EMİNE’MİN TÜRKÜSÜ - CELAL SAHİR EROZAN
Emine Emine, nazlı Emine
Aldandım ettiğin büyük yemine,
Doymadan sevdanın çılgın demine
Attın beni hicran cehennemine.
Nedir kabahatim, niçin Emine?
Yanıyorum için için Emine.
Gözünden doğardı nuru gündüzün,
Geceler gönülden alırdı hüzün,
Göğsümün üstüne yaslanan yüzün
Benzerdi sararmış bir yasemine.
Sızlıyor ne derin derin Emine
Göğsümde boş kalan yerin Emine.
Hâlâ dudağımda sıcak nefesin,
Halâ kulağımda o yorgun sesin,
Gözlerim karardı, görün nerdesin?
Ruhumun nihayet ver elemine.
Esen rüzgârlara bürün Emine;
Bir kerecik daha görün Emine.
Yok mudur bir çare düşdüğüm derde,
Sıyrılmaz mı artık bu siyah perde?
Söyleyin geceler: Emine’m nerde?
Sebep ne dünyanın bu matemine?
Emine, gözlerden nihan Emine;
Sensiz ne karanlık cihan Emine!.
İLGİLİ İÇERİK