ŞEREF TAŞLIOVA HAYATI ve ŞİİRLERİ - ŞEREF TAŞLIOVA (1938 -...)

ŞEREF TAŞLIOVA (1938 -...)

• Günümüz âşıklarının tanınmışlarından olup saza hâkimiyeti ve güçlü irticali (doğaçlaması) ile dikkat çeker.
• 1938’de Kars’ın Çıldır ilçesinin bir köyünde doğmuş, yedi yaşında babasız kalmıştır. On yaşında şiir yazmaya başlamış, on dördünde saz çalmayı öğrenmiş, usta âşıklardan ders almış, kendisine çıraklık ettiği Âşık Müdâmî ile yurdu dolaşmıştır. 1964 yılında Kars Radyosuna halk şairi olarak girmiş, 1966’da katıldığı Konya Âşıklar Bayramı’nda çeşitli dallarda ödüller kazanmış, sonraki yıllarda şenlik ve yarışmaların aranan âşıklarından olmuştur.
• Birçok dergide şiirleri ve folklor üzerine yazıları yayımlanmış, şiirlerinin bir kısmını Kültür Bakanlığınca yayımlanan Gönül Bahçesi adlı kitapta toplamıştır.
• 1991’de Müzik-San Vakfı, 1996 yılında ise Türkiye Yazarlar Birliği tarafından yılın sanatçısı seçilmiş; 2000 yılında Türksav’ın “Türk Dünyasına Hizmet Ödülü”ne layık görülmüştür

Biri Anadolu Biri Atatürk

Biri bülbül oldu, birisi güldür,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.
Biri sevgilidir, biri güzeldir,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri arı oldu, birisi kovan,
Biri yaralının derdine derman,
Biri büyük asker, büyük kumandan,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri örnek oldu bütün cihana,
Biri Türk milleti adına, ana,
Biri can adadı nazlı vatana,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri kucaklayan, birisi saran,
Biri aranılan, birisi soran,
Biri kurtarılan, biri kurtaran,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri savaş yaptı bizi kurtardı,
Biri bin bir türlü meyveler verdi,
Bin üzerine bir devlet kurdu,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri bize kurdu cumhuriyeti,
Biri ecdadımın yurdu, cenneti,
Biri bize verdi bu hürriyeti,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.

Biri insanlığa örnekler katar,
Biri bu ŞEREF’in kalbinde atar,
Biri birisinin bağrında yatar,
Biri Anadolu, Biri Atatürk.
Şeref Taşlıova

HAN KÖŞESİ

Kurumaz aşığın gözünde yaşı
Gurbet ellerinde han köşesinde
İçinden tükenmez ahı ateşi
Gurbet ellerinde han köşesinde

Derdini anlatır sözünü satar
Erkenden yol alır menzile çatar
Ya hastalar ya yorulur ya yatar
Gurbet ellerinde han köşesinde

Aşıklar gurbette ağlamaz neyler
Üç beş ahbap bulur derdini söyler
Türküler çağırır muhabbet eyler
Gurbet ellerinde han köşesinde

Gelin dostlar benim derdim var diyer
Geniş dünya tek başıma dar diyer
Gündüz hayal eyler gece yar diyer
Gurbet ellerinde han köşesinde

Bu aşk ile ah çekerim inlerim
Bir söylerim iki durup dinlerim
Şeref der ki böyle geçti günlerim
Gurbet ellerinde han köşesinde

Ne Dedimse Halka
Ne dedimse halka hiç yaramadı
Ben gittikten sonra ararlar beni
Boşa cahillerin gözü karardı
Kuru çene ile yorarlar beni

Duman eksik olmaz her yüce dağda
Bülbül eksik olmaz her yeşil bağda
Atomun patlayıp bittiği çağda
Onun ötesinde sorarlar beni

Ebedi değildir şu yüce dağlar
Ebedi değildir şu yeşil bağlar
Öz gardaşım ama bizim softalar
Mezarımda bile kırarlar beni

Mahzuni Şerifim gayri gam yemem
Ondan ötesini kimseye demem
Ufak vucuduma kefen istemem
Varsa insanlıkla sararlar beni.
Âşık Mahzuni Şerif