ASTAR - SEDAT UMRAN
Ben artık çocuk sesleri biriktiriyorum
İçimin kumbarasında
Ben artık kabuğu düşmüş kaplumbağayım:
Yeni bir kabuğa girmem gerekirse
Beni içine alır
Belki karanlık
Bütün tutkularımı ipe dizdim
Her şeyin kurusu iyi
Bazen kıskandığım olur
Gölgesinden hafif bir kelebeği
Ya da fareyi
Çünkü tıkırtısıyla yalnızlığını unutur
Ben artık bir çemberim
Dönmesini unutmuş
Bir patlama bir gürültü
Kılcal damarlarından çekilmiş bütün kanı
Gücünü yitirmiş bir gürültü
Sessizliğe astar olurum.
İLGİLİ İÇERİK