MURAT ÇOBANOĞLU
Öğretmen
Ana baba gibi emeği vardır
Ağızdır, lisandır, dildir öğretmen
Sevgisi, şefkati insana yardır
Vücuttur kanattır koldur öğretmen
Talebe okulun yeşil fidanı
Yanan bir ocağın sönmez dumanı
Öğretmendir yaraların dermanı
Arıdır, kovandır, baldır öğretmen
Öğretmendir bize gösteren yolu
Odur talebenin kanadı kolu
Öğretmen hazinedir, doludur dolu
Yapraktır, ağaçtır, daldır öğretmen
Öğretmendir fabrikanın temeli
Öğretmendir bütün dünyanın dili
Bütün insanlara uzanır eli
Bize ışık tutan yoldur öğretmen
Öğretmendir ışık veren dünyaya
Öğretmendir bizi götüren aya
Öğretmenin ilmi benzer deryaya
Irmaktır denizdir göldür öğretmen
Sende yetişmiştir nice paşalar
Öğretmensiz açılır mı kapılar
Temelinden sağlam olan yapılar
Çobanoğlu der ki güldür öğretmen
Bilmiyor
Yirminci asırın sonuna kaldık
Kızı ana-oğlu baba bilmiyor
Meyhaneler doldu cami boşaldı
Hafız namaz-hoca dua bilmiyor
Parmakları oje dudaklar boya
Kadınlar atlıdır erkekler yaya
Mini etek çıktı kalmadı haya
İğne iplik gömlek yama bilmiyor.
Söz çok olur inmeyelim derine
Kadın var ki kan kusturur erine
İslamın şartını sorsan birine
Dudak durur dili sayabilmiyor
Çobanoğlu bundan sonra ne diye
Saklayana sözüm kalsın hediye
'Bismillah'sız el atıyor ekmeğe
Sofrası boş karnı doyabilmiyor.
Güvenmem
Böyle midir dünya senin bütün işlerin
Var git dünya daha sana güvenmem
Kâr yerine çoktur bana zararın
Var git dünya daha sana güvenmem
Biçare Kerem'i yandırdın nara
Arzu, Kamber için kaldı avara
Ferhat az mı külünk vurdu dağlara
Var git dünya daha sana güvenmem
Çok yiğidi sen caydırdın ahdından
Çok güzele ah çektirdin bahtından
Çok sultanı sen indirdin tahtından
Var git dünya daha sana güvenmem
Çobanoğlu arzuhalin bildirdin
Çok yiğidin gül benzini soldurdun
Aşıkları gurbet elde öldürdün
Var git dünya daha sana güvenmem.