VELİ BABA
Veli Baba Veli baba,
Kaba saba Bir adamdır
Adam değil, o bir çamdır...
Görürseniz, ürkersiniz.
Yaşı belki yüz, yüz sekiz:
Tam bir Osmanlı altını!
Bilmem, kim koymuş adını;
Ben görünce seyrettim,
"Adam değil bu, çam!" dedim.
Ulu bir çam devirmişler;
Evirmişler, çevirmişler,
Budamışlar; kütüğünden
Ne yapılabilir? derken,
Yerde yatan o güsgüdük
Koca kütük Kaba saba
Veli baba Oluvermiş; esneyerek,
Aksırarak, titreyerek
Gözlerini yarı açmış;
Bunu gören korkup kaçmış.
Çalılarda saklananlar
Orada akşama kadar
Bekleyip görmüşler : iki kuş,
Biri kumru, biri baykuş,
Ona bir şeyler getirmiş,
Sonra boğazından girmiş
Köyde ezan okunurken
Baba birden bire yerden
Kalkıp koruluğa doğru
Yürümüş; o zaman koru
- Diyorlar ki - irkilerek,
Tâ yerlere eğilerek
Onu selamlamış; o da
Girmiş, yerleşmiş koruya
O vakitten beri orman,
Küçük orman, bir kocaman
Koru olmuş; bu gün kimse,
Hatta haftalarca gezse
Orada babanın yerini
Bulamıyor; izlerini
Görüp takip edenler var,
Lâkin bir kaç adım kadar;
Sonra bu da siliniyor.
Yalnız bir şey biliniyor,
O da şu ki: Veli Baba
Bir çok yıldır bu ormanda
Sülünlerle ceylanlarla
Hoş bir saltanat sürüyor
Her gün köy halkı görüyor
Sabah ve akşam iki kuş,
Korudan gizlice çıkar,
Köye doğru bakar bakar,
Müşfik, rakik bir kaç nevha,
Yahut hırçın bir kahkaha
İşitilir, sonra gine
Yeşil ormanın içine
Çekilip giderler.
Bazen Yeşil külah, yeşil kaftan
Veli Baba,
Kaba saba,
İri yarı
Ürkütücü tavırları,
Baykuş bakışıyla geçer.
O geçerken köylüler
Koşa koşa toplanırlar;
Çoluk çocuk hep tanırlar.
Veli Baba,
Kaba saba,
Cümlesine, Bahusus en bikesine
Bir çok babalıklar etmiş,
Herkes ondan iyilik görmüş;
Yangın olmuş, o söndürmüş;
Düşenleri kaldıran o,
Yaraları da saran o;
Kışın kurdu o öldürür;
Fukaraya ondan kömür,
Çocuklara yemiş verir;
Köyün o peygamberidir.
Bir sene gür yağmurlardan
Köyün ortasından akar
Irmak coşmuş; o hark yapar,
Köyü ölümden kurtarmış...
Evet, baba Kaba, saba
Kalbi fakat
Bütün rikkat, bütün şefkat.
Evet, yüzü baykuş, doğru;
O baykuşun ruhu kumru!
Takip: İzleme
Müşfik: Şefkatli, sevecen
Rakik: İnce, duyarlıklı
Nevha: Ölüye yüksel sesli ağlama
Cümlesi: Hepsi, tümü
Bahusus: Özellikle
Bî-kes: Kimsesiz
Hark: Ark, kanal
Rikkat: İncelik
İLGİLİ İÇERİK
SİS ŞİİRİNİN TAHLİLİ - TEVFİK FİKRET
DOKSAN BEŞE DOĞRU --TEVFİK FİKRET
MAİ DENİZ ŞİİRİNİN OSMANLICA YAZIMI - TEVFİK FİKRET
TEVFİK FİKRET HAYATI ve ESERLERİ
