NEDİR EY GÖNÜL BU HAYRET NEDEN ÂH Ü VÂHA RUHSAT - KOCA RAGIP PAŞA
GAZEL
Mütefâ’ilün fa’ûlün Mütefâ’ilün fa’ûlün
Nedir ey gönül bu hayret neden âh ü vâha ruhsat
Meğer eylemiş bir âfet seni vakf-ı derd-i hasret
Nice âfet âfet-i cân sitem-âferin fettân
Nigehi belâ-nigehbân müjeler kazâ-niyâbet
O nigâh-ı çeşmi pür-gû o remîde tarz-ı âhû
O dü ebruvan-ı dil cû dili etmesün mi gâret
Ruh-ı âli gülgül olmuş hâm-ı zülfi sünbül olmuş
Leb-i sorma bir mül olmuş ki verir cemâda hâlet.
Ala destine piyâle vere bûseden nevâle
Bakılır mı kîyl u kâle getürür mi tevbe tâkat
Leb-i nâz-ı dür-feşânı ede nükteler zebânı
Dahi handeler nihânî vere ihtimâl-i vuslat
Külehin edip şikeste ola çeşmi mest-i haste
Ala tiğ-ı nâzı deste vere bezme şûr ü dehşet
Tarabın olup hıtâmı vee kaddine hırâmı
Ede raks içün kıyâmı o zaman kopar kıyâmet
Ne hayâl-i sâib ister ne kemâl-i tâlib ister
Buna tab-ı râgıb ister vere böyle hüsn-i zînet
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Ey gönül bu hayret ve bu ağlayıp inlemeye izin neden? Yoksa seni bir afet hasret derdine mi düşürdü?
Bu nasıl âfet, canın felâketi sitem üreten bir fettan … Bakışı belâ bekçisi kirpikleri ilahi kazanın vekili
O çalçene gözlerin bakışı, o ürkek ceylan tavırları, Gönül çeken iki kaş, gönlü yağma etmesin mi?
Al yanağı gül, kıvrık zülfü sümbül olmuş. Dudağını ise hiç sorma, cansızı gül dirilten bir şarap olmuş.
Eline kadeh alsa, biraz öpücük verse hiç dedikoduya bakılır mı? Buna tövbe dayanır mı?
İnciler saçan nazlı dudağı, nükte yapan dili. Ayrıca gizli gülüşleri bir buluşma umudu vermez mi?
Külahını yana eğip sarhoş gözünü hasta ederek Naz kılıcını da eline alırsa meclise dehşet ve karışıklık verir.
Bu mutluluğun coşkusuyla salınıp dans için ayağa kalktığında kıyamet kopar
Ne Sâib’in hayali ne Tâlib’in olgunluğu; bu şiire güzellik katacak olan ancak Ragıb’ın yeteneğidir.
İLGİLİ İÇERİK
