KANI OL DEMLER Kİ DERD Ü GUŞADAN MEHCÛR İDİM - VEYSİ
GAZEL
Fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilün
Kanı ol demler ki derd ü guşadan mehcûr idim
Sen benim katlimle kânı’ ben ana mesrur idim
Bî-tekellüf yâr idim şemşir-i hûn-rîzinle ben
Ana cân virmekde te’hîr eylesem ma’zûr idim
Her visâlin bin firâkın sanma bilmezdim velî
Neyleyem sultânım ammâ lütfuna mağrur idim
Kanda gitsen pâ-yı bûsunla müşerref hâk idim
Bana göz dikmişdi âlem herkese manzûr idim
Ey hoş ol demler ki Veysî yâr bî-ağyâr iken
Gussadan mehcûr idim derd ü belâdan dûr idim
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Hanı o demler ki dertten, tasadan uzak idim; benim katlimi yeterli buluyordun ve ben bundan memnun idim.
Sen kan dökücü kılıcınla içli dışlı olmuştun; ben ona can vermekte geciktiysem, elbette bir özürüm vardı.
Her vuslatının bin ayrılığa bedel olduğunu bilmiyordum; ne yapayım, lütfunla mağrur olmuştum.
Nereye gidersen, ayağının toprağı idim, bununla şereflenmiştim. Herkes gözünü bana dikiyor, bana imreniyordu.
Ey Veysî, o demler ne hoş demlerdi ki, sevgili başkalarına karşı yabancıydı, ben de dertten beladan uzak idim.
İLGİLİ İÇERİK