ÇOCUK ŞİİRLER

Page 3 of 8

SAYFA:3/21-30

21-ÇOCUK - NEVZAT ÇELİK

ağlardı gözlerin
mavi yeşil kara
gülerdi gözlerin
mavi yeşil kara
ağla çocuk gül çocuk
ama usul usul değil
ama usul usul değil

KADIN VE ÇOCUK-NEVZAT ÇİÇEK

Kadın açmadan tüketiyor yazı
çocuğun dünyası anası
agaç son deminde mavinin
kuş göç edecek yakındır
çiçek kısa ömürlü güzel
göl bir damla gözyaşı
sazlık
çok sık

Kadının elinde gocuk
ağacın dalında kuş
gölün kıyısında sazlık
az ötede çiçek

Ağacın ince mavisinden
uçtu kuş
düşürdü kanadını suya
gölgesini istedi çocuk
vermek için kuşa

Soyundu
giysisini yüzüğünü tokasını
yanına bıraktı çocuğun
koştu
saçları ensesinde bir kısrak yelesi
memeleri
bir karnına bir yüzüne
ayak vurup kıyıdan
dalıverdi göle
kalçalarında şavkıdı güneş

Bir adam
arasında sazlığın
kaçtığı
ama özlediği kadının

Çocuk babasız
yıllardır erkeksiz kadın
bir adama
bir çocuğa
baktı kanadına kuşun
usulca yüzdü sazlığa
unutkan teninde diri bir ürperti

Çocuk çiçeği kopardı
kırdı mavisini dalın
başka acılara yürüdü
bir daha giyinemedi kadın.

Ağustos 1982

SINAMAK - NEVZAT ÇELİK

Biliyorum sokaklarda
kartopu oynuyor çocuklar
üşüdüm acıktım demeden
buz üstünde sınıyorlar
miniminnacık gövdelerini
tam zamanıdır
sınayın çocuklar
sokaklarda her zaman
buz tutmuyor kar.

Ocak 1983

ÇOCUK - OKTAY RİFAT HOROZCU

İhtiyarın yanındaki çocuk
Oyuncak bir güneşe benziyor.
Anasına uzayan dağlarda,
İnsanla balık arası, kaygan
Bulutların içine düşünce,
Kolundan yakalamış sıkıca
Sarı boncuk gizli ayışını.

ÇOCUKLAR - OKTAY RİFAT HOROZCU

Kapışıyorlardı yaz gök
güneş ne varsa, içimize
sıcakla gireni durgun,
mavi giyerek, saçları rüzgârda
koşarak çığlıklarla deniz aşırı,
avuçluyorlardı ot
ağaç ne varsa, altlarına alarak
üstte duranı ve büyüyeni kendi kendine

25-ELVEDA ÇOCUKLUĞUM - OĞUZKAN BÖLÜKBAŞI

Hatıram kalsın
Çocuk akşamlarımın hepsi senin olsun
Yeşile çalan baharlarım
Sarı renkli yazlarım
Çekip gideceğim ben çocukluğumdan
Bilyelerim
Kos helvalarım
Pamuk şekerlerim
Hayallerim
Beni beklemeyin
Şimdi ben uzak baharlardayım
Dönülmez zamanlardayım

BAYRAM VE ÇOCUK KISACIK- - OĞUZKAN BÖLÜKBAŞI

İşte bir bayram
'ben kaç bayram çocuktum'
elbiselerim başucumda yattım
ayakkabılarımı boyattım
şimdi ruhumda bir çocuk
zıp zıp zıplar
ama nedense
hiç öyle eskisi gibi değil bayramlar

ÇOCUKLUK - OĞUZKAN BÖLÜKBAŞI

Bir bahçemiz vardı
bir kamerya ortasında,
bir masa sıralandığımız etrafında
babam ekmek keserken
annem çorbalarımızı koyardı
bahçemiz zambak
çorbamız misk kokardı

mazeretimiz yoksa misafir gelirdi
ya da biz misafirliğe giderdik
hafta sonları sinemaya bilet alınır
tonlarca çitlek çitlenirdi

zaman zaman nasihat edilir
okumamız gerektiği söylenirdi
mühendis veya doktor olmak önemliydi
ve uslu çocuk
bağırarak oynardık sokak ortasında
Ayten hanım çıkar kızardı
belli ki o gürültüde çocuğu uyanırdı
bayram günlerinde Kırıkkale,
çocuklara boyanırdı.

BEN SOKAK ÇOCUĞUYUM - REŞİDE SARIKAVAK

şu dört direkli köprünün altında
açmışım gözlerimi
sahipsiz
rüzgar sarmış kundağımı
yağmurla beslenmişim

adımı insanlar koymuş
benden habersiz
benimsemişim
serseri derler, hırsız derler
.... derler, anlamam da
alınmam da

hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda
marka satmadım
gökyüzü yorganım oldu hep
dirseğim yastık
alışkınım; kara, yağmura, soğuğa
üşümem
sıcak dokunur bana

özlemem, hiç tanımadığım hisleri
istemem varlığını bilmediğim şeyleri
kıskanmam hiç kimseyi
özenmem

halbuki bilmez kimse
kendilerinden şanslı olduğumu
daha özgür
ve daha zengin

şu deniz herkesten çok benimdir
arkasındaki orman da
bütün sokaklar benimdir herkesten çok
her simitçi biraz bana çalışır

aslında her çocuktan daha çocuğum
canım hiç sıkılmaz buralarda
en sevdiğim oyundur
köşe kapmaca

yalnız da değilimdir
yüzlerce kardeşim var
benim gibi, bana benzer
kimse ayırt edemez bizi
birbirimizden

geceleri toplanmaya başlarız
el ayak çekildikten sonra
konuşuruz, güleriz, dertleşiriz
biraz farklı olsa da
herkes kadar biz de umut besleriz
hayallerimiz de vardır
ayın dolaştığı yerlerde

herkes kadar okumuşluğum da vardır
her tip insandan bir harf öğrendim
insanları en iyi ben tanırım

okuldan, öğretmenden anlamam ama
bu sokakların mektebini bitirdim
bana lazım olanı öğrendim

herkes kadar insanım da galiba
herkes kadar ben de bazen ağlarım

kafam da var, kalbim de
severim de, düşünürüm de
yalnız ben sokak çocuğuyum
sokaklarda yaşamak tek suçum

bir gün ben de gideceğim buralardan
herkes gibi
yalnız biraz sessizce
kimseler anlamadan

cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki
belediye kaldıracak gürültüsüzce
ağlayanlar olmayacak başucumda
bir hayırsever uğramazsa geçerken
mezarım da çorak kalacak sonunda
benim gibi

içimizden kimin gittiği
fark edilmeden
biri alacaktır yerimi
vakit geçmeden

evet, ben sokak çocuğuyum
bu sokaklarda ne ilk
ne de sonuncuyum

ÇOCUKLARIM - RIFAT ILGAZ

Sizi yoklama defterinden öğrenmedim,
Haylaz çocuklarım.
Sınıfın en devamsızını,
Bir sinema dönüşü tanıdım.
Koltuğunda satılmamış gazeteler,
Dumanlı bir salonda
Kendime göre karşılarken akşamı
Nane şekeri uzattı en tembeliniz.
Götürmek istedi küfesinde
Elimdeki ıspanak demetini,
En dalgını sınıfın.
Çoğunuz semtine uğramaz oldu okulun,
Palto ayakkabı yüzünden.
Kiminiz limon satar Balıkpazarı'nda;
Kiminiz Tahtakale'de çaycılık eder.
Biz inceleyeduralım aç tavuk hesabı
Tereyağındaki vitamini.
Kalorisini taze yumurtanın,
Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta.
Çevresini ölçtük dünyanın,
Hesapladık yıldızların uzaklığını,
Orta Asya'dan konuştuk,
Laf kıtlığında.
Birlikte neler düşünmedik.
Burnumuzun dibindekini görmeden,
Bulutlara mı karışmadık.
Güz rüzgârlarında dökülmüş,
Hasta yapraklara mı üzülmedik.
Serçelere mi acımadık kış günlerinde
Kendimizi unutarak.

30-OKUTMA ÜZERİNE - RIFAT ILGAZ

SINIF’ın ozanıyım mimli,
HABABAM SINIFI’nın yazarıyım ünlü.
Kim ne derse desin,
Çocuklar için yazdım hep.

Canım yansın diye
İşimden atarlar sık sık,
Acısını hep çocuklar çeker?
Kendi öz çocuklarım,
Benden önce.

Şunu demek istiyorum!
İki iş tuttum ömür boyu köklü.
Çocukları okutmaktı ilk işim,
İkincisi,
Yazdığımı çocuklara okutmak.

Ne gençlerden, ne çocuklardan
Bir yakınmam yok
Arap’ın dediği doğru:
“Çocuk mazbut?”
Memleketse görülüyor işte,
Güllük gülistanlık?
Ne var ki güllerin dikeni çok!

Ocak Katırı Alagöz adlı şiir kitabından 1987
Bütün Şiirleri 1927-1991(Çınar Yayınları)