ORUÇ ARUOBA'nın YÜRÜME ADLI YAPITIDAN SEÇMELER
Yaşam bize pek aldırmaz gibidir.-Yaşadığımız kadarı bile...
Yaşamımızı yaşadığımız da, sanki, şüphe götürür gibi...
Yalnızlık en içimizdedir.
Bütün dert, ötekilerle bir arada yaşamak zorunda olup, bir arada yaşamaya dayanmamızdır.
Öfkemiz kördür-en çok da ayna karşısında.
Hep tazelemek isteriz ilişkilerimizi- ama, hiç düşünmeyiz kendimizin ne denli bayatlamış olduğunu.
Hiçbirşey yapmayacaksak, poz yaparız.
Çıkar uğruna dost olmasak bile, çıkarlarımız sırıtır hep dostluklarımızın içinde.
Kalabildiğimiz tek yer, ötekilerin belleğidir.
Uygar kişi, kendisi ile bütün insanlar arasında bağ kurabilen insandır.
Uygarlık aşırılıkları dengelemektir.
Yol, kendine bir yer bulamamış kişinin özlemidir.
Her yola çıkış, çıkılacak yeni yolların sorumluluğunu da getirir.
Yerleşik olmaya dayanamayan kişinin yolu, hiçbir yere varamayacak bir yol olacaktır.
Yola bir kez çıkmış kişi, dursa bile, artık hep, yolda kalacaktır.
Kendi yolunu bulamayan, bütün yolları boşuna yürür.
Yoluna kendin yürüyebilmek için, yönünü kendin koymak zorundasın.
Yürünmemiş yol yol değildir.
Yolu, yürüyen değil açan bilir.
İnsanlar yan yana yürümesini bilmiyorlar ki-hep birbirlerinin üstüne üstüne yürüyorlar.
Yolda yürüyenin yüzü, çevrilidir, yöneldiği yer, yüzünden okunur.
Kim çizdi ufuktaki o kaşın çizgiyi.
Martılar ile insanların ortaklığı: mideleri için çıkardıkları gürültü.
Felsefe yapmak, kişinin, gelemeyeceğini bildiği birisini beklemesine benzetilebilir.
İnsanın kullanıp, yıpratıp, tüketip attığı, bıraktığını ana kucağına geri alır doğa.
Şaşkın Ay da yukarıdan, öyle hayretle seyrediyor olup biteni.
- << Önceki
- Sonraki
