıyım ben, denizden bir parçayım. Her sabah kıyılara vuran dalgaların o benzersiz sesiyle uyanırım. Bizim buralarda deniz özeldir herkes için. Kiminin ekmek parasıdır, kiminin dert ortağı... Deniz sevdalısı çoktur burada. Her sabah erkenden uyanır balıkçılar, atarlar ağlarını uçsuz bucaksız maviliklere. Kimisi oturur bir kayaya, derdini anlatır o sonsuz maviliğe. Kimilerinin de eğlencesidir. Denize oltasını attı mı akşama kadar o eşsiz huzurun kucağındadır. İnsan dertlenirse dünyanın o bitmeyen derdini döker uçsuz bucaksız maviliklere. Üzülüp ağlarsa yarım kalan sevdasına, rahatlamak için derin bir nefes alıp masmavi denizin karşısında, gözyaşlarıyla süsler o engini. Bir anlığına da olsa unutur yaşadığı derdini.
Deniz hayatın anlamıdır Türk insanı için. Bizim insanımız paylaşmayı sever. Yediği yemeği, kalan son ekmek parçasını dahi paylaşır insanlarla. Ama denize geldi mi sıra, onu kimseyle paylaşamaz. Çünkü herkes için farklı bir anlam taşır deniz... Kimi sahip olamadığı bir çocuğun özlemiyle, kimi kaybettiği annesinin hasretiyle sarılır denize. Burada herkes sahiplenir denizi. Hepimizin ortak paydasıdır, denize olan sevdamız. Her mevsim bir başka güzeldir deniz. Yazın yedisinden yetmişine herkesi içinde barındırırken, kışın o hırçın dalgaların kıyıya vuruşuyla o ahenkli sesini dinletir insana. Balıkçı getirir sana balığın şahsında mutluluğu. Huzurun ve sonsuzluğun ifadesi, mutluluğun adı, hayatın anlamıdır deniz. İnsan vazgeçebilir mi hayatından? Tabi ki vazgeçemez. Biz de vazgeçemeyiz denizimizden.
Gittiğim her yerde deniz arar gözlerim. Denizin olmadığı yerde nefes alamam. Ardına kadar açılan bir kapı var orada. Tutmak istersen inan çok yakın, yüreğine bir çığ gibi inen sevdası. Var oluşundan beri neler hediye etmedi ki bizlere? Varını yoğunu serpti önümüze cömertçe. Gün geldi sevinçlerimizi onun bağrında yaşadık, kimi zamansa gözyaşlarımız hoyrat dalgalarına kapılıp karanlık dehlizlerde kayboldu. Mıknatısa çekilircesine bağlandık kaldık ona. Bir ana gibi müşfik kolları arasında yeniden canlandırdı tutkularımızı. Karşılıklı bir sevgiydi bizimkisi. Yeter ki bu doğa harikası ebediyete kadar aynı güzellik ve ihtişamıyla var olsun. Ben onun bağrında anne sevgisini tatmış, dünyaya adını duyurmuş bir genç kızım. Üç tarafıyla bir annenin kollarıyla evladını sarması gibi sarılmışım. Bir evladın annesine duyduğu güvenle bağlıyım ben denize. Yalnızca Karadeniz'in değil Ege'nin, Akdeniz'in, Marmara'nın kızıyım. Alın teri deniz olan bir babanın, tek sırdaşı deniz olan genç kızının yoldaşıyım. Denizi anne bilmiş bir genç kızın yüreğiyle ruhum bedenimden ayrılmadığı sürece içimdeki deniz sevdası hep yaşayacak.
BÜŞRA KELEŞ
TRABZON ANADOLU İMAM HATİP LİSESİ, TRABZON
DENİZİN SESİ YARIŞMASI TÜRKİYE BİRİNCİSİ