YİTİK SEVDALAR - SEVİM YAKICI
Bir ikindi ezanı; sana kandığım andı,
Sana yine yeniden sevdalandığım andı,
Tutuştu koca şehir gün düşünce üstüne,
Kadıköy sahilleri sevdan ile yıkandı!
O sahil ki, bilmişti senin bilmediğini!
Merhametle silmişti senin silmediğini!
Ürkek serçe yüreği yanındayken yüreğim,
Tenime kor düşüren kanındayken yüreğim,
Dokunduğun elinde canındayken yüreğim,
Gözlerinden yol bulup ötelere uzandı!
O sahil ki yazmıştı taşlara adımızı!
Aşka beste yapmıştı içli feryadımızı!
Hırçın Karadeniz’in mahcupken bakışları,
Martılarla yarıştı can evimin kuşları,
Kendine çekiyorken Çamlıca yokuşları,
Kargülü’nün yüreği bir kez daha aldandı!
O sahil ki kıskandı yan yana ikimizi!
Hırsından uzaklara itekledi denizi!
Sularda batan güneş gizemiydi o anın,
Döküldü ellerime külü yandıkça canın,
Kalbimde duruşunla sultanıyken cihanın,
Teslimiyette ruhum, her sözüne inandı!
O sahil ki alışmış böylesi masallara!
Sızlayarak bakarmış çıkmayacak fallara!
Üç beş simit tablası birkaç kocamış çınar,
Güvercinler pervasız omuzlarıma konar,
Gözlerimden taştıkça hasretle coşan pınar,
Kim derdi ki aşk denen koskoca bir talandı!
O sahil ki titredi yine senin yerine!
Sessiz çığlıklarını gömerek en derine!
Gazeller doluyorken gönlümdeki saraya,
Yine bir gün dönümü yolum düştü oraya,
Fal bakan kâhin kadın tuz basarken yaraya,
Kaderimi okurken ellerimden utandı!
O sahil hep gerçekti, ama sen bir yalandın!
Bir iç çekişi kadar aşktan bana kalandın!
FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE Aylık Fikir Sanat Edebiyat Dergisi Yıl: 1 Sayı: 6 Temmuz 2012