İSTANBUL’UN FETHİ- İBRAHİM SAĞIR
Yüce ceddim yeniden yazdı bir kutlu destan,
İstanbul’u kurtardı o köhnemiş Bizans’tan.
Hâlâ bülbüller öter o eski bahçelerde,
Hâlâ selviler ağlar içinde perde perde.
Bitmemiş bestelerin arşa yükselen sesi,
Okşuyor saçlarımı ataların nefesi.
Yokmuş gibi bu bitmez rüyalarımın sonu,
Dün gece İstanbul’u kuşatmış gördüm O’nu.
Sezdim bütün ruhumla Fatih’in kudretini,
Gördüm asil ırkımın yiğit cesaretini.
Bir kutlu Cuma idi ferman eyledi Fatih,
“Mübarek ola gaza, müyesser ola Fetih.
Paşalarım, beylerim, Allah’tır bize muin”
Gök gürler gibi ordu seslendi “amin amin”.
Melekler ve şehitler şâhit oldu bu hâle,
Ne muhteşem manzara, zor sığıyor hâyâle.
Elli üç gün ibretli ne sahneler yaşandı,
Son gece tüm kandiller, mumlar, fenerler yandı.
Topların uğultusu yayılırken semâ’ya,
Akşemsettin, Gürâni durmuşlardı duaya.
Geçti şanlı ordular, gözümden birer birer,
Toprağı deniz sanan o muhteşem gemiler.
Yeraltında dehlizler savaş alanı oldu,
Yerüstünde kuleler, küffara korku saldı.
Yiğitler kalkan etti oklara sinesini,
Yerle bir eylediler Bizans efsânesini.
Peygamber muştusundan aldılar hızlarını,
Derdiler deste deste zafer yıldızlarını.
Önüne devler çıksa ezer, geçer, aşardı,
Ya şehit, yada gâzi olmak için koşardı.
Her gece semâlarda yaşatarak yâdımı,
Başıma tâc eğledim o şanlı ecdâdımı.
Bizans’ın surlarına sancağımı asanı,
Fatihin imrendiği Ulu batlı Hasan’ı.
Unutur mu bu millet, vicdanına bir danış,
Bu millet ki şânını burda göğe çıkarmış.
İstanbul’u fetheden şanlı bir ırkı gördüm,
Atını deryalara salan o Türk’ü gördüm.
Duydum O’nun hissini damarımdaki kanla,
Biz her an beraberiz Hakk yoluna çıkanla.
Bu şehrin alınışı sıradan zafer değil,
Ey Türk oğlu ceddinin kadri kıymetini bil..
Şanı yüce muştuya mazhar olan diyarsın,
Ey İstanbul sen bana böyle bir yadigârsın.
İLGİLİ İÇERİK
