KADI BURHANEDDİN - TUYUĞ ÖRNEKLERİ
I
Dil hod nündür velî cân parur
Dîni koymaz akl ü îman aparur
Gönlüme girdi hayali, dûn gice
Zulmet içre âb-i hayvân aparur
Vezni:Fâilatün Fâilâtün Fâilün
II
Dilberün işi itâb u nâz olur
Çeşmi câdû gamzesi gammâz olur
Ey gönül sabr it tahammül kıl ana
Yâre irişmek işi az az olur
vezni: fâilâtün fâilâtün faûlün
III
Hakk ne yazmış ise ezelde bolur
Göz neni ki görecek ise görür
İkiâlemde Haka sığınmışuz
Tohtamış ne ola yâ Ahsah Temur
vezni: fâilâtün fâilâtün faûlün
IV
Yoluna cânın veren cân-bâzimiş
Işk eri ma’şûkına dem-sâzimiş
Gizleyim der idi âşık râzını
Göz yaşı, yüz sarısı gammâzimiş
V
Erenler öz yolında tek gerek
Meydanda erkek kişi ner tek gerek
Yahşi yaman katı yumışak olsa hoş
Severim diyen kişi erkek gerek
VI
Nice gökte güneş seyrânıdır
Bu cihan erenlerin meydanıdır
Ye ve yedirgil al u bağışlagil
Her zaman bir yiğidin dervranıdır
VII
Dedüm lebüni sorsam ü emsem ola mı?
Bu derdüme benüm eceb em-sem olamı?
Çün irmez elüm veslüne, düşmişem irak,
Düşde xeyâlünün lebin emsem ola mı?
VIII
Cân çün yüzünü gördü yıldızı neylerem ben?
Dil çün saçını gördü gündüzü neylerem ben?
Hüsnün ne veçhe sığar göz seni görmeyicek?
Hüsnünü görmez ise bu gözü neylerem ben?
IX
Oldu müsahhar bize çü Şam'la Rum
Düşmana demir olduk dostlara mum
Her kişiler yürüsün yollarına
Çün dosta mübarekiz düşmana şûm
X
Âşıkın seyrânı ol âlemdedir
Görmeyen şol âlemi matemdedir
"Küntü kenzen" gevheri Âdemdedir
Adem ol meydir ki câm-ı Cem'dedir
XI
Yeryüzünde ince der dür-dânedir
Zülfi dâm u kara hali dânedir
Yoluna ölür isem tutma aceb
Yar içün can oynamah merdânedir
XII
Yoluna can vermeyen taksîr eder
Gördüğü düşünü kej ta'bir eder
Her kişiye ne yazılganın görür
Anı bilmeyen dahı tadbir eder
XIII
Dünyayı çok sınadık bir bûyimiş
Kamu âlem varlığı bir hûyimiş
Kaplan aslan ejdehalar cümlesi
Kaynağında ecelin âhûyimiş
XIV
Şâhâ, yüzünün gülini dersem, ola mı?
Ne çekdigümi yüzüne dersem ola mı?
Püste lebünün dileği benden candur,
Redd eyleyüben sözüni sirsam, ola mı?
XV
Mestane gözün dane-yi badam ola mı?
Hal ile saçun dane-yi ba dam ola mı?
Şirin dodağun bahtum idi bahtumdur,
işbu azacuk dünyada bir kam ola mı?
XVI
Könlüm yene ol Leylîye Mecnûn olmış,
Yaşum yene yar yoluna Ceyhun olmış,
Baxdum aralarında meğer hûn olmuş.
Lebleri çekişmiş konlümi ola mı?
XVII
Şükr ana ki, ben dilber-i narin severem,
Könlümü yar yoluna narin severem.
Bu gün severem ağzını ki, ölem anunçün,
Ta yene dirilem deyü yarın severem.
XVIII
Könülde gizli bolsa bir tasadür,
Ömür ile ecel dehi hemkasedür
Dünya bezminde iki alem dehi,
Eşq eri gatmda hem bir kasedür.
XIX
Belüdür Hak qatmda girdarümüz,
Eyle kim var mismü ü murdarumuz.
Saki, vergil elüme tolu ayak,
Kim gede bu könülden Jengarumuz.
XX
Söz deyem sana eğer inanasın,
Yar gözündür gözüne, ne sanasın.
Yarum anda bilesin ne durur,
Ger qerime qarşu sen yasanasın.
XXI
Ozini eşşeyh gören serdâr olur
Enelhak dâva kılan berdâr olur
Er oldur, Hak yolma, baş oynaya,
Döşekte ölen yiğit murdar olur.
XXII
Cânâ can vermeyenün ne canı var
Can virenün adı ile sanı var
Er kişinün metaı erlik olur,
Cevherinü'n lal ile mercanı var.
XXIII
Gözi, can esritmeğe hammâr imiş
Kaşı, gönül yıhmağa mimar imiş
Diledüm hâlüm ki gözüne diyem
Turfa budur, gözlen bîmarimiş.
XXIV
Bu gönülün denizi taşa gerek
Düşmen ura, başını taşa gerek
Kim dilerse ki avlaya şahân
Gövdesi orta yirde lâşe gerek
XXV
Hakk'a şükür koçlarun devrânıdur
Gümle âlem bu demün hayrâmdur
Gün batardan gün doğan yire değin
Aşk erinün bir nefes seyrânıdur
XXVI
Ben seven hûblar içinde şah imiş
Sanasın yılduz içinde mâh imiş
Ben denize salmışam bir cânumı
Kamu işi başaran Allah imiş
İLGİLİ İÇERİK
KADI BURHÂNEDDİN HAYATI ve ESERLERİ
KADI BURHANEDDİN HAYATI - ESERLERİ
