ADSIZ TEPE'NİN İLK ALINIŞI
Topçu da ateşini tepeye çevirmişti,
Havadan yağıyordu toz, duman, kelle, bacak.
Biz daha ilerdeyiz hemşerim,
Ölüm bize napacak?
İniltilerle, küfürlerle dolduk taştık, dakikalarca,
Gövdemiz geliyordu yaşamamıza dar.
Yarısı kara, yarısı al bir zaman geçti üstümüzden
Kimse bilmez ne kadar.
Genişliyordu tepenin üstü, kıpkızıl mağaralarca,
Şehit şehit, in in.
Alıyordu bileklerine, kara kuvvetini,
Herkes, yanında düşenin.
Hiç silahı yoktu ellerinden başka, boğuşuyordu.
Çevrilmişti bir süngü çemberiyle gide gide.
Nihayet devrildi beş yarayla birden,
İhtiyat mülâzım Fahri Efendi de.
Nihayet kurtarmıştı bir kâfir, boynunu.
Meçhul bir Mehmetçiğin gerilmiş parmaklarından.
Onun kaçışı hepsine bulaştı,
Kaçtılar, şahadet bayraklarından.
(Fazıl Hüsnü Dağlarca)