SAYFA:5/ 41-50

41-BABAM EVEGELİNCE - SADETTİN KAPLAN

Ses kalın, sevgi ince,
Büyürüz o sevince…
Yuvamız neşe dolar;
Babam eve gelince…


Kocamandır elleri,
Ekmek kokuyor teri,
Çekeriz perdeleri;
Babam eve gelince…


Dev gibidir gözümde,
Dili vardır sözümde,
Çoğalırım özümde;
Babam eve gelince…

BABAM'A –AHMET SELÇUK İLKAN

El etek öpmeden geldin bu günlere,
Küçülmeden tutkularına,
Yenilmeden ihtiraslarına,
Mahçup olmadan kendine,
Çocuklarına
Ve dostlarına.
Alnında ter,
Gözünde ışık,
Gönlünde gurur,
Olursa işte böylesi olur...

BABACIĞIM – AHMET TUFAN ŞENTÜRK

"Köy danası öküz,
Köy çocuğu efendi olmaz" derdin
Ben, uzun kış geceleri
Hep böyle masal dinlerdim,
"Oğlum, köy çocuğu efendi olmaz" derdin.

Orak nasıl tutulur, tarla nasıl kazılır
Çarık nasıl gözenir, bilirdim de
Yazı nasıl yazılır bilmezdim...
Düven sürerken, harman atarken
Çeci bir yana, samanı bir yana ayırınca
Nasıl sevinirdim..

Ablam tozluyu çalkardı:
Anam dene ayıklardı kenardan
Sen saman basardın babacığım
Ben, buğday ölçmeyi severdim.

"Yemenimi yel alırdı
Bir yâr sevsem el alırdı"
Üzümü, pekmezi, buğdayı verirdik borca
Bize, arpa, sirke, saman kalırdı.

Yağ yüzü görmezdik bütün kış
Her gün soframızda aynı yemek
Tarhana çorbası, kınalı ekmek
Buğday üğünmezdi değirmende
Zenginler bile arpa ekmeği yerlerdi.
Bayramdan bayrama bir beyaz ekmek görürdük.

Tarlamız az, bağımız az —
Borcumuz çok, derdimiz çok
Babacığım, bari ben okuyum" derdim.

"Köy danası öküz,
Köy çocuğundan efendi olmaz",
Askerlikte onbaşı oldum
İzmir'de amele başı

Yedi çocuk babasıyım
Allah'a bin şükür oğlum,
Haram yemedim, hile yapmadım
Bir kötü söz söyletmedim kendime

İşte geldim gidiyorum
Kemiğimi sızlatmayın mezarımda” derdin
Nur içinde yat babacığım, nur içinde yat
“Sabırla koruk helva, dut yaprağı atlas” ama
Söylediğin gibi değilmiş hayat…


BABALAR ISSIZ AĞLAR-SÜLEYMAN ÇELİK

Babalar ıssız ağlar
Çekerler arabayı yol kenarına
Bir ağacın altında bazan
En ücra köşesinde bir parkın.

Dik durulacaksa durulur,
Başları usulca okşanır hatta çocukların
Maziye ısmarlanır kardan adam
Kahkahalar atılır, iyidir her şey, çok iyidir
Camdandır gözleri, usulca buğulanır.

Babalar ıssız ağlar
Hep aşktır bir yanları
Bir yanları hep yâr
Ağrıyan, gül kanayan
Sırtlarını yaslayınca dağ olur o kadınlar.

Söylenecekse söz söylenir
Acı da olsa, kirlenmeden elleri çocuğun
Sonra taş da olsa erimeyen kelimeler
Oturur elbette içcebine babanın.


45- ULU BİR ÇINARDI BABAM- ARİF DÜLGER

                                   ‘Şair Süleyman Çelik’e’
Babalar için için ağlar Süleyman!
Babalar bu dünyada en çok sevilir, niçin?
Kör tehlikeler evlâtları durmadan uçuruma çekse de
Babalar; hayatta var oldukça boşluğa düşmez insan.

Bir ulu çınarmış babam; haberimiz yok, evimizin direği
Devrildi ansızın, ölümü tadan her nefis varla yok
Arasında kısacık, bir rüya sanki yâdımızda kalan
Babalar; gözyaşlarına boğulmadan evvel sığındığımız liman.

Babam Çakır Halil, nam-ı diğer Kaynakbaşı Halil
Altı aylıkken muhacirdi; büyüdükçe evlâd-ı fâtihan.
Gurbette sesi çıkmaz, Balkan rüzgârı göğsünü delerdi
Kardeşim Süleyman, babası sağ iken nasıl öksüz olur bir insan?

Babalar için için ağlar Süleyman!
Ayrılık; ıssız vadilerde aynalara tuzak kuran kirli hasım.
Babamdı puslu kalbinin en ücra köşesinde acıyı hasretle damıtan,

Eceli gelince durdu zaman:
Yıl iki bin yedi yirmi beş kasım, günler güz sonu.

BABAM-AZİZ NESİN

Dünyaların en iyi babası benim babamdır.
Düşmandır düşüncelerimiz,
Dosttur ellerimiz.
Dünyada tek elini öptüğüm,
Babamdır.
Kırkını geçtin, adam olmadın der,
Başım önünde dinlerim,
Önünde tek baş eğdiğim babamdır.
Sabahlara dek Kur'an okur
Anamın ruhuna,
İnanır ona kavuşacağına.
Bana gâvur der
Diş bilemeden
Dünyada tek bağışladığı ben,
Tek bağışladığım odur.
Başım derde girdikçe bakar çocuklarıma,
Bitürlü ölemiyorum der senin yüzünden,
Çocuklar ortada kalacak,
Ölemez kahrımdan benim,
Yaşamak zorunda benim yüzümden.
Gözlerindeki ateş bakışlarında söner,
Tuttuğun altın olsun der.
Çocukluğumu tek anlayan odur,
Dünyaların en iyi babası benim babamdır...