ÇOCUKLUĞUM -ZİYA OSMAN SABA
Çocukluğum, çocukluğum...
Uzakta kalan bahçeler.
O sabahlar, o geceler,
Gelmez günler çocukluğum.
Çocukluğum, çocukluğum...
Gözümde tüten memleket.
Artık bana sonsuz hasret,
Sonsuz keder çocukluğum.
Çocukluğum, çocukluğum...
Habersiz ölen kardeşim,
Mezarı bilinmez eşim,
Her bir şeyim çocukluğum.
Çocukluğum, çocukluğum...
Bir çekmecede unutulmuş,
Senelerle rengi solmuş,
Bir tek resim çocukluğum...
İLGİLİ İÇERİK
BÜTÜN SAADETLER MÜMKÜNDÜR- ZİYA OSMAN SABA
RABBİM NİHAYET SANA - ZİYA OSMAN SABA
ZİYA OSMAN SABA HAYATI ve ESERLERİ
MESUT İNSANLAR FOTOĞRAFHANESİ - ZİYA OSMAN SABA
