ULU BİR ÇINARDI BABAM - ARİF DÜLGER 
‘Şair Süleyman Çelik’e’
Babalar için için ağlar Süleyman!
Babalar bu dünyada en çok sevilir, niçin?
Kör tehlikeler evlâtları durmadan uçuruma çekse de
Babalar; hayatta var oldukça boşluğa düşmez insan.
Bir ulu çınarmış babam; haberimiz yok, evimizin direği
Devrildi ansızın, ölümü tadan her nefis varla yok
Arasında kısacık, bir rüya sanki yâdımızda kalan
Babalar; gözyaşlarına boğulmadan evvel sığındığımız liman.
Babam Çakır Halil, nam-ı diğer Kaynakbaşı Halil
Altı aylıkken muhacirdi; büyüdükçe evlâd-ı fâtihan.
Gurbette sesi çıkmaz, Balkan rüzgârı göğsünü delerdi
Kardeşim Süleyman, babası sağ iken nasıl öksüz olur bir insan?
Babalar için için ağlar Süleyman!
Ayrılık; ıssız vadilerde aynalara tuzak kuran kirli hasım.
Babamdı puslu kalbinin en ücra köşesinde acıyı hasretle damıtan,
Eceli gelince durdu zaman:
Yıl iki bin yedi yirmi beş kasım, günler güz sonu.
İLGİLİ İÇERİK
