GÜL HÂRE DÜŞDİ SÎNE – FİGÂR OLDI ‘ ANDELÎB - NAİL-İ KADİM
GAZEL
Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün
Gül hâre düşdi sîne – figâr oldı andelîb
Bir hâre bakdı bir güle zâr oldı ‘andelîb
Şeh-nâme- hânlık eyledi Keyhusrev-i güle
Destan-serâ-yı sebze bahâr oldı ‘andelîb
Feryâda başladı yine her biri hârdan
Dîvân – sarây-ı gülde hezâr oldı andelib
Gül gördi pâre pâre ciger gonce gark-ı hûn
Memnûn-ı zahm-ı hançer-i hâr oldı ‘andelib
Ey Nâ’îlî vedâ-ı gül ü bâğ u rağ idüp
Mehcûr-ı yâr u dâr u diyâr oldı ‘ andelîb
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Gül, dikene nasip oldu; bülbülün sinesi yaralandı. Bülbül, bir güle, bir de dikene baktı, ağlamaya başladı.
Bülbül, gül sultanının şehnâmecisi oldu; onun için şiirler okudu. Baharın yeşilliğine destanlar söyledi.
Gülün sarayının divanında yüzlerce bülbül toplandı, ama her biri dikenin yüzünden yine feryada başladılar.
Bülbül, gülün ciğerini parça parça olmuş ve goncayı da kanlar içinde görünce ilk defa dikenin hançerinden ve onun açtığı yaralardan memnun oldu.
Ey Nailî, sonunda bülbül güle, bahçeye, çemene veda etti. Sevgiliden, yurdundan, yuvasından ayrı düştü.
İLGİLİ İÇERİK